Vrijdagmiddag vroeg vanuit het werk richting waterkant naar de door Marijn voorgevoerde stek. Ons gezamenlijke éénjaarlijkse nachtje op dit water, de vorige keren leverden redelijke aantallen op met een enkele mooie schub tussen de vele grassen. Tot zonsondergang de zon op onze snoet, wijntje erbij, slap lullen over alles en nog wat... heerlijk.
Waar vorig jaar de karpers van mijn kant kwamen, was Marijn nu aan de beurt. Een gras en 3 schubs waaronder een gave torpedo van flink in de 90 cm en een gigantische bek vinden al gauw zijn net.


Gedurende de nacht blijft het onverwacht stil. ´s Morgens om 9 uur vertrekt Marijn. Hij wil weglopen maar ziet nog net een flink bellenspoor recht op mijn stek, iets wat we vaker zagen deze sessie. Ik zeg: die karpers moeten geen bellenblazen, maar gewoon gaan azen... en op het moment dat ik dat laatste woord uitspreek, giert de slip het uit! De veroorzaker van het bellenplakkaat is gehaakt en gaat er in hoog tempo van door. De zeer sterke vis wordt uiteindelijk gevangen en deze is zwaarder dan we in eerste instantie dachten.

Mooi einde van een zeer geslaagde korte sessie!