

Rik koster schreef:Daar was die dag eindelijk. "21-5-2010" Wat heb ik daar lang op gewacht en voorbereid. Ik hoef julie niets te vertellen natuurlijk. Lijstjes maken en doorstrepen wat gepakt is. Nogmaals controleren etcetra. Je weet het nooit helemaal zeker. De gedachtengang in je hersenpan die maar door blijft denken. Ik ben toch niks vergeten? De tijd tikt door. Ik ga nog even slapen, om 12 uur gaan we rijden. Maar het lukt niet. Te veel gedachtens die me wakker houden. Dan maar aan de koffie, nog 4 uur te gaan, nog 2 uur te gaan, we gaan!
De wegen zijn lang en oneindig. We komen alles en nog wat tegen, maar het water ligt nog 650 km van ons vandaan, de tijd tikt en de tom tom is het enigste wat ons kan laten zien waar de wateren liggen op onze weg. Het word licht als we bijna arriveren en dan zien we de rivier. De Yonne! Eindelijk daar ligt ze dan in haar volle glorie. De ochtendmist verraad de warmere plekken en een uur of anderhalf staan we te kijken. Geen springende vissen, geen geile vrouwtjes die over de lelies trekken met mannetjes om zich heen. Sjah en nu. Geen teken van leven, maar moet je dit altijd zien om te vangen. Het is elke keer weer anders en we besluiten te starten.
Inmiddels 3 uur in de middag zonder een enkele slaap gevat te hebben. Kapot zijn we en we besluiten even een uiltje te knappen. Het is 5 uur en ik schiet wakker. Een enkele piep die niet door wil gaan, zucht....... Jammer denk ik bij mezelf en draai me nog even om. Pieeep! 7 uur pff stopt weer zonder de delkim even in de overtoeren te trekken. Ik ga eruit om wat koffie te zetten en bekijk het water, uren gekeken tot een uur of 10, het word donker, geen karper die zich laat zien. Alleen een hoop witvis waar zo nu en dan de baarzen aan hun trekken op komen. De paai zit er hier op, dat is zeker. Jammer laat het nu net een plek zijn waar ze heen komen om af te paaien. De moed zakt en de plannen worden gesmeden. We moeten hier verkassen als het vannacht niets word. En zo was het we vingen niets die nacht en de spullen werden weer bij 1 geraapt, waar gaan we heen? Niemand die dit weet. We gaan rijden. We zien het wel!
Het pionieren is begonnen. 2 uur later staan we bij een betaalwater in de buurt. Even de benen strekken en we gluren een beetje door het hek, pieeeeeep.... De delkim van een vent aan de overkant gilt volle toeren. Grr de kriebels krijgen we als we hem zien drillen. Pieeeeep zijn andere hengel gilt het ook uit.. Daar staat zijn vismaat nu mee in de handen. Snel wegwezen hier! Het is inmiddels al 12 uur in de middag en we moeten nog een water tegenkomen. We verlaten inmiddels department (89) Yonne en komen aan in seine et marne(77). Ik pak het boekje nachtvisen in frankrijk er nog even bij en we besluiten om het breedste stuk van de marne op te zoeken, half 10 in de avond. De schemering valt maar we hebben het gevonden, een prachtig stuk aan de marne, helemaal verscholen in een weiland die bijna onbegaanbaar was met de auto. Met 5 km per uur. 400 kuilen verder en een goed uur over dit pad kwamen we aan op het stuk. Het liep dood. We hadden geen vergunning en hier moest het voor vanavond gebeuren. De tijd was op. De hengels werden ingegooit en de slaapzak tevoorschijn getoverd. Me maat sliep in de auto. Ik sliep bovenop de aanhanger. Pff wat was ik moe, meteen na het liggen was ik weg en voor ik het wist werd ik wakker van een fransman die naast ons kwam zitten om een paar palingen te vangen. Wat ik van hem begreep is dat we er totaal niet mochten nachtvissen en de controlles zeer streng waren op het stuk. Het was nou eenmaal zondag geweest en een vergunning konden we niet bemachtigen. Alles was dicht geweest.
