Spiegels van 41 en 58 pond

[Leo Olierook]

Karpervissen, vroeger en nu.


De laatste 20 jaar heb ik niet meer op karper gevist.
In die tijd gingen wij ( mijn vismaat en ik) elk weekend de karper of de ruisvoorn belagen.
De ruisvoorn werd belaagd met de vlokhengel, een kort stevig carbonhengeltje van ca. 1.70 cm, met een piepklein molentje met 10 of 12 honderdste nylon er op gewonden. Grote ruisvoorns waren ons deel, die de magische grens van 40 cm waren gepasseerd. ’s Avonds vanuit een bootje die we vast hadden gezet met steekstokken, een zwak windje in de rug en we gooiden met een uiterste precisie de even ingedoopte vlok tegen het riet aan. Het vlokdobbertje met centraal gat danste op de golven en als het te donker werd, werd de vlokdobber vervangen door een lichtdobber met een batterijtje. Je kan wel stellen, dat de ruisvoorns groter werden naarmate de avond en nacht vorderde. Natuurlijk vingen we niet alleen 40ers, maar dat we die vingen en gevangen hebben is een ding wat zeker is.
In die periode heb ik als lid van een castingclub, 1000 ruisvoorns in twee dagen tijd gevangen. Een unicum? Mijn vismaat ving er toen 650 en ik wist hem toen al te verzekeren, dat dit waarschijnlijk nooit meer te realiseren zou zijn. Elke worp was raak en we verkasten nauwelijks met het gehuurde bootje.
Wij zijn in ieder geval blij dat we dat meegemaakt hebben en dat nemen ze niet meer van ons af.

Als de karper gevangen was, dan werd hij geschept met een altijd te kleine schepnet

De karper werd gevangen met een gewone carbon karperhengel van circa 2 lb, 360 cm lang en een eenvoudig molentje met 22 honderdste nylon, een peerloodje van 9 of 12 gram, via het warteltje van het loodje op de hoofdlijn geschoven, tegen gehouden door een plastic stoppertje of een blokloodje met een centraal gaatje en een karperhaakje maat 6 of 8.
Aan de haak bevestigden we een stukje kaas, maïs of aardappel en na het inwerpen plaatsten wij de hengels op eenvoudige hengelsteunen met een belletje die met een krokodillenklemmetje aan de top van de hengel was bevestigd of een fluorescerend lijnclipje aan de lijn die met een touwtje aan de hengelsteunen was vastgebonden tegen het wegvliegen als we aansloegen.

Leuker om toen karper te belagen was met een gewone pen en een drijvende broodkorst. Het was een feest als de karperbek een flinke drijvende korst van het oppervlak weg slurpte.
Vooral de graskarper liet zich vaak door een lekkere verse broodkorst verleiden tot stiekeme aanbeten.
De graskarper zwom ook zelden van je weg, die kwam gewoon op je af en je stond je wezenloos te draaien aan je molen om de slack uit je lijn te krijgen en vaker als we wilden zwom hij gewoon onder de boot door en soms ook om de steekstokken heen.

Als de schub- of spiegelkarper gevangen was, dan werd hij geschept met een altijd te kleine schepnet en op het droge lag hij in het gras of op een natte vuilniszak.
De lengte werd opgemeten en een foto gemaakt, want bijna niemand had toen een weegschaal en hup de vis het water in en wachten op de volgende aanbeet.

Tegen de regen had je een grote groene paraplu en een eenvoudig visstoeltje, die steevast na een visdag pijn in je dijspieren opleverde door die vervelende stang waar je dijbenen of knieholten op leunden.
Zo visten het gros van de karpervissers, dus wij ook.
Helaas verhuisde mijn vismaat naar een andere stad en vanwege de aanschaf van een stacaravan was ik elk weekend met mijn vrouw en twee kinderen op een camping. Mijn vismaat en ik verloren elkaar jammer genoeg uit het oog en de visserij werd tot ons beider spijt op een laag pitje gezet.
Een paar jaar later ben ik lid van een vliegvisvereniging geworden en ben mij met veel plezier toe gaan leggen op het vliegvissen.

