Er wordt idd weinig gepraat over drijvend vissen, wat mij betreft gebeurt dit veel meer, want 's zomers doe ik bijna niet anders.
Het systeem, wat jij beschrijft Peter gaat op de wateren waar ik vis niet werken. Ik heb daar teveel last van eenden en andere watervogels, zeker als ik zo ver bij de hengels vandaan ga zitten. Verder vraag ik me af of er niet wat haken en ogen aan dit systeem zitten. Ik heb het meeste ervaring op übergedreseerde stadswateren, zo erg dat je er bijna geen vorostelling van kan maken.
Ik vraag me af of het zelfhakend effect van dit systeem wel goed genoeg is voor heel voorzichtige karpers. De ervaring die ik heb, is dat ze het aas heel voorzichtig benaderen, vervolgens net het in de bek nemen, en zodra ze ook maar een fractie van weerstand of iets anders ongewoons voelen het weer uitspugen. Dit levert met een broodkorst alleen maar missers op, met hondenbrokken aan een hair, vaak verspeelde vissen.
Het vissen met brokken op een hair doe ik heel veel. Dit heeft voordelen en nadelen. Nadeel is inderdaad dat de lijn een cm of tien onder water hangt, naar de haak toe. Voordeel is dat je keiharde brokken kunt monteren, en dus zonder enige verzwaring grote afstanden kunt overbruggen. Meestal kies ik voor dit systeem tussen de begroeiing. Door drijfvuil en planten zal de haak niet opvallen of zelfs blijven drijven op de rommel. Als de karpers schrikken van het stukje lijn dat onder water ligt, pak ik regelmatig een stokje van 0.5 cm dik en een cm of twee lang. Door een inkerving te maken in het stokje kun je de lijn daarin vastklemmen, op ongeveer 20 cm van de haak. Dit zorgt ervoor dat slechts een minimaal stukje lijn zichtbaar onder water hangt. Helaas krijg je soms een aanbeet op deze natuurlijke beetverklikker
![:(](./images/smilies/icon_frown.gif)
Ik hoop dat we een beetje dieper kunnen ingaan op oppervlaktevisserij.
MVG,
Pieter