Zoals beloofd ging ik dus naar ransuilen speuren bij mn moeders werk. De uilen zouden zich ophouden in een groepje coniferen en cypressen naast het kantoor, waar ze dus een roestplek hebben. Na wat speuren met mn verrekijker zag ik de eerste ransuil zitten, al snel de 2e, 3e... In totaal zater er 5 stuks, in 1 van de coniferen. Ik heb wat foto's genomen, maar mijn 18-200 lens kan er net niet goed bijkomen. Te weinig bereik. Daarbij zijn de foto's ook nog van achter het raam genomen die erg vies was. (raam kon niet los). Ondanks de slechte kwaliteit toch wel even leuk om te zien. En buiten het fotograferen zijn het prachtige dieren om te zien. Schitterende uilen.
Ik heb ze wat bijgeknipt en hier en daar bewerkt om ze wat groter af te beelden.
Die 3e foto is ook van buiten, was ik vergeten te vermelden. Maar ze zitten dermate hoog dat ik er met deze lens simpelweg niet voldoende bij kan. Je ziet al wel duidelijk verschil met de foto's van achter het glas, waar de glazenwasser ook al in tijden niet bij is gekomen. Ik heb er niet lang bijgestaan buiten. Genieten van zulke mooie dieren is oke, maar verstoren is wel het laatste wat ik wil. Dus ben snel weer weggegaan. Vogels als ransuilen, havik en dergelijke zijn erg verstoringsgevoelig. Bij verstoring zullen ransuilen deze roestplek verlaten.