Het uitje met Rick en Frank vraagt om een wat uitgebreider verslag dan die hiervoor. Die heb ik verwijderd.
De liefde voor de natuur en dan vooral het niet zichtbare, bracht ons met de camera's in de achterhoek. Die hobby uitt zich niet alleen in het vissen, maar vooral in de fotografie. Dat laatste lijkt voor mij steeds meer de voorkeur te krijgen. Het geeft een enorme voldoening om iets zichtbaar te maken waar zovele mensen aan voorbij rijden of lopen. Rick en Frank hebben een onwaarschijnlijke weet van allerlei dieren die daar in de bossen, heide, op, in en aan het water leven. Zij hebben er dan ook voor geleerd. Een uitnodiging om, samen met Frank, een aantal kleine zeldzaamheden op foto vast te leggen wees ik natuurlijk niet van de hand.
Kende ik voorheen slechts het onderscheid: vogel, vlinder, reptiel, slang, boom, struik, plant, blijkt dat daar toch nog vele soorten in zijn. Veel geleerd dus! Toch voel je je dan eventjes een absolute leek op natuurgebied als je met deze lui op stap bent. Die gasten kennen zowat alle namen van alles wat maar groeit of een ademhaling heeft, onvoorstelbaar. Kijken is ook zoiets. Schat je jezelf daarin tamelijk hoog in, omdat je denkt een geoefend oog te hebben door het vissen, ehhh vergeet het maar, ik in ieder geval.
Eerst wat gespeeld met de macrolens van Nancy die ik ook af en toe mag gebruiken
Frank wees me erop dat dit een eikenpage is
Deze griezel is een gewone vlieg
Hommels zien er van dichtbij een stuk vriendelijker uit
Nogmaals de eikenpage
Waar we voor gekomen waren, de zandhagedis! Nadat Frank een aantal goed gecamoufleerd gladde slangen had gevonden (bijna onmogelijk te zien met die schutkleuren) en we slechts enkele vluchtende hagedissen vaag hadden gezien, leek het niet meer te gaan lukken om een Kawasaki-groen mannetje te gaan vinden. Op de valreep zag Frank er één zitten. Door het bosje groen ernaast was ook deze nauwelijks zichtbaar als je hem niet wist te zitten.
Die hierboven nam ik nog met de macro. Omdat ik niet dichbij genoeg zat en een fraaiere hoek kon maken met de tele, heb ik die erop gezet. Het is altijd beter om met een vertrouwde lens te werken dan met één die je niet kent, maar eigelijk voor het doel beter geschikt is.
We hadden tijd zat voor dit soort acties. De hagedis bleef gewoon zitten, ook nadat Rick zijn macrolens zowat in zijn strot duwde. Je kunt maar mazzel hebben. Ik had duidelijk het geluk dat het diertje heel eventjes nog wat beter in de houding ging zitten voor de camera. Deze fraaie S-bocht was echt perfect voor de compositie.
Vervolgens ben ik nog even doorgegaan met de tele in het bos
In de middag zijn we onder leiding van Rick naar een fraai rivielandschap vertrokken voor de zwarte sterns. Het gaat hier om jonge vogels die nog door de ouders worden gevoed.
Helaas kwamen de vogels maar niet in de buurt. Deze spiegelkarper wel.
De sterns bleven hun jongen voeden, wat wel heel erg mooi was om te zien. Naarmate de tijd verstreek werden het er steeds minder. Dit jong krijgt een libelle in zijn snavel geduwd.
Op de terugweg kwamen we nog vele dieren tegen. Frank gaat hier in de (macro)houding voor zijn vurig gewenste kleine vuurvlinder.
Op het laatst nog wat gespeeld met de macro
Al met al was dit een geweldige dag. Veel geleerd en bovenal weer meer waardering voor de natuur in Nederland gekregen!
Groetjes,
Bas