Red Hot ChilikarperDeze hoort hier misschien niet bij, want ik heb deze vis niet met de hengel gevangen, wel met mijn camera.
Het zit zo: momenteel ben ik op vakantie in Indonesië voor een maand en laatst zat ik in een leuk restaurant, gelegen aan een vijver, heerlijk nasi goreng te eten. Vlak naast mij zwommen in die vijver een grote groep karpers aan de oppervlakte, oranje zoals op de foto, maar ook donkergrijze. Naar mijn idee waren het geen kooikarpers, maar welke variant zou ik zo gauw niet kunnen zeggen. In Indonesië worden alle karpers
ikan mas genoemd (ikan = vis, mas = goud). Ze waren echt aan het bedelen omdat ze daar gewend waren de restjes op te eten die de bezoekers over hadden en aan hen opvoerden. Eerst gooide ik wat kroepoek tussen de vissen en de vissen vochten erom. Het bekende gesmak was te horen natuurlijk.
In mijn nasi zaten vele rode pepertjes – die kleine lomboks – verwerkt en daar ben ik niet zo dol op (de tranen liepen over mijn wangen en de volgende dag zou alles er nog heter uitkomen – zucht). Dus ik zat een tijdje te selecteren totdat ik een rood hoopje van die pepers op de rand van mijn bord had liggen. Ik kreeg een idee: eens even kijken hoe die schrokoppen op die rode duvels zouden reageren als ik die in het water gooide. Het was een hele hand vol en in een keer wierp ik ze tussen die gulzige vissen. Een paar mensen die dit zagen schudden uit medelijden hun hoofd, maar de geschubde vrienden dachten er kennelijk anders over: weer een enorm gesmak volgde en binnen een oogwenk waren alle pepers verdwenen.
Ik vroeg me af hoe de vissen dit de volgende ochtend na het ontbijt met koffie en een peuk zouden ervaren; mogelijk zwommen ze dan in de vijver rondjes als de brandweer.
Dit waren dan weer de waterstanden verzorgd door Rijkswaterstaat. Groetjes uit een heel heet Indonesië.