Het is ongelofelijk wat er dan op je afkomt

Het toeval wilde, dat ik onlangs met een vliegvismaat, waar ik al jaren mee vliegvis in het buitenland, onder het genot van een drankje een gesprek had op een balkon van een hotel in Slovenië, waar wij in de Sava de forel met de vliegenhengel aan het belagen waren en in het gesprek de naam van mijn oude vismaat ter sprake kwam. Dat was zeer bijzonder, aangezien mijn vliegvismaat mijn oude karpermaat ook al jaren kende, maar zijn naam is nooit ter sprake gekomen. Hij zorgde er voor dat ik weer contact kreeg met mijn “oude “ karpermaat en na een enthousiaste telefoontje besloten we om de karpervisserij samen weer op te pakken. Bij mij is een goede vriendschap voor eeuwig, maar dat telt helaas niet voor iedereen. Het was dan ook de vraag of mijn karpermaat dezelfde gevoelens deelde.
Maar toen ik hem aan de telefoon had na ruim twintig jaar, leek het net of ik hem gisteren nog had gezien en gesproken en het gesprek was plezierig voor mij en ik merkte dat ook hij weer enthousiast was.

Tja, dan sta je in je schuur je karperhengels en je molens bij elkaar te sprokkelen en dan merk je dat ze de tand des tijd niet bijster goed hebben doorstaan.
Dat wordt geld uitgeven voor nieuwe hengelspullen en ik meen wat ik zeg, dat had ik er graag voor over. Dan begint de ellende.
Het is ongelofelijk wat er dan op je afkomt. Onderlijnen die rigs heten met een hair aan de haak, want een aasje aan je haak is uit de tijd, rigtube’s, leadclips, swivels, boilienaalden, PVA bags, funweb en strings, marker floats, spods, werppijpen, weegzakken, onthaakmatten, weegschalen, rod pods, buzzerbars, swingers, digitale beetverklikkers, bivvy’s, stretchers, shelters, reuze schepnetten en ga zo maar een uurtje door.
Het duizelt voor je ogen en je hebt moeite om al die namen te onthouden, maar ook de functies er van.
Het lood wat wij vroeger gebruikten ging van 7 gram naar 70 tot 120 gram, de lijnen naar 15 en 20 lb
( 35 honderdste) en de hengel van 2.00 tot 3.00 lb.
Ook de loodbevestiging was revolutionair maar ook het nut van de sinking rigtubes om de soms grote schubben van de spiegelkarpers te ontzien en ze niet te verwonden tijdens de dril.
Wat een ontwikkeling heeft het karpervissen in die 20 jaar meegemaakt en wij voelden ons een beginneling. In allerijl werden er catalogussen van diverse merken bij diverse hengelsportleveranciers aangeschaft en helemaal doorgespit om de technieken en benamingen eigen te maken.
Ga nou niet vissen op dezelfde oude manier, want dan ben je onweidelijk bezig en word je uitgemaakt voor dierenbeul.

We wisten in deze eerste sessie 3 graskarpers te vangen

Na een ruime tijd oriënteren, ben ik naar verschillende hengelsportzaken gestapt en heb de nodige attributen aangeschaft om aan te vangen met het belagen van karper.
Vele euro’s wisselden van hand en ik was trots op mijn nieuwe uitrusting. Alles had ik aangeschaft, van een ruime bivvy tot rod pod en 6 delige reiskarperhengels tot klin-ik jodiumvloeistof voor de karpermond. Echt waar en de ruimte in mijn schuur werd steeds kleiner.
Het heeft geen zin om alle merken op te noemen van de aangeschafte hengelsportmaterialen en toebehoren, want er zijn vele uitstekende materialen van vele merken in de handel die voor elkaar niet onderdoen.
De eerste afspraak met mijn karpermaat werd gemaakt en we zouden gaan vissen op een bekend water, waar we vroeger veel karpers, graskarpers en grove ruisvoorns pleegden te vangen en we wisten in deze eerste sessie, naast de nodige ruisvoorns en brasems, 3 graskarpers te vangen van 20, 21 en 22 ½ pond in twee uur tijd.

