12-12-2010 12:30
Karperdroom
Het is ochtend. Ik zit aan de waterkant. Niet zomaar de eerste de beste stek, nee, ik heb de brugstek in beslag weten te nemen….Het water is spiegelglad. De mist danst over het water en verliest langzaam maar zeker terrein door de opkomende zon, die langzaam over de heuvels klimt. Het is muisstil…….niets lijkt zich te roeren. De zonnestralen spelen met de dauwdruppels die aan mijn lijnen hangen. De beetmelders houden zich stil. Het gevogelte ook trouwens, dat hadden ze beter vannacht kunnen doen, dan had ik misschien nog iets kunnen slapen. Het hele gebeuren aan de waterkant hier heeft toch iets mysterieus over zich. Misschien is het het besef dat er zich hier op ieder moment een big kan aandienen……
Weer geen actie gehad!!! Wat doe ik fout? De vissen zouden hier toch langs moeten trekken, achter mij liggen de paaigronden en de temperatuur verraadt dat de jaarlijkse hofmakerij weer spoedig zal aanvangen. Ze MOETEN er gewoon zitten, of in ieder geval langstrekken. Mijn aas is ook goed, ik heb er op andere wateren al successen mee geboekt en eigenlijk verwacht ik dat ze hier ook aantrekkelijk zullen zijn. Daarnaast hen ik meermaals op de voorbevoerde stekken activiteit gezien in de vorm van bellenplakkaten en langzaam omhoogkomende vissen ( het zogenaamde head-and-shouldering). Op de uiterst zorgvuldig uitgepeilde stek waar ik vis, zijn enkele hotspots te vinden en daar vis ik momenteel ook bovenop. Niets is aan het toeval overgelaten…..Als ik nu niets vang dan zitten ze er gewoon niet of hebben ze er gewoon geen zin in.
Zou ik soms moeten verkass……..? PIEP! Hé, dat was geen vogel!! Er is hier immers nog nooit een befaamde optonicvogel gesignaleerd (een uiterst zeldzaam en schuw beestje). Ik staar gespannen naar de beetmelder, die zichzelf direct weer het zwijgen heeft opgelegd. De lijn beweegt niet en de top trilt ook niet. Misschien een lijnzwemmer, of iets witvisachtigs wat zich op mijn aas heeft gestort…5 minuten later. Weer een piep, gevolgd door nog één en nog één, gevolgd door het langzame tikken van de nauwkeurig ingestelde slip. (blijft een heerlijk geluid). Ik stap naar de hengel, pak hem op, leg mijn vinger op de spoel en sla gedecideerd aan terwijl ik naar achteren loop om zo de vis te kantelen of in ieder geval even te laten weten dat hij erbij is!! Een zwaar bonkend gewicht aan de andere kant van de lijn doet alle gedachten aan een mogelijke brasem gelijk verdwijnen. Het is karper!! En zo te voelen nog een beste ook!!!
De vis neemt een twintigtal meters lijn alvorens ik hem kan overtuigen om een beetje in mijn buurt te blijven. Ik moet wel, want als hij veel verder zwemt dan ben ik bang dat het zwaar met mosselen bezaaide talud voor problemen gaat zorgen. De vis zwemt nu wat rustiger van links naar rechts maar wil geen meter dichterbij komen. Ik moet wel scherp blijven, anders loop ik de kans dat de vis zich hier onder de kant in de boomstronken vastzwemt. Ik besluit het water een paar meter in te lopen om de kans op een voorspoedig einde te verhogen. Mijn net neem ik aan het touwtje mee achter mij aan. De dril duurt inmiddels al een klein kwartier. De vis zwemt al wat hoger in het water en af en toe doorklieft een brede, half beschubde rug het wateroppervlak. Ik heb de vis inmiddels op een kleine 10 meter afstand van mij gekregen, de dril gaat de laatste fase in. Wat een bak van een vis is dit zeg!! Zeker een persoonlijk record!!
Af en toe vang ik een schim op van de vis net onder de oppervlakte. Steeds vaker weet ik de vis te keren en vertoont hij zijn flank aan de oppervlakte. Nu wordt het tijd om de vis te scheppen. Ik hef de hengel helemaal omhoog en reik uit naar mijn schepnet dat inmiddels naast mij ligt. Ik neem het net ter hand en wil het richting de vis dirigeren maar ik word daarin belemmerd omdat het net ergens in vast zit. Omdat de vis inmiddels met de bek boven water ligt raak ik ietwat gestresst. Ik ruk wat harder aan het net maar het komt wederom niet los. Ik besluit met een felle ruk het net los te trekken wat hemel zij dank wel lukt. Nu het net nog onder de vis……..maar dan bekruipt mij dat akelige gevoel wat iedere visser wel eens heeft meegemaakt. De spanning valt van de lijn en de hengel veert recht ….HET ZOU TOCH NIET HE!!!....De haak is losgeschoten en ik zie nog net de karper langzaam in het inmiddels troebele water wegzakken. Weg kans op een persoonlijk record, weg schitterende vis, weg zin om door te gaan met wat dan ook. Ik krimp ineen en bijt mezelf toe dat ik een domme beginnersfout heb gemaakt. Hier kan ik geen vrede mee hebben, deze vis had mijn naam op zijn flanken staan…alles klopte, de timing, het aas, alles en dan door zo’n domme fout (waarschijnlijk heb ik in een ogenblik van onbedachtzaamheid de spanning op de lijn laten vieren, immers, de haak was niet uitgebogen en vlijmscherp en de onderlijn vertoonde ook al geen gebreken)………………. Boos stap ik het water uit en gooi de hengel in de bosjes, ik kan wel janken van woede. Sip stap ik mijn tent in en ga op de bedchair liggen. Morgen maar naar huis, ik heb geen zin meer om verder te vissen.
Ik ontwaak door de warmte in de tent en het zonlicht dat via het raampje binnendringt en in mijn gezicht schijnt. Tjonge, wat een droom was dat zeg… Het leek net alsof ik alles echt had meegemaakt Ik kijk naar buiten en het is wederom een schitterende ochtend, kalm water, lekker zonnetje, een paar fluitende vogels in de bomen achter mijn tent. Wat kan het vissen toch heerlijk zijn. Ik rek mij helemaal uit en zet een beetje water op voor een kopje thee. Zo te zien staat alles er nog goed bij alleen hangt de swinger van mijn middelste hengel helemaal omlaag. Vreemd? Ik heb helemaal geen piepje gehad, of toch….Ik loop naar de hengel toe en zie dat de lijn voor de kant in het water ligt, als of hij klaar ligt om ingegooid te worden. Dit doe ik dan maar na het verversen, eerst een kopje thee, de fluitketel fluit zijn eentonige lied.
Na het kopje thee maar weer het aas ververst en alle drie de hengels opnieuw uitgevaren. Niets lag trouwens in de knoop, in ieder geval heeft het daar niet aan gelegen.
Terug op de kant na het uitvaren van de laatste hengel, merk ik op dat mijn schepnet niet op zijn plaats naast de onthakingsmat ligt. Het zou toch niet gejat zijn?? Nee, dat kan niet, er komt hier niemand, ik heb de hele week nog niemand gezien. Uit mijn ooghoek zie ik de schepnetsteel uit de bosjes steken. Hoe komt hij daar nou weer?? Ik pak het net uit de bosjes en bemerk dat er een aardige scheur in het net zit….Hoe is dat nou mogel…..was het dan toch geen droom??