Blankverslag.

[Stef Jansens]

Alle credits gaan naar mijn vismaat, Rutger Meijer ( http://www.ponddreams.nl )

Hoe laat aan de plas? Het sms’je is kort maar helder. Ik heb ’s ochtends gewerkt en weet van Stef dat ook hij maar een halve dag bezet was. Al snel rinkelt mijn telefoon en staat zijn naam groot in beeld. Een tijd is al gauw afgesproken. Snel prop ik mijn lunch naar binnen en uit plichtsbesef schil ik in recordtempo een pannetje vol aardappelen, voordat mijn gezin weer gaat klagen dat ik ook werkelijk niks voor het huishouden doe.
De auto in en gas. Een intense vangdrang maak zich meester van me en veranderd me in een racemonster met een veel te kort lontje. Het gaat me allemaal te langzaam, vooral de bejaarde Belg die 65 wel welletjes vond op een weg maar je 80 mag, irriteert me mateloos. Als een ware Duke of Hazard besluit ik snel af te snijden en rijd zodoende over een stoffige landweg in de hoop bij de volgende rotonde voor bompa en zijn lief uit te komen. Helaas belet een apathische Poolse vrouw in haar barrel op het volgende kruispunt mij een soepele inhaalmanoeuvre te maken. De snelheid is er tot mijn frustratie volledig uit en in de verte zie ik de Belg op zijn dooie akkertje de rotonde over steken. Kalmeer jezelf idioot, bijt ik mezelf toe.
Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats pak ik snel mijn rugzak, waadpak en hengel en loop in ganzenmars naar de plas. Het is inmiddels benauwend warm geworden. Het valt te zien aan Stef wiens hoofd na het snoeihard fietsen op klappen staat en gutst van het zweet. De eerste stek blijkt visloos, meteen door naar de tweede stek. Daar aangekomen spotten we al snel een schub of vijf. Razendsnel prikken we een pellet op de haak en werpen ze aan. De schubs tonen hetzelfde apathische gedrag als de Poolse vrouw, gedrag wat later tekenend blijkt te zijn voor de rest van de dag. Het is een gevarieerd stel, het gemiddelde hangt zo tegen de twintig pond aan. Zeker geen vissen waar ik en Stef onze neus voor ophalen. Er worden een aantal handjes kattenvoer gestrooid. Het deert de karpers niet, de voorns daarentegen gaan door het dolle. ‘Die gaat hem pakken, let op Rutger’ hoor ik Stef zeggen. Het blijkt een sprookje en de schub vervolgd op zijn gemak zijn middagse rondje. Een snoek schiet tussen ons in weg en laat een grote kolk achter, even bekruipt me het idee dat ik ieder moment in mijn been gebeten kan worden door één van de vele metersnoeken die hier zwemmen. Ik beschouw het als vrijwel onmogelijk en zet het van me af. Na een tijdje in het water te hebben gestaan besluiten we de stek met rust te laten. Paar handjes voer erop, dan komen we in de loop van de middag wel weer terug.
Op naar de lelies, aangekomen op het uitkijkpunt zie ik welgeteld één schub happen tegen de bladeren. Tegen de tijd dat ik langs de boskant door het water waad, zie ik hem al niet meer. Ik besluit een kring uit de rietkraag aan te werpen maar schiet te ver door. De haak prikt zich op een rietstengel en ik zit muurvast. Terwijl ik als een minder bedeelde probeer los te komen zie ik vanuit mijn ooghoek een dikke dame aan komen zwemmen. Er ontstaat lichte paniek, de vis komt op me af en ik kan maar niet los komen uit het riet, lekker professioneel weer. De vis nadert me tot op drie meter, twee meter, … naar het riet lopen om de haak los te wrikken is nu te laat. De dame glijdt gracieus aan me voorbij, ikzelf probeer geen vin te verroeren. Het zweet breekt me uit, gelukkig heeft ze me niet gezien. Of ze heeft me wel zien staan en gedacht, ach daar staat weer zo’n malloot met z’n driedelig vispak zijn vrije middag te verkwanselen. Ze verdwijnt uit het zicht, ik krijg mijn haak los maar er is geen vis meer om aan te werpen. Een meerkoet lijkt me keihard uit te lachen. Ik schuif het af op ijlen door een overschot aan zon op m’n kop.
