27-07-2005 23:58
Ik zit nu even zwaar na te genieten. Gisteren heb ik bij forumcollega Dennis een leuk molentje opgehaald. Daarmee heb ik vandaag voor het eerst even gevist. Ik probeer al anderhalve week een karpertje te vangen in een stadspark, waar ik noodgedwongen twee weken naast zit (ik pas op het huis van mijn oudste zuster). De karpers zag ik, tot bijna vervelens toe, overdag telkens heen en weer zwemmen, maar 's avonds, als ik kan vissen, was er geen spoor meer van te bekennen. Ik had alle aassoorten die ik normaal gebruik al geprobeerd, behalve brood, omdat er voor iedere karper zeker tien eenden ronddobberen in die vijvers.
Net had ik even mazzel: op een mooi donker stukje was geen eend te bekennen. Een handje broodkorsten in het water leek me wel nuttig. In plaats van het zachte geklater van de korstjes hoorde ik alleen een dikke plons. De korsten waren bovenop een karper gekieperd.
Niet getreurd, ik heb er toch maar een korst met een haak erin tussen gegooid, en net toen ik een peukje draaide zag ik een beweging in mijn pennetje-met-breekstaafje. Ik dacht nog aan een voorntje, maar toen het pennetje plots verdween heb ik mijn peuk maar in het gras gegooid.
De dril verliep soepel (die ABU Cardinal heeft gelukkig inderdaad een goede slip, Dennis), en de karper die ik ving was volgens mij de mooiste die ik ooit gevangen heb. Een beetje de ideale vrouw, maar dan met kieuwen... Lang, slank en wendbaar, met grote euhhh vinnen.
Groot was 'ie, met zijn dertien pond, echt niet, maar na anderhalve week frustratie was dit echt een cadeautje.