Maandagavond om 18.00 reed ik bij Marco thuis weg. Hij zou een nachtje meepakken en me in ieder geval zo de eerste 12 uurtjes in gezelschap houden.
De keuze was weer voor gevallen voor de diepe, drukke put in de hoop weer zo'n buffel/torpedo-schub te vangen. Maar dan moeten we eerst nog een vis zien te vangen...
De avond, nacht en ochtend verliepen zonder noemenswaardige activiteiten en het verbaasde ons eigenlijk dat we beiden geen karper op de kant wisten te krijgen. Het is dan niet bepaald het makkelijkste watertje en valt volgens velen zelfs onder de noemer "moeilijk", maar voorgaande nachtjes toonde aan dat het met een aangepaste tactiek zeker mogelijk was om vis te vangen. Maar goed, Marco pakte weer in en ik hoopte gewoon dat de volgende nacht meer op zou leveren.
Een van de weinige droge momenten...
Tijdens de middag gebeurde er buiten de vangst van een tweetal grote brasems en het aanschouwen van het gehele bestand aan karper die zonnend vermaakten vrijwel niks. De vissen kozen tijdens de spaarzame droge en zonnige momenten liever voor wat zonlicht. Te ver uit de kant voor een korstje en goed oppervlakte materiaal had ik niet bij me tijdens deze sessie. Ergens maar goed ook, aangezien drijvend vissen verboden is op wateren die in het beheer zijn van deze vereniging.
Tientallen zeugen, velen ver voorbij de tien kilogrens zwommen voorbij.
Om de tijd wat te doden zat ik maar wat te zonnen of school ik tijdens de vele regen en onweersbuien in de shelter om daar wat magazines te lezen. Een van de snoeken op het water was al net zo actief. Lekker lui onder een struikje wachtend op betere tijden.
De tweede avond begon in ieder geval al beter en net na het avondeten kwamen zowel mijn vriendin als broer even buurten. Wat de rest van de sessie volgde zie je hieronder.
Kok in eigen... tja... tent?
Als ze dan toch staat te kijken moet ze hem ook maar even vasthouden. De eerste karper van de sessie. Een van de kleine, uitgezette spiegeltjes.
De stek werd aangezien voor een peuterspeelzaal. Ook dit klein, dikbuikig propje was een exemplaar van de nog niet zo lang geleden uitzetting.
Midden in de nacht was het weer raak. Voor de standaard van het water nog steeds een kleine vis. Maar dan wel een van de mooiste die ik heb mogen aanschouwen.
Vroeg in de ochtend was het voor de vierde keer raak. Wederom niet een van de gehoopte kanjers. Maar vier vissen in de laatste twaalf uurtjes is al genoeg om te spreken van een zeer geslaagde sessie.
En die grote jongens komen dan wel een andere keer. Eerst maar weer een tijdelijke pauze in de vorm van Spanje.
) kreeg ik om kwart voor 4 weer een kans en ving ik dit schubje van een pond of 6.
dat doet pijn nog nooit gehad. toen zette ik voor de grap nog ff die zuiger op me buik waar ik eerst die angel er mee uit probeerde te halen ook lekkere plek op me buik:S
. Waarbji hij zegt: "Het gras is gemaaid, Katrien".