Fantastisch was dat en dat voor het eerst na ruim twintig jaar.
Op de geheel nieuwe wijze van karpervissen, maar ook op de oude manier met de drijvende broodkorst, wisten wij deze formidabele vangsten te realiseren en bij mij kwam dat fijne gevoel van ruim 20 jaar geleden terug.
En wat een machtig gevoel is dat, de aanslag, de run en de gierende slip van je molen. De zingende lijn, de kromming van je hengel en mijn knieën werden van rubber en mijn hart bonkte in mijn keel.
Dat heb je niet alleen bij de eerste karper, maar bij elke karper die je in je leven aan de haak slaat, want het is een gevoel die je telkens weer overspoeld als je een kapitale vis aan het drillen bent.
Het moment van scheppen, het bewonderen van de vis op je onthaakmat, het wegen en het laten maken van de foto’s door je vismaat en jij met die prachtige zware vis in je handen.
Eigenlijk kan je gewoon geen afscheid nemen van zo’n prachtige vis en het mooiste is, je vismaat deelt dezelfde gevoelens, want ook hij zit mee te genieten.
Het maakt niet uit of jij of hij een karper vangt, want je bent er altijd bij betrokken, of je hanteert de hengel of je hanteert het schepnet en het gevoel blijft hetzelfde.
Hoe was het mogelijk, dat ik mij deze intense gevoelens al die jaren onthouden heb? Waar ben ik al die jaren mee bezig geweest?

Mijn kennis over het wel en wee over het karpervissen groeide met het uur.

Tja…dan ben je weer helemaal verkocht.
DVD’s over het karpervissen werden aangeschaft, maar ook te leen door een vriendelijke hengelsportleverancier verstrekt, onderlijnen gemaakt en vele uren voorpret waren weer mijn deel. Vele karperforums werden op het Internet opgezocht, ervaringen uitgewisseld en mijn kennis over het wel en wee over het karpervissen groeide met het uur.
Alle ontbrekende “knowhow” over deze tak van vissen werd opgezocht, gelezen, bekeken en het plezier om er weer op uit te trekken om deze sterke vis te vangen werd sterker dan ooit.

Mijn vismaat en ik werden overmoedig en we boekten een vistrip van een week naar een van de vele karpermeren in Frankrijk .
Dit specifieke meer stond bekend om zijn kapitale karpers tot 70 pond toe maar is ook berucht om zijn blanks en dat betekent niets vangen dus, want het is een van de moeilijkste meren om de karper te belagen. Eigenlijk is het niets voor beginners, maar daar kan je ons eigenlijk niet onder plaatsen als oude rotten in het vak, maar eigenlijk ook weer als nieuwelingen in deze eeuw.
Het meer is 110 hectare groot en herbergt ca. 2000 karpers van 6 tot tegen de 70 pond.
Het was voor ons de ultieme uitdaging en we zouden onze oude ervaringen en de nieuw opgedane kennis om karper te belagen eens in de praktijk gaan toetsen.
Al die mooie aangeschafte hengelspullen gingen we in de strijd gooien en het moest wel heel gek zijn als we daar geen karper zouden vangen.
Onze oude records moesten verbeterd worden, dus we moesten in dat meer in Frankrijk minstens karpers vangen van boven de 24 pond en wat duurde het verschrikkelijk lang voordat de weken en dagen om waren dat we konden afreizen naar Frankrijk. We konden de wijzers van de klok wel vooruit duwen.

Eindelijk was de dag aangebroken dat we op de bewuste zaterdagmorgen richting Frankrijk reden. De laatste dagen kon ik het alleen nog maar over karpervissen hebben en ik heb wekenlang bijna elke avond naar DVD’s gekeken over karpertechnieken en karpervangsten.
Ik kon en kan er niet genoeg van krijgen en helaas deelt mijn vrouw mijn passie niet, maar zij heeft het lijden van mij ruimhartig opgenomen en mij ruimschoots de ruimte gegeven om mijn obsessief gedrag te ventileren.
Aangekomen keken we naar het grote meer en nu moest het gebeuren. We moesten even slikken, want het meer was groot en ook bij ons onbekend, dus hadden we nog een hoop te doen.
We plaatsten onze bivvy’s na het veelvuldig heen en weer sjouwen van onze hengelspullen vanuit de auto naar de plek, je moet eens weten wat een karpervisser allemaal meesleept, en de rod pods werden in elkaar gezet.
De hengels en molens werden in orde gemaakt en we begonnen de plekken in het meer met een float marker uit te peilen. De gemiddelde diepte was ca. 1.50 – 180 cm en we voerden met een spod de ontdekte schone plekken in het meer, installeerden onze hengels en de digitale beetmelders werden aangezet.
In de heerlijke karperstoel keken we naar de omgeving, de zwanen, de flauwe rimpel op het water en zagen in de verte enkele onbereikbare karpers uit het water springen.

