Vorige week op zoek gegaan naar de Damherten omdat rond deze periode de bronst zou aanvangen. Vrij spoedig kon ik de eerste groepjes rond zonsopkomst al vinden.
Vooral veel hinde’s (vrouwtjes) met af en toe een hert (mannetjes) er tussendoor.
Erg fraai om te zien allemaal. Regelmatig hoorde ik de herten burlen. Dit klinkt trouwens geheel anders dan het machtige burlen zoals de Edelherten dit doen. Dit klonk veel meer als een regelmatig vastlopende kettingzaag of brommer of een blaffende zeehond. Voor mij persoonlijk is het als zwaar slechthorende een extra bonus als ik de dieren kan horen. (Zangvogels =hoge tonen welke ik nauwelijks kan waarnemen).
Naarmate de bronst langer duurt, beginnen de stembanden het te begeven. Die het beste klinkt is voor de hindes het meest interessant. Net als de edelherten denken de damherten gedurende de bronst aan niks anders dan seks en hierdoor eten ze nauwelijks en slapen ze slecht en raken ze behoorlijk uitgeput. Zeker als ze ook nog eens verwondingen oplopen gedurende de gevechten.
Mijn eerste bezoek leverde een flink aantal foto’s op, enkel teveel kon ik beschouwen als mislukt dor bewegingsonscherpte.
Zo’n beetje na zonsopkomst trekken ze zich terug van de open vlaktes naar hun vaste plekken in het bos onder de bomen. Hier zul je dan ook weinig tot geen licht aantreffen.
Iso getallen van 1000 tot 1250 zijn in mijn geval noodzakelijk en dan nog kom je tot krappe sluitertijden van 1/125 seconden, maar vaak nog lager. Hier had ik dus weinig aan mijn 70-400 zoomlens.
De volgende keer zou ik de Minolta 200 mm prime F2.8 lens meenemen wat al stukken beter ging.
Bij het volgende bezoek trof ik onder de onder bomen diverse uitgeputte mannetjes aan. De hindes waren dit keer niet in de directe nabijheid. Op mijn gemak kon ik enkele portretjes maken van diverse herten. Vanuit mijn ooghoeken zag ik enkele vechtende herten en langzaam bewoog ik me die kant op. Ze gaan helemaal los en met diverse toeschouwers zijn we getuige van een machtig schouwspel. We kunnen ze goed horen (zowel het burlen als het gekletter van botsende geweien) en…. ook goed ruiken, want ze stinken behoorlijk. Heerlijk genietend van dit schouwspel schiet ik diverse foto’s. Dat gaat een pak beter dan de vorige keer.
Enkel een volgende keer ook maar een lichtsterke groothoeklens meenemen…zo dicht zitten we namelijk op de “actie” zonder dat de herten zich echt om ons bekommeren.
De hoofdrolspelers van deze dag:
Foto1:
Links in de hoek: Bambi
Foto2:
Rechts in de hoek: De donkere Rambo..
Foto 3:
Jezt geht losssssssss….
Foto4:
Foto 5
Foto6:
Vrij spoedig zat Rambo in een netelige positie doordat deze enige minuten vast kwam te zitten met zijn gewei aan een boom.
Foto 7
Gewonnen op punten...
Foto8
Deze jongeman keek het allemaal aan en vond het best…zijn tijd komt nog wel!
To be continued…
Mvg
Hans Brinkel
(ook al omdat mijn camera op de statief stond voor het maken van deze HDR foto...dat ging dus maar net goed 
)
