Het heb even geduurd maar daar is ie dan..... vervolg van de openingspost van een tijdje geleden!Met carp 2011 in het verschiet en nog enkele tussenliggende weken voordat de grootste beurs van Europa weer in Zwolle gehouden wordt, vatten Age en ik het plan op om af te reizen naar Lac de St Cassien. Een trip van ruim twee weken in hartje winter waar de voorpret al zo groot van is dat het eigenlijke vissen al lijkt te zijn begonnen. Met in het achterhoofd de niet onverdienstelijke sessie van het najaar waarin Age en zijn vriendin in een korte tijd enkele zeer fraaie exemplaren mochten landen was het vertrouwen dan ook skyhigh.
einde aan de lange reis in zicht!Met een dergelijke introductie kan het al bijna niet mis gaan… zou je denken…en als je als nieuwsgierige lezer snel het artikel van Age gescand hebt of als trouw KWO bezoeker deze nog vers in het geheugen hebt zitten dan gelieve verder te lezen. Echter…zijn je verwachtingen dat die mannen even bruut hebben zitten slachten op die zuidelijke plas tussen de bergen net boven Cannes en raak je teleurgesteld over de povere resultaten dan snel door klikken naar het Carpboard en met elkaar verder te rollebollen! Of om de hele tekst even over te kunnen slaan en de unster en resultaat bewuste visser van dienst te zijn; de feitelijkheden en resultaten op een rij 3200 kom gestuurd; 25 kilo gevoerd en vervist; 13 nachten gehengeld; 6 keer verkast; 96 Kronenbourg geopend 94 genuttigd ( 2 x alcoholmisbruik) en meer gelachen dan de afgelopen jaren bij elkaar en dat alles in de voor Cassien zo bekende winterambiance met nachten tot minus 15 en dagen met ruim 26 graden celsius op de thermometer! oja....1 beet, 1 vis 12 kg voor den Belgen en 24 pond bij een centimeter of 85 voor den Ollanders!
Maar eerlijk is eerlijk, eigenlijk roepen we het ook wel een beetje over ons af; daags voordat de trip begint in al het enthousiasme en opschepperigheid ‘van kijk ons nauw eens’ een topic openen.. nog 24 uur te gaan en dan 15 dagen naar Cassien. Inmiddels is de topic ruim 8000 keer aangeklikt en het heeft eigenlijk nog steeds een los eindje. Bij deze knopen we hem er eens aan vast want beloofd is beloofd!
Na een monsterlijke hoeveelheid bollen te hebben gerold in allerlei vormen en maten; we kiezen bewust voor één soort aas tussen de 12 en 24 mm waar we vertrouwen op diverse soorten dumbells in zegmaar miniformaat is dat stuk van de voorbereiding afgedekt. Nu hoor ik deze en gene al denken monsterlijke hoeveelheid; winter; lage temperaturen; die sporen niet… Nu wil het feit dat wij de mogelijkheid hebben om in eigen beheer deze freezers zowel kwalitatief als kwantitatief grote aantallen te produceren en beter met verlegen dan om verlegen zitten het devies is dus gaan met die banaan en stapelen van die dozen!
Over bananen en dozen gesproken; dit is naar mijn menig die ideale manier om effectief je bollen mee te nemen op een trip. Ik bedoel dan het gevacumeerd meenemen van je aas waarbij het zaak is dat de gevacumeerde pakketten beschermd die 1450 km overleven.
Age komt op donderdag de VW LT voorrijden en het grote laden kan beginnen. Naast die 150 kilo gevacumeerde pakketten in 6 doosjes Bananen wordt de bus ook nog afgelopen met het nodige materiaal Beter te veul als te weinig. De bus herbergt na een straf middagje pakken 12 105 AH Heavy Duty semitractie accu’s, 4 Vortex Karperboten, 4 Minnkota Traxxis motoren 1 hondenkennel voor de 2 honden eten en visspullen voor twee weken. Met een totaal bagage gewicht ruim 1400 kilo is het inderdaad moeilijk om zonder lachen en met droge ogen aan de buurman vol te houden dat dit een vakantie is om even bij te komen en weer op te laden voor het nieuwe seizoen.
