Hoi Bart Jaap. Ik wilde even zeggen dat jou verhaal mij bekend voorkomt. Het is alsof ik in de 4 jaar dat ik nu op karper vis steeds meer van mezelf ben gaan verlangen. Half werk is niet meer goed genoeg. Het moet allemaal meer, beter en verder. Dit vreet tijd, en kost bergen...
Vriendschappen, familieleven, geld... niets wordt gespaard. En als je dan als rationeel mens na gaat denken wat je daar in vaste materie voor terugkrijgt, dan schiet je zowat in de lach.
Toch zit er iets in mij, dat mij elke keer weer op weg naar dat water krijgt. Het is echt een soort van drang, waardoor ik ook absoluut niet op wil houden.... En zolang ik mijn visserij kan behouden als een manier om stress te ontduiken, en even lekker op mezelf te zijn, dan zal ik hier nooit mee stoppen, daar ben ik van overtuigd.
Daar sla ik graag een avondje stappen voor over, hoewel niet iedereen dat schijnt te kunnen snappen.
Precies zoals Bart Jaap zei: Laat mij maar met rust.....
Ik weet niet hoe dit uit gaat pakken, maar ik denk niet dat ik zal eindigen zoals de man uit de camper in het boek van weitjens. Ik heb op dit moment het gevoel dat alles me maar wat kan roesten.
Het komt wel goed..... en anders maar niet
Mvg. Daniel