Sportduiven voer.
“Hoeveel energie verbruikt een duif tijdens de vluchten?”
In de zeventiger en tachtiger jaren zijn allerlei testen gedaan met duiven. Dat gebeurde op universiteiten, zoals in Mannheim (DE), Gent (BE) en Guelf (Canada). Men liet duiven in kleine windtunnels vliegen.
De duiven waren aangesloten op apparatuur (snavelkapje) die de inname van zuurstof en de uitstoot van kooldioxide konden meten. Zo kon men vaststellen wat de duif precies verbruikt.
Het bleek een openbaring voor de wetenschappers, want de duiven presteren niet zoals mensen en zoogdieren op koolhydraten, maar hoofdzakelijk op vetzuren en wel 3 tot 3 ½ gram per vlieguur.“Welke koolhydraten, welke eiwitten en welke vetzuren geven een optimaal resultaat?”
Tijdens een vlucht worden gedurende het eerste half uur de koolhydraten als eerste benut, waarna ze overschakelen op vetzuurverbranding.
De meest interessante koolhydraten voor postduiven zijn degene, die een geleidelijke opname in het lichaam teweegbrengen. Daardoor wordt minder insuline aangemaakt en stijgt de bloedspiegel minder.
Deze koolhydraten worden beter en geleidelijker opgenomen, waardoor de duif er langer gebruik van kan maken tijdens de vlucht. We noemen ze de amylopectine koolhydraten.
Een duif kan de hoogste snelheid halen op koolhydraatverbranding. Daarom zijn deze suikers van groot belang. Ze kunnen hierdoor langer snel vliegen, wat een voorsprong kan opleveren als ze op de klep belanden.
![:o](./images/smilies/icon_eek.gif)
Groet'n Henk..
still growing Old.