--------------------
Game 11 featuring Joost J. en Jurgen L.
Even de hersenen wakker schudden. Jeroen vraagt of er nog mensen zijn die een game willen vissen want zijn agenda was wat ‘leegjes’. In het foraal gekakel dat toen ontstond vond ik een vraagje van Jurgen om samen eens wat te hengelen. Zo gezegd, zo gedaan. Game 11 was ontstaan…
Na wat heen en weer te hebben gemaild hebben wij elkaar ontmoet. Onze eerste date was bij Jurgen thuis. Ik maak al rap op dat hij een karpervisser is die al wat jaartjes meedraait en voor het moment de Franse Maas als thuisbasis heeft. Samen met zijn maat Glenn zakt hij zeer regelmatig af naar onze zuiderbuur. Date was overigens ergens in Markegem. Lang leve de GPS, ik zou echt niet weten hoe ik mij hoofd boven water moet houden op Vlaanderens wegen.
Jurgen nam mij mee naar de beoogde stek voor een eerste prospectie. Na een helse rit binnendoor komen wij aan bij zijn vismaat, die aan het kanaal woont, en de voorbereidingen voor deze game geheel vrijblijvend op zich neemt. Het kanaal ligt erbij zoals een kanaal dat in mijn ogen moet zijn. Niet teveel industrie, veel groen en liefst een variërende oever. Glenn, ook een sympathieke gast, legt uit wat de goede stekken zijn en eigenlijk zijn wij gelijk het er al over eens dat dit de ‘Place to be’ moest zijn. Glenn zou voor ons de stek een week op voorhand voeren. Hun favoriet, Anzi’s Dracula’s met Peach dip, moesten de klus gaan klaren…
De dagen gaan voorbij, de tijd vliegt en voor ik er weet van heb is het zaterdag. DE zaterdag! Op mijn werk is het bere-rustig, volgend weekend Open Deur bij Wim Motors, dus de klanten wachten een weekje voor hun aankopen. Die zijn dan veel goedkoper…. Typisch Hollands trekje dat de Belgen gretig hebben overgenomen! Enfin, we dwalen af. Ik geef aan mijn collega’s door dat ze de middag zonder mij moeten doen en allen roepen tegelijk. “Vissen zekers….?!”
Thuis op mijn gemak de Picasso volgeladen met karpergerief, mijzelf omgekleed in pas verworven feestkledij, thermosfles met kaneel thee en echte honing, Leffe 9° en nog wat minder belangrijke zaken aan boord en weg was Joost. GPS wist inmiddels wat te doen en bijna op ‘autopiloot’ aangezet richting kanaal Kortrijk – Bossuit. Of is het nu Bossuit – Kortrijk?
Het zonnetje schijnt, de temperatuur is hoog voor de tijd van het jaar en Gary Moore sings the Blues. Binnen 40 minuten sta ik aan de oever van onze stek. Ik ben iets te vroeg en ga even zitten in mijn stoeltje. Zonnetje voelt tenslotte goed aan. Jurgen zal wat later zijn. Na 15 minuten besluit ik de oever te bekijken want er zit wat snoeiwerk in het verschiet. Er drijft een fles in het water…
We hebben slecht één stukje waar we vis op de kant kunnen trekken en met 4 stokken niet echt prettig. Met de heggenschaar in mijn hand zet ik de eerste stap om mij een weg te banen door braamstruiken, netels en weegbree. Tuut-tuut en daar is Jurgen. Dus eerst even wat babbelen en dan toch de boel knippen en scheren. Foxiepodje opzetten en de hengels in gereedheid brengen. Ik heb de 13ft Fox Ethossen van 3.00Lbs ingezet. Samen met Shimano XT10000 een prima combinatie om de mogelijke dertigers te lijf te gaan. Op de spoel ligt 35/100 nylon en 15m gevlochten Gatorbraid als voorslag. 90 gram inline met tube en een 25 Lbs L.A.-onderlijn met haakje 6. Jurgen heeft zijn Frankrijk uitrusting bij zich, zeg maar zeer deftig en ook deftig gebruikt materiaal. Hij gaat voor de banksticks en weet één stok op de oorspronkelijke stek te zetten en zet zijn tweede een stukje verder tussen de bomen. Als die afgaat wordt het een sprintje. Tussendoor regelt hij op creatieve wijze zijn ‘boekhouding’, je weet maar nooit…. Hij heeft rekkerrigs als geheim wapen.
Als we de stokken in orde hebben, de banksticks en rodpod staan is het iets voor zes uur en gaan alles te water later. Jurgen heeft de beschikking over een bootje, en wat voor één?! Prototype, wat op dit moment nog geheim is, geen chinees zal worden en alles doet wat het moet doen… Eerst mijn lijnen uitvaren. Ieder doet één in eigen kant en één aan de overzijde. Die overzijde is voorzien van overhangende takken en struiken. In de boekjes en op de CD’s staat dat daar de karper zit dus wij daarheen met onze montages… Het bakje aan de achterplecht van de boot wordt gevuld met gebroken Dracula bollen en een handje kleine pellets. Rigje erbij en varen maar. Jurgen is stuurman en ik doe dus het belangrijkste. Stok vasthouden en beugel open. Precies voor de takken een luide plons en de boel ligt op zijn plaats. Dit tafereel herhalen wij dus 4 keer. Voor de overzijde een backlead eraan, je weet maar nooit wat er passeert op zo’n zaterdagnacht. Leuk zo overigens, bootje spelen. Heb ik nog niet, komt wel… Het kampement bestaat uit een Fox Continental Easy Dome van Jurgen. Inderdaad verdomd ‘easy’ en er passen 2 stretchers in. Dikke slaapzaken erop want het gaat koud worden.