We zoeven met een gemiddeld vaartje van 150 over ’s lands snelwegen en danken bij het passeren van de grens met Limobland Eurlings Kamilometer voor zijn inspanningen om vooral de naam ‘snelweg’ haar eer aan te blijven doen in dit stukkie Nederland. België verloopt voor de verandering zonder problemen en de putten rond La Maxe liggen snel achter ons als we zo midden in de nacht na een broodje en wat koffie onze reis vervolgen. Op een gegeven moment ben je wat uitgeluld tegen elkaar en wordt het herhaling van zetten en vervallen we in het uitspreken van intenties en hoop.
Als we in de vroege ochtend tussen de mistflarden door het meer ontdekken maakt zich dat bekende gevoel zich meester van mij. Het gevoel dat je als klein ventje al had bij de gedachte dat om 15.15 uur wanneer de school uit was en je verlost was van meester de wereld aan je voeten lag en je alle tijd ( lees tot het avond eten) had om de jagen, jagen op de karpers in de sloten van het park. Met dik 25 jaar verder op de kalender, een enigszins wat kalende en grijzere kop is dat gevoel nog steeds aanwezig. Je moet er wel eerst voor afreizen naar de Middellandse Zee maar goed….
Waar waren we gebleven? O ja, het meer dat zich voor de eerste maal liet ontwaren vanaf de A32 terwijl wij slingerend met dikke volgeladen bus met een chronisch slaaptekort onze eindbestemming aanschouwen.
Met de eerste blikken op het meer kwamen de ook direct de oude verhalen weer uit de boekjes naar voren. Vervolgens zou nu een vaak wel bekend stukje neergepend kunnen worden in de trant van ‘de stek van Hutchinson, kunsten van de gebroeders van den Hoven, Kevin Ellis en tal van andere voor een ieder bekende namen dan wel gebeurtenissen die vaak erbij gehaald worden om de ervaringen van de schrijver die vanuit zijn perspectief en referentiekader enigszins een historisch tintje aan zijn belevenis wil geven.
Maar daar kwamen we niet eens aan toe zal ik je zeggen; met het blik op het water was dat niet het enige water er in ons op kwam. We zagen bootjes. Bootjes en nog eens bootjes. Dat is vaak niet erg en zelfs zeer goed mogelijk wanneer er een flinke plons water in de buurt is; immers boten moeten ergens op drijven maar het wordt al een stuk minder aangenaam wanneer er op iedere boot een groen pak zit wat al dan niet een marker aan het zetten dan wel voeren of uitvaren is.
Kijk een beetje concurrentie is helemaal niet erg! Maar wanneer het zelfs dringen op de parkeerplaats wordt, de volledige EU vertegenwoordigd is een clan uit het oostblok overgekomen Carpisten professional naar verluidt de Noord al 3 maanden bezet houden en op de parkeerplaats je al 500 Euro willen aftroggelen zodat je één week op hun stek mag vissen… ja dan is dit wel even andere koek. This lake is not for boys!
Met ons arriveert er een van ons geografische buren samen met zijn vrouw voor zwei wochen anglen auf dat mitsche Cassien... Deze sympatieke Duitser, ja ze bestaan, gaat een volledige worsteling aan met zijn van een kennis van een vriend geleende Slaughboot. De man is na ruim 30 minuten worstelen al van trui naar T shirt gewisseld en heeft de boot nog in elkaar nog opgeblazen. Bij het even uitrusten onze inspanning besluit ik de man te gaan helpen. Niet zo zeer dat ‘meneer rubberboot ‘ alles weet of kan oplossen dan wel dat twee meer weten dan één! Het was de eerste keer dat hij een boot in elkaar probeerde te zetten en voor het eerst dat hij deze ging gebruiken. Hij had de verkeerde pomp bij zich, en door nat opbergen waren de houten vloerdelen allen krom getrokken… recept voor ellende en frustratie.