Enkele kikkers begonnen te kwaken en een heel koor van honderden antwoordden terug. We keken elkaar verbijsterd aan, zoveel kikkers bij elkaar en met zo’n kwaakvolume hadden we nog nooit gehoord.
Het was een mooie dag in juni en onze verwachtingen waren hoog gespannen, want we waren hier om zware karpers te vangen. Deze vingen we inderdaad, naast een flink aantal karpers waren de zwaarste karpers 24, 25 en 28 pond.
Prachtige schubben en mooi getekend, dikke buiken en vechters van formaat. Niet de gewichten waarover we eigenlijk gedroomd hadden en zo bijzonder waren om naar huis te schrijven, maar we waren toch wel heel blij met hun onvermoeibare vechtlust, want we moesten toch wel alles uit de kast halen om ze aan de schubben te komen.

Het heeft toch wel wat.
Een week lang je eigen potje koken op je aangeschafte gasstelletje en kookpannetjes, in je eigen bivvy overnachten op je stretcher en warme slaapzak en maar wachten tot je digitale draadloze ontvanger in je bivvy een signaal ontvangt van de zender bij je beetverklikkers op je rod pod.
Gelukkig bracht de beheerder van het meer elke ochtend een heerlijk vers Frans stokbrood naar elke visser op de 15 stekken en de heerlijke geur hangt nog steeds in mijn neusgaten en het water loopt weer uit mijn mond terwijl ik dit verhaal zit te schrijven.

Er was zeker 100 meter nylon van mijn spoel af getrokken.

Bij het afgaan van mijn ontvanger in de eerste nacht, wist ik momentenlang niet waar ik mij bevond.
Dat ding was aan het gillen en ik zocht op de tast in het donker mijn bril, maar ook het lichtknopje van mijn bivvylight en mijn laarzen en had vreselijk veel moeite om de twee ritsen van mijn nieuw en nog onbekende bivvy open te ritsen.
Ik waggelde slaapdronken naar mijn hengels en pakte de hengel op van de blèrende beetverklikker.
Gelukkig zat de karper nog aan de weerhaakloze haak, maar er was zeker 100 meter nylon van mijn spoel af getrokken.
Slaapdronken en bij het flauwe licht van mijn voorhoofdslamp stond ik in het donker een karper te drillen en te turen in de nacht om maar een glimp van leven in en over het donkere water te ontdekken.
Het was een maanloze nacht en ik zag werkelijk geen hand voor ogen, maar ik stond in het buitenland midden in de nacht een knoert van een karper te drillen!
Dat was een onbeschrijfelijk lekker gevoel.
Wauw, de realiteit overspoelde mij en inmiddels stond mijn vismaat naast mij met verwarde haren en in zijn handen een vreselijk groot schepnet.
Hij had zijn waadpak al aangetrokken en stapte zonder iets te zeggen alvast van de houten vlonder het water in, wachtend met het schepnet in de aanslag om straks mijn karper te landen.

Over zulke zaken hoef je niets af te spreken, dat gebeurt en dat doe je vanzelf. Op een gegeven moment ben je gewoon op elkaar ingespeeld.

In september van hetzelfde jaar zijn we wederom naar het bewuste meer en op de dezelfde stek in Frankrijk gegaan.
De karperkoorts had en heeft ons te pakken en we waren beter voorbereid dan bij de eerste sessie.
Helaas hebben we bij ons tweede bezoek veel last gehad van de wilde zwanen die ’s nachts naar de vlonder toe zwommen en voer en ander voedsel van de bodem van het meer pakten en elke keer weer met de uitstaande lijnen van onze hengels in de knoop kwamen.

In de reglementen staat dat het eigenlijk verboden is, maar ja…

Je rent als een gek uit je bivvy, na het piepen van je ontvanger en elke keer weer waren de zwanen met de lijnen aan het stoeien. Ze bliezen naar ons om ons op een afstand te houden en trokken bijna de hengels van de rod pod het water in met het nylon om hun nekken en poten.
In de verte hoorden wij de andere vissers karpers landen en telkenmale piepten hun beetverklikkers vanwege de aanbeten van karpers, terwijl wij een schone zwaanloze plek probeerden te bewerkstelligen.
Wat een ramp en om gek van te worden.