Het is op het warmst van de dag als we door sjokken naar de derde stek. In de verte hoor ik het vertier van het openluchtzwembad, een plons in het frisse water zou momenteel niet verkeerd zijn. Als mijn broek niet nat is van de gaten in m’n waadpak dan is hij het wel van het transpireren. Op de derde stek zijn de karpers massaal aanwezig. Hier zitten een paar mooie spiegels tussen en een aantal topgewichten van het water. Glinsterende ruggen, draaikolken en bewegende planten brengen de licht afbrokkelende hoop terug op niveau, hier moet het lukken.
Terwijl we beiden midden in het water met onze knar in de volle zon staan zien we een oude bekende voorbij komen. Het is de Hond, nog niet zo lang geleden tegen het Lelieveld gevangen op één van de weinige statische sessies die we hier nog houden. De immense hoeveelheid Hoornblad heeft ervoor gezorgd dat de plas niet meer in trek is voor de statische karpervissers. Mooi om te zien hoe de schub volledig ongedeerd (als vanzelfsprekend) en vertrouwd terug rondzwemt in zijn habitat. De spiegel lijkt in eerste instantie de vis die Stef vorige week op een pellet pakte aan de andere kant van de plas, tot onze vreugde is het toch weer een andere wat betekend dat we nog een target toe kunnen voegen aan ons wensenlijstje. Na de vangst van de spiegel vorige week waren we in de veronderstelling dat de grootste en mooiste vissen nu wel gevangen waren.
Talloze keren werpen we de karpers aan, leggen we onze pellets op tactische plaatsen weg. We kunnen ook op onze kop gaan staan of de hoelahoep dansen, het interesseert de vissen allemaal geen reet. Ondanks dat ik het prachtig vind om de vissen alleen al zo rustig rond te zien zwemmen voel ik het kansloziteitsgehalte (rechtsklik, toevoegen aan woordenlijst) aardig stijgen. Je kent dat gevoel wel, alles leuk en aardig maar nu willen we iets aan die haak en liefst iets om U tegen te zeggen. En dan eindelijk is er die vis die langs de struik op en neer zwemt en ineens mijn pellet opmerkt. Hij houdt in, stijgt, doet een halfbakken poging te happen maar lijkt de volgorde niet meer helemaal op orde te hebben. Verward zakt hij weer terug en vervolg zijn weg. Wanneer hij dichterbij komt zie ik dat het de nog onbekende spiegel was. Het hart klopt in de keel en vreemd genoeg bestaat mijn woordenschat alleen nog maar uit puur onchristelijke vocabulaire.
Als ik achter me kijk zie ik een opa bij het bankje staan, het bevreemd hem duidelijk dat we hier als twee volleerde kikvorsmannen in de zinderende hitten midden in het water staan. Goddank trekt hij zijn gezicht niet open, anders heb je dat geforceerde praatje weer. Als ik mijn blik naar beneden richt zie ik dat er twee forse schubs achter me langs cruisen, beiden van boven de twintig pond. Nog eenmaal benaderd een karper in het gezelschap van zijn vrienden mijn pellet. Deze maal ben ik in de volle overtuiging dat hij hem heeft, een grote kolk en mijn pellet komt niet meer boven. Ik sla ter plaatse een heel mooi groot gat in de lucht.
Na nog eenmaal alle stekken afgelopen te zijn besluit ik de sessie te beëindigen. Stef is het volledig met me eens, vermoeid van het in het water staan, sluipen en rondkijken laten we ons op een bankje ploffen. Het lag aan de intelligentie van de vis, of aan het weer, misschien wel aan de kleur van onze sokken, who knows? Onze aandacht gaat uit naar de honderden minuscule kikkertjes die rondom het bankje krioelen totdat er een enthousiaste hond voorbij komt denderen. Een veel te snel pratend baasje vraagt of we weten welke vis groot genoeg is om de tennisbal van zijn hond op te vreten. Ik kan alleen maar hopen dat de vis die dat ooit heeft gedaan z’n bek ver genoeg open krijgt om een hele hond weg te slikken. De man raad ons aan om met nepkuikentjes te gaan vissen. Een heerlijk stompzinnig doch toepasselijk einde van een kansloze blank, ongevraagd advies…