Inmiddels is de zon aan zijn laatste minuten bezig en Jurgen biedt aan voor kok te spelen. Ik bestel een frietje met stoofvlees en mayonaise. Vaste prik aan het worden voor mij en kan zo de Nationale Frietkothap van België weer eens aan de tand voelen. Uiteraard zetten wij een andere Nationale drank erbij. Twee fleskes Leffe 9° gaan open en het is kompleet. Dit is karpervissen als je nog niets gevangen hebt!
De avond vullen wij met het bekende visserslatijn. De grootste vissen passeren het gesprek, de mooiste stunts en zo voort. Frankrijk is blijkbaar de moeite, je wordt er zelden weggestuurd, vangt elk weekend een 20 kilo plus spiegel en zo meer van dat! Op KGO en de Dender hebben we beiden al een dikke veertiger gevangen. Heerlijk, karperpraat!
Het is frisser aan het worden, de mist zet op en we besluiten de nacht verder uit te dromen. Volle maan ergens en dikke mist. Dat wordt dus een blank. De centrales hangen in de tent en we wensen elkaar de mooiste schubben toe in onze dromen. Ergens rond één uur moet Jurgen pissen of roken of zo. Hij gaat er in ieder geval uit. Nog geen tuut hebben we gehad. Een heldere hemel boven ons, een laagje mist boven het water en verder doodse stilte. Even later is hij terug. Ik zeg hem nog dat het wat stillekes is. Hij antwoordt dat het meer een ochtend water is…. Ik doe mijn ogen dicht en……. Daar gaat een Foxje af. Rood in mijn hoekje. Mijn toer dus. Een beetje steggelen om elkaar niet in de weg te zitten en we staan buiten. Ik glibber naar mijn stokken en zie een felgekleurde hanger wiebelen. Zal hem wel zijn denk ik en pak de Ethos op. Hopla en ik voel niets. Snel in draaien en contact zoeken met de vis. Enige wat ik voel is het backleadje dat over de bodem hobbelt. Heb ik een losser? Dan ineens staat alles strak. Blijkt die vis, de slimmerik, van de overkant recht voor mijn neus te zijn gekomen! Dus toch nog verder drillen en scheppen. Een mooie KKB schub floept in het net. Scheppen dat die Jurgen kan! Jawadde…
De eerste is binnen, geen blank dus. Oef! We wegen de schub af op 9.8 kilo. Een mooie vis die al winterklaar lijkt te zijn. Mooi vet buikje, mooi van kleur en helemaal puntgaaf. Yes, mijn eerst van dit kanaal. Foto sessie en de altijd emotionele tewaterlating. Numero Uno is een feit. Intussen is Glenn ook aangekomen van zijn sessie. Wat voor dat was weet ik niet maar hij was in zondags pak met plastron en sjiek overhemd. Visje getoond en te water ermee. Nog wat gebabbeld met elkaar, Glenn zijn auto gebruikt om wat ‘bij te lichten’ en de lijn weer uitgevaren naar de struiken aan de overzijde. Kop kaneel thee met honing voor Joost en weer slapen. Hopen dat Jurgen ook nog een visje pakt! Het is echt koud aan het worden… Op het water drijft dezelfde fles.
We zakken weer weg in dromenland. Langzaam komt de klaarte erdoor en buiten is het ijskoud, zit het potdicht van de mist en drupt er soms een druppeltje condenswater in het voorste compartiment. Ik steek mijn hoofd nog eens onder de slaapzak. Geniet van de warmte en vraag mij af wat we nog te wachten staan.
Dan ineens voor mij een vreemd geluid. Blijkt het Jurgen zijn centrale te zijn. Hij heeft ook een run. Ook de stok van de overzijde. We strompelen weer naar buiten en hij pakt zijn stok. De vis bevindt zich in het midden en een makkelijke dril manoeuvreert de tweede ‘winter ready’ schub in het net. Het is spierwit om ons heen! Dikke mist, koud met zelfs wat ijs hier en daar op de mat en chair en daarboven het ochtendgloren. Het ritueel begint weer, wegen wat uitkomt op 8.2 kilo, foto trekken en terugzetten. Jurgen ook happy! Allebei een vis op een onbekende stek, dat geeft toch een goed gevoel. Zeker omdat er een week of wat terug al geblankt was door Jurgen zijn maat. Op het water drijft nog steeds dezelfde fles…
We blijven nu maar wakker, de meegebrachte koeken en pistolets gaan naar binnen en we genieten van het mooie weer dat langzaam de mist oplost. Toffe bedoening dat karperen.
Wat later gaan de GSM’s reutelen, diverse gasten vragen naar de stand van zaken, kan dan niemand wachten tot het online staat? Er komt in ieder geval niets meer op de mat en om 11.00 kramen we op. Resumé: 2 schubben, geen spiegel en de zwaarste weegt 9.8 kilo.
Jurgen bedankt! Je hebt laten zien dat karpervissen niet iets is waar velen over klagen. Geen stekkenzever maar passie! Bedankt nog eens kerel en zeker ook Glenn niet vergeten hè.
Voor de mannen die niets vangen tijdens de mistige dagen.....
Op het water drijft de fles weg, ze trekken water…
