15 juni 1997

[Koen Workel]

Ik ging bij mijn neef slapen, mijn favoriete. Groot, enigzins massief figuur met een grote praat. Waarschijnlijk proefte hij mijn fanatisme toen ik aan zijn lippen hing. Hij vertelde over dikke platten op de IJssel. Een leefnet vol, uiteraard was ik onderste boven, ik had wel eens een emmertje vol met witjes gevangen, 8 ofzo...

Ik mocht met hen mee, op dat grote water. Hoefde alleen veel zin mee te brengen, het paste allemaal net in mijn rugzak. Uren rijden in de ochtend, af en toe vielen mijn ogen weg, achterin de achterbank, verstopt achter mijn oogleden. Stoppen voor het stoplicht, ietwat abrubt, ik schrok wakker. Naast mij glooide het langgerekte water. Moest minstens 300 meter lang zijn, die IJssel. We zochten een mooi plekje uit, eentje bij een boompje, die waren altijd favoriet. Zeer toevallig dat er een bankje bij stond, de afvalbak was overvol, maar we hadden een vulliszak bij ons.

Ik mocht bij de boom vissen, torenhoog favoriet. Wierp een 50 meter uit de kant, beschut tussen de bladeren. Ik was een krachtige jongeman, zomaar 50 meter.
Kreeg al snel een tikje, had een echte feeder in gebruik. Voor hen een fieder, voor mij een feeder. Neen het was echt een fieder, net als flat. Tot vlak onder de kant wist ik niet wat er aan zat, een mooie voorn spartelde nog wat. Meer heb ik niet gezien. Naast mij kwamen die ´platten´ achter elkaar binnen. Zij konden echt goed vissen, ik moest plassen.

Het laatste half uurtje mocht ik met hunnus feeder. Ik ving zomaar 8 brasems achter elkaar, mijn favoriete oom onthaakte ze. Wierp nog eens in, het snoer om de top gedraait, een hoge knal. De korf vloog zeker 80 meter verderop in het water, durfde hem niet aan te kijken. We stopten toch al, ik sprak geen woord in de auto.

Ging terug naar huis, het voorval al voorzichtig vergetend. Ik mocht het geheim mee naar huis nemen. Een zak met het zuiverste lokvoer vermengd met kakelverse maden, een kilo of 2. Wat onstuimig wachtend op mijn ouders in de garage. Het rook naar vissevoer en bier. Zwaaide lekker in het rondte met het geheim. Steeds harder, misschien werden de maden wel duizelig. Een gaatje in het zakje, ongemerkt. Had m´n ogen dichtgeknepen en bleef maar zwaaien. Geopend vloog al het geheim in het rondte. Tapijt vergeven van kruipend ongedierte, onder de kast, door de lucht, achter mijn broek. Nog even gedacht om te rennen, had het allemaal verpest. Zo gauw de meeste maden opgeraapt, het gaatje gedicht. Ik had wat gesopt met lokvoer, zei ik tomatig.

Een week later op bezoek op de verjaardag van mijn niet meer zo favo neef. We aten taart, bovenop een grote aardbei, gefeliciteerd. Een grote bromvlieg zoemde in mijn oor, zwaaide er naar. Hij lande precies op mijn taart, doordringende blikken staken in mijn gezicht.

Of ik nog iets gevangen had.

Een paar mooie voorns! Maar de meeste maden waren al verdwenen zei ik.

Ik kreeg een tik met de vliegenmepper, de grootste strontvlieg was niet meer....

[Wouter Vennekens]

hehehe het zat je niet mee hé
Ik heb zo ook eens door heel de kelder op madenjacht moeten gaan, die kruipende bengels waren ontsnapt... moeder kon er ook niet mee lachen..


wel leuk geschreven Koen ! Ik wacht in spanning op je volgende schrijfsel !

[Frank van Amerongen]

Liever laat dan nooit...

Biertje?

Cheers,
Frank

[guido berkmortel]

Mooi stukkie Koen........zie het allemaal levendig voor me.......

[Koen Workel]

Neem het deze jongeman niet kwalijk dat hij wel eens raar praat.

Ook niet wanneer er geen touw aan vast te knopen valt.

gegroet

Koen

[bart van bezouw]

Die jongen is nou eenmaal graag in de war, laat hem maar met rust hij trekt vanzelf weer bij