9 oktober 2004

[Camiel Driehuis]

Na veel getwijvel over een dresuur putje bij ons in de buurt, waarvan ik wist dat er toch wel wat grotere karpers zaten toch maar is een poging gewwaagd.

Een hele week voorgevoerd, wat trouwens geen pretje is om 6 uur s'morgens voordat je naar je werk moet omdat je er 20 minuten voor heen en 20 minuten voor terug moet lopen omdat je er niet met de auto mag komen.

vol goede moed en een nieuw pr in mijn achterhoofd gingen mijn vismaat en ik zaterdag ochtend bepakt en bezakt richting de stek.
Aangekomen op de stek zag ik voor het eerst eindelijk eens een rollende karper op de stek en was gelijk in een super bui.

Hengels opgetuigd en alles in gereedheid gebracht.
Na een uurtje een losse piep op mijn hengel richting het riet, 5 minuten later weer een losse piep.
Brasem dacht ik dat heb je nou eenmaal wel eens met mais.
nog een piepje en ik pakte mijn hengel om maar eens te kijken welke brasem mijn karper aasje zat te pesten.
Nog voordat ik mijn hengel goed in mijn handen had een dreun erop echt niet normaal meer.
10 seconden later had ik echter al het nakijken en was het hele zaakje kwijt.(hoop dat het saftylood nu zijn werk doet)
diep onder de indruk van het natuurgeweld wat ik net had gevoeld opnieuw mijn aas te water en gelijk een run en 12 pond karper was van mij.

Een klein uurtje daarna uit het niets een super strakke run en een kleine 50 meter lijn van mijn spoel getrokken nog voordat ik mijn hengel in mijn handen had en ik zat er toch echt maar een meter of 3 vandaan.
weer voelde ik krachten die ik nog niet eerder op mijn hengel heb gehad.
Helaas werd deze keer de haak gelost en had ik weederom het nakijken.

hierna helemaal niets meer en maar na huis gegaan.

1 ding is zeker die magische 20 pond grens gaat gehaald worden oip het door mij zo gevreesde dresuur watertje en wel dit jaar.