Het verbaasd mij dan toch elke keer maar weer dat wanneer je deze tocht onderneemt, ook vanuit Duitsland is het een knap eind sturen, bakken met voer inslaat, je eigen van allerlei lekkers voorziet de schappen van de hengelsportwinkel hebt geplunderd, omdat je van alles genoeg mee wilt hebben je één van de belangrijkste items; je vervoer op het water ( dus je sessie, dus je resultaten) en niet te vergeten je veiligheid in de waag stelt omdat de boot het sluitstuk van de begroting of uitrusting is… Ik hoor ze nu al denken..Ja jij hebt makkelijk lullen met je boten… klopt! Maar Laten we nu wel even eerlijk zijn je gaat toch ook geen bergbeklimmen in een duur ‘The Northface’ pakje en bezuinigd op de touwen want die kun je ook wel goedkoop bij de doe het zelf zaak kopen per stekkende meter…
Van de moralistische vinger naar het verhaal terug! We zijn inmiddels weg. Met ieder een boot op sleep touw leert Age al snel het volgende; dat het slepen van een kleine boot door een grote boot makkelijker gaat dan het slepen van een grote boot met een kleine boot! Halverwege wordt ook op een diepte van 10 meter onder de spiegel de grote wisseltruc uitgehaald en vervolgen we onze weg. We hebben het niet voor uit uitkiezen. Alsof half karpervissend Europa zich op de blauwe plas heeft gestort! Bij het halen van de vergunningen leerde de simpele vraag hoeveel vergunningen er reeds uitgegeven waren dat het vanaf 1 januari 2011 75 tot 80 per week waren geweest. Met de dagteller van januari op de 15e inmiddels konden we onze borst nat maken.
Er waren na een korte inventarisatie een 90 tal vissers maal 4 lijnen bij aanvang aan het recreëren! Alle stekken waren bezet en de lijndruk was ongewoon hoog. De mannen aan de overkant van Gerard visten onder de kant van Bivvypoint en de mannen bij de lac Bar deden idem. Een weer war van lijnen en markers leerde een observatie door de verrekijker. Na goed overleg streken we voor de eerste nacht neer op de enige resterende plek op het centraal. De Noord zat tot de nok toe vol, alle punten waren bezet en de Westarm was het al niet veel beter en dat gold min of meer ook voor de Zuid.
De semi klaagzang die nu al enkele alinea’s het leesvoer omvat is natuurlijk niet het enige wat het melden waard is. De oogverblindende schoonheid, de natuur en de prachtige omgeving maken het zeer bijzonder om op aan dit water te verblijven. Het was precies 10 jaar na dato dat ik voor de eerste keer aan de oevers van Cassien stond en dat gevoel is immer het zelfde.
We zijn doodop van alle inspanning, niet slapen, hard werken en het opbouwen. De eerste nacht wordt er geslapen als een huis en de vissen lieten ons ook mooi doormaffen. Vroeg in de ochtend roert Lara zich en laat mij weten dat het tijd is om het luie lichaam in beweging te zetten. De viering van het kerstfeest, zo’n drie weken geleden, had zijn sporen op mijn fysieke gestel alsmede de weegschaal achtergelaten. Met schoon 104 kilo aan de haak was ik zo vet als een os en traag als een pad! Als je merkt dat je buik in de weg gaat zitten bij het laarsjes aantrekken is het flink mis! De hond moest pissen en ik maakte dan ook van de gelegenheid gebruik om hetzelfde voorbeeld te volgen. Je ziet echt geen hand voor ogen op zo’n ochtend het relatief warme water en de ijzige koude lucht maken het vaak om een uur of 07.00 dat het zo mistig is dat je op het water echt verdwaald raakt. Om 10.00 kwam de zon over de bergkam en begon onze wereld wat te ontdooien. Met opzet zeg ik ontdooien want met minus 10 in die eerste nachten is het echt koud.
Zo en dit dan als inleiding voor onze nieuwe trip die met wederom 24 uur op de klok te gaan voor de deur staat.
Dus……… stay tunend en ik beloof jullie iets vlotter met het volgende stukkie te zijn!
Tot 1 december dan maar weer!!
gr harald