Het is nu maandag. Nog geen vis op de mat. Nog geen vis zien springen. Godverdorie jongens, we moeten weg hier. We moeten vissen vinden! We moeten ze zien! Alles werd weer ingepakt en de auto werd weer vol op de proef gesteld. Weer heel die klote weg uit, we gaan naar weg uit dit departement, we gaan naar de oise(60), de volgende rivier verkennen, overal mocht genachtvist worden behalve in de reserves. Das goud en we komen aan in het department. De auto word aan de kant geslingerd en op de tom tom zoeken we naar stekken. We vonden er en we tikten op Ga naar. 5,6 km verderop aangekomen. Werden we betoverd door goudgekleurde staarten. De paai was in volle gang en de lelies hadden het er maar zwaar mee. Goudgekleurde kleine schubs donkerzwarte leders, spiegels alles was aanwezig! Dit word het jongens! Eerst een vergunning halen, bij 25 fransozen verder die geen engels konden praten kwamen we eindelijk iemand tegen die het ons vertellen kon.
De tom tom mocht zijn werk weer verrichten en een 10 km verder was de volgende teleurstelling aan de beurt. Het was tweede pinksterdag. Kut weer geen vergunning en de franse politie is nou niet 1 van de makkelijkste. Doen of niet? Je raad het al. We deden het en na alles geinstalleerd te hebben ging de barbeque maar eens even aan. Een lekker koud biertje erbij en eindelijk even genieten. De karpers boven onze stekken vlogen de pan uit en ow wat zaten er dikke vissen bij. Wat zou het als... en als ...
De avond viel en een auto kwam achter onze stek stationair draaiend lans getuft. SHIT politie !@!@# bukken jongens. Even dacht ik alle zooi kwijt te zijn die ik mijn hele leven bij elkaar gespaard had. Het gevoel was zo intens dat het steekte in mijn hart. Even stopten ze voor 20 sec. Ze reden door! Zucht.. Wat een opluchting. De tenten bleven plat de piepers gingen zacht en de sounderboxen aan. Het mocht niet baten. De vissen waren bezig met elkaar en je kon doen en laten wat je wilde. Ze vraten niet. De overkant bevissen kon ook. De stroming was te hard. Te veel vrachtschepen overdags. Pff jongens en nu? Eerst boodschappen doen! Ik ga kapot... 34 graden en vele liters drinken verder pak ik het boekje erbij. Het word een etang. De vissen op de etangs moeten allang uitgepaaid zijn. Dit is onze enige kans. Ik pak de bovenste van het rijtje, etang communal, gemeente boran sur oise. Het is 20 km rijden. Top ik wil niet weer 200 km gaan rijden en in de avond ergens aankomen. Ik wil een visvergunning halen. Mezelf settlen aan een bak water en de trukendoos van hans kazan te voorschijn toveren de laatste dagen.
De visvergunningen zijn gehaald. We gaan zitten en ik gooi in. WIER! Godverdomme het zit me niet mee. Een boot mag je hier niet gebruiken en na 100 keer ingegooit te hebben heb ik nog geen tok gehad op me hengel top. Alleen slurpend wier waar me lood ingetrokken werd. En nu? Ik besluit uit vermoeidheid gewoon in te gooien op het wier. Er gaan onderlijnen aan van 50 cm met vast lood systeem. 2 hengels in het wijd 1 langs de kant. We drinken nog een pilsje en duiken ons nest in. Ik was zo wreed snel in slaap gedoezelt en waar me gedachtengang was weet ik niet meer. Maar de politie die mij in een droom achterna ging bleek volgens mijn schoonvader een krijsende delkim te wezen. Ik schoot mijn tent uit en pakte de hengel op. YES!! De tranen sprongen in mijn ogen. Na al die kilometers, na al dat gestruin langs de waterkant. Eindelijk wat aan de haak. Na een fikse dril van een minuut of 10 komt daar een leder uit de diepte. Me schoonvader neemt mijn hengel over en ik schuif mijn net onder hem door. Het is een mannetjes karper en de laatste beetjes kuit struik ik eruit. 17 kilo leder. De verlossing van mijn trip. De enigste vis. De enigste run. 2 dagen later zonder een piep te krijgen ruim ik op. Het is leuk geweest. Mijn vriendin gaat morgen op vakantie. Ik ga naar huis. Kan ik haar ook nog even gedag zeggen en probeer ik het in mijn eigen land nog even. Het is genoeg geweest. Tot volgend jaar!
kevin hoogstraten schreef:Spelfouten zijn menselijk,ik neem het ook nooit zo nouw.
En trouwens zijn we nou leraren of karpervissers.![]()