Ben deze week alleen afgelopen maandagmorgen geweest, maar dat was genoeg. Ditmaal met de drijvende korst in plaats van hondebrokken. Nadat er een paar karpers gretig begonnen te azen met een voorzichtig pendelworpje de korst met haak erbij. Na een enkele minuut werd de korst gepakt en na aanslag was het hangen. De vis reageerde vrij rustig, liep en en toe een paar meter door de slip, maar ik kon hem vrij gemakkelijk van de plek dirigeren, waardoor de overige karpers gewoon bleven doorazen. Onder de hengeltop bleef de vis wat rondjes draaien (zou het m'n losschieter van vorige week zijn, die vocht ook zo?) en nam vervolgens een niet te stuiten run naar het midden van het water, met een onwaarschijnlijke snelheid. Hij zat binnen no time zo'n 50 meter bij me vandaan. Inmiddels had ik de slip zo vast gedraaid als ik durfde en stond m'n 1 ponds stokje zo krom als een hoepel, heerlijk!
Kennelijk had dit schot de vis erg veel energie gekost, want hij liet zich rustig binnenhalen en zwenkte daarbij af en toe naar links of rechts, waarbij ik steeds de hengel omlegde ("walking the dog" zou Bob zeggen).
Toen de vis bij de kant was, zag ik het al; een twintiger! Het net ging te water, maar dat zinde hem niet en daar ging hij weer een meter of twintig. Na nog wat angstige momenten bij een steigertje was hij er wel rijp voor en hoppa, op de onthaakmat met 'm. Deze had ik daar nog niet gevangen, een mooie donkere schub van 84 cm en ruim 22 pond.
Snel even in de zak en op naar de volgende! Dat ging nog lukken ook en na alweer een slurpende karper gevolgd door een zwiepende aanslag stond ik binnen 5 minuten weer te drillen. Deze vis wilde maar de kant in, waar allerlei narigheid in het water hing en op de bodem lag. Het ging allemaal weer goed en na zo'n 10 minuten lag ook deze in het net. Bleek de 24 ponder van vorige week, dus daar maar even geen foto van.
Ik had nog even de illusie een derde vis te vangen, maar hoewel deze tot twee keer toe de korst aanraakte, pakte hij hem niet. Hebben ze toch nog iets geleerd die morgen.
.
