mark bres schreef:Vroeger in de jaren 80 toen de boetes voor schippers voor het lozen van stookolie op zee lager waren dan de kosten voor het leeg zuigen aan de wal heb ik heel veel stookolie slachtoffers naar de opvang gebracht.
Het ging dan om een enkele Jan van Gent, roodkeelduiker,drieteenmeeuw en 10tallen zeekoeten en alken.
Verder dit jaar een waarschijnlijk vergiftigde torenvalk en een jonge grote bonte specht die bijna door een kat gegrepen werd naar de opvang gebracht.
@Peter, Mooie foto's van die Woudaapjes !
@Hilco, Mooi werk dat je bij de opvang verricht (Hoop niet dat je je zin met die Zeearend gaat krijgen

)
Heb in die 25 jaar meerdere olierampen meegemaakt en ik denk dat ik wel een paar honderd vogels gewassen heb. Wij zijn niet echt kustasiel, maar hebben wel de accommodatie om olieslachtoffers op te vangen. Het betreft idd. meestal alken en zeekoeten en daarnaast eidereenden, zwarte zee-eenden, Jan van Genten, roodkeelduikers, noordse stormvogels en een enkele drieteenmeeuw. Zeldzaamste soort was een ijsduiker, prachtige beesten!
De laatste ramp, was die met de Tricolor, die gezonken was in Het Kanaal en begin 2003 olie begon te lekken. Duizenden vogels (vooral alken en zeekoeten) spoelden aan op de Belgische kust. De vogels werden opgevangen in Oostende, waar de eerste hulp werd verleend. Vandaar uit gingen veel vogels naar Nederland en ons asiel heeft in totaal zo’n 350 zeekoeten opgevangen.
Wij hebben een protocol (heb het zelf geschreven), wat heel nauwkeurig gevolgd wordt, dat is ook nodig omdat de huisvesting, de juiste voeding, het wassen en het drogen van de vogels een heel precies werkje is. Doe je alles goed, dan zijn de vogels na ongeveer een dag weer waterdicht en dan blijven ze ook voornamelijk op het water.
Ons asiel heeft b.v. vier bassins, waarbij de bovenste laag van het water continu doorstroomt (heel belangrijk!).
Een deel heeft vaak teveel olie binnen gekregen en is dus ten dode opgeschreven. Zoals al gezegd, de opvang draait niet om sentiment, als je dat toelaat ben je namelijk niet geschikt voor dit werk.
Al met al halen we gemiddeld toch een uitzettingspercentage van bijna 60 procent.
Na tien dagen wassen ben je geradbraakt, je rug is kapot en je armen zien er niet meer uit.
De opvang en behandeling van olieslachtoffers heeft mij denk ik in al die 25 jaar asielwerk toch wel de grootste voldoening gegeven. Hoopjes ellende worden weer vogels en daarnaast brengt het de mensen ook veel dichter bij elkaar.
Heel, heel bijzonder om mee te maken!