[Victor van Hoek]

Herkenbaar. Soms heb je van die dagen dat alles "net niet" gaat. Heb het afgelopen vakantie ook meegemaakt toen ik voor het eerst met de kattebrokken aan de gang was om een grote koi te vangen.

Volgende keer gaat alles hopelijk weer net wel.

[ben scholten]

herkenbaar stef heel erg herkenbaar.
mag ik ook ff?
ik had vandaag dus zo'n dag dat je beter thuis had kunnen blijven.
had geen zin om vroeg op te staan dus was pas 9:30 aan het water.
ik had meerdere plekken in gedachte dus begon met het aanvoeren van die stekken.
bij de laatste van de 5 zag ik tussen de ganzen 2 dikkerds zwemmen.
toch me geduld bewaart ,gevoerd en weer weggegaan.
nu eerst de hengel optuigen en beginnen bij stek 1.
he vis ow verrek een snoek.
stek 2 niets.
stek 3 he stofwolkjes en jawel vinnen ....bingo.
lalala kurva lalala tak lalalala.
ow god polen jawel om 10:00 en helemaal strontlazerus en nog vervelender dmv proberen te praten tegen me en in een zigzaggende beweging over de oever te lopen.
wat haat ik die lui.
vis weg op naar de volgende stek maar egenlijk heb ik al geen zin meer omdat vanwege de aanwezigheid van 8 van die idioten ik me totaal niet meer op me gemak voel en ik meer achterom kijk dan naar me dobber.
bij de 5e stek toch hoopvol vanwege die eerder geziene dikkers blijkt dat het kroosveld massaal naar mijn kant is getrokken en toen was ik het zat.
12:00 weer thuis pfffffff wat nu?
zal ik daarheen gaan of lekker in de tuin gaan liggen.
dit water is letterlijk kijken in welke hoek ze zitten en dan is het meestal wel prijs.....meestal.
al gauw spotte ik er een aantal en maakt over 150meter 3 stekken.
bij de middelste kreeg ik boze blikken van de pieperparade van de overkant terwijl ik aan hun lijnen(snaarstrak) waar ze heen gingen, altijd gezellig.
de 3e stek was letterlijk een vreetorgie.
heel stil naar de klant sluipen en ingooien en eigenlijk vrijwel meteen een opsteker en hangen.
de vis komt gelijk omhoog en ik schrik van het fromaat en terwijl ik denk zo die is groter dan ik had gezien tot nu toe schiet die los en blijf ik achter met een schub aan de haak.
vals gehaakt.
gelukkig heeft de rest er niks van aangetrokken en onder toeziend oog van de pieperparade waag ik een 2e poging.
weer hoef ik niet lang te wachten en sla aan.
ik voel de vis 2 keer schudden met z'n kop en los
gloeiende godver de godver
ik had even nodig om weer rustig te worden en tot me eigen ongeloof waren de vissen nog steeds aan het vreten.
3 maal scheepsrecht en ja ook weer vrijwel meteen beet en nadat de dobber eerst omhoogschiet en vervolgens naar rechts rustig wegduikt sla ik aan .
de vis gaat er gelijk als een speer van door en de slip doet z'n werk.
net nadat ik 2 slagen indraai gaat de vis er weer vandoor en terijl ik net sta te genieten van het feit hoe mooi me hengel doorbuigt slaat deze recht.
aaaaaaaaaaaa sta je dan als een kleine gefrustreerde puber.
lijnbreuk hoe wat waarom WTF.
ik kon wel huilen en na deze 3e telleurstelling was de vis ervandoor gegaan.
ik kon er ook niet meer tegen en ben alsnog in de tuin gaan liggen maar echt lekker lag ik niet want het spookt nu nog door me hoofd.
vissen is heerlijk en zou het voor geen goud willen missen, maar afentoe

[Patrick lamers]

Tja, heb ook een rampe periode:
Vorige week zaterdag in rug gestompt tijdens corner(voetbal) hele avond plat. Zondag gaan vissen, plastic ring molen naar klote en 2 stelschroeven van oude steunen naar de klote, maat ook nog een pieper de hele behuizing naar de klote gedrukt. Maandag ochtend 4 uur wakker gemaakt worden door pa (perongeluk) en hele dag gezeik op school "waarom let je niet op" lag ik dus gewoon te slapen. Dinsdag ochtend na school en geflikkerd met fiets, 6 hechtingen van echt een lelijke wond net naast mn oksel. Dus ja 4 dagen 8er elkaar kut..... Soms heb je dat gewoon.
Gr. Patrick
Ps. Ik kan nu 1 of 2 weken nie vissen, mag arm nie hoog houden (werpen) en belasten (drillen) dus das kut als het je rechter arm is.