als ik deze foto's nou is bekijk,die van al die zielige kapot getrokken karpers,in combinatie met de uitspraken van dat het zo bijzonder is als je een gave vis vangt dat je er dan foto's van maakt
![:o](./images/smilies/icon_eek.gif)
&
en het verhaaltje van piet van mensen die op de meest achterlijke manieren hun lijnen uitvaren,en zo dit soort in en in trieste dingen veroorzaken,
wat is dan de motivatie van mensen om er nu nog te beginnen met vissen?enkel dat er een paar honderd dertigers opzitten toch zeker dan?
en maar lullen dat we niet geil zijn op gewichten...
ik bedoel hier voor de duidelijkheid dus niet de mensen die er al vanaf
de jaren tachtig zitten te vissen,en door anderen hun water en hun karpers naar de klote geholpen hebben zien worden.
wie is blijer trouwens?
een grote regenboogmeerkarper, of een van deze slachtoffers van mongolen?
ik heb een paar jaar terug in ik denk het boek van Luc een zin gelezen,in welke context weet ik niet meer(ik leen altijd boeken
![8)](./images/smilies/icon_cool.gif)
dus ken het ook niet nalezen) maar het was zoiets van,
laat de vissen maar creperen,wat telt is wat ik kan fotograveren.
niets is meer van toepassing.
ik ga vissen nu,op gave bekken hoop ik
![:-?](./images/smilies/icon_confused.gif)