Waarschijnlijk hebben de vorige vissers hun overtollige voer na de wekelijkse vissessie het water ingegooid en daar komen die zwanen op af. In de reglementen staat dat het eigenlijk verboden is, maar ja…
Dat is ook een van de redenen geweest dat de vangsten minder waren dan gepland.
We troffen het niet want er brak een complete wolkbreuk los en het slechte weer bepaalde de laatste twee dagen voornamelijk de visvangsten.
De wind was compleet gedraaid en het waaide hard en meedogenloos vanuit het Noordoosten. De wind en regen stonden schuin op het water en telkens als je inwierp nam de wind de lijn mee en trok je nylon in een grote slack op het water.
Al het losse wier in het meer passeerde ons en het wier ( lang en vol met stekels op stengels) wat in het water dreef bleef achter de lijnen hangen en trok deze steeds weer in een slack onder water, zodat je lood met de onderlijn en boilie over de bodem mee werd gesleept en in het wier onder water vast bleef zitten.
We hebben van alles geprobeerd om dat te voorkomen. De rod pods schuin opgesteld dat de toppen van de hengels onder water lagen, een extra toplood om de lijn op de bodem te laten belanden. We hebben zelfs de rod pod in het water gezet zodat we het water in moesten om de swingers aan de lijn te bevestigen.
Desondanks wisten we op de dag als grootste spiegelkarpers een 41 ponder ( ’s middags 15.30 uur) en een karper van 58 pond te landen ( ’s morgens 11.30 uur)
Hoera…onze persoonlijke records waren weer gebroken.

Er zijn dit jaar al 137 karpers van over de 50 pond gevangen

We waren helemaal gek en onder de indruk van deze enorme vissen. Beide waren imposante spiegelkarpers, wat zeg ik…biggen waren het en ze waren en zagen er oergezond en sterk uit.
We hebben al snel twee reizen naar hetzelfde meer geboekt voor volgend jaar 2008, eind april, begin mei en wederom in september want zoiets wil je natuurlijk weer meemaken.

Diep in ons hart hopen we dat we eens 60 ponders mogen haken die zich in het meer ophouden, maar dat is en blijft een stille wens. Aan de andere kant willen we dat eigenlijk ook weer niet, want elke karper die je daarna vangt en lichter is dan je recordvis, zou eventueel je vreugde misschien wel iets dempen. ( Nou, dat zal toch wel niet!)
We beseffen maar al te goed, dat we beiden uitverkoren zijn en op onze leeftijd als zestigers zulke kapitale karpers op het droge mochten krijgen, want dat is jammer genoeg niet voor iedereen weggelegd.

Het record van mijn vismaat stond helaas slechts drie dagen, want al snel leerden wij op de karpersite, dat er wederom een schubkarper van ruim 62 pond was gevangen.
Ze bevinden zich echt in het meer, dat is inmiddels bewezen.
Er zijn alleen dit jaar al 137 karpers van over de 50 pond gevangen en dat is even slikken.
Er bevinden zich meer dan honderd 50+ ponders in het meer. De zwaarste spiegel was 69+, de zwaarste schub 66+ en de zwaarste graskarper 60+.
Doe mij maar een graskarper van 60 pond. Allemachtig, je zal zo’n big aan de haak krijgen.
Het seizoen is van maart t/m oktober en bijna alle stekken worden een jaar op voorhand gereserveerd. Om een week te mogen vissen, moesten wij 250.- euro per persoon neerleggen en dat hadden en hebben wij er graag voor over.

Er zijn veel Engelsen aanwezig en wij hebben al kennis gemaakt met deze Engelse fanatieke karpervissers, sommigen met uitermate prachtige hengelspullen.
Fanatieke vissers ook met de intentie om grove karper te vangen en daar konden wij ons aan meten, want wij zijn uit hetzelfde hout gesneden.
Plezierige, met hetzelfde virus besmette vissers met een schat aan ervaring over de technieken van het karpervissen en willig genoeg dit ook met vreemden ( lees buitenlanders) te delen.

Tijdens het wachten op een aanbeet, zit je in je luie karperstoel te mijmeren over de technieken en de aasaanbiedingen en daar waren mij toch enkele bijzondere dingen opgevallen.
Ten eerste:
Op dat bewuste meer werd door ons geen grote karper gevangen op de plekken waar we gevoerd hadden.
Dat is zeer opmerkelijk en op het eerste gezicht vreemd.
Ten tweede:
Tussen de 40 en 100 meter werden nauwelijks aanbeten geconstateerd.
De karper weet gewoon dat er gevaar dreigt tussen deze afstanden, omdat het gros van de karpervissers in deze afstanden zijn aas pleegt weg te zetten. Wij zijn ook met een waadpak het water in gegaan en hebben over die 100 metergrens ons aas weggezet.
Ten derde:
In een denkbeeldige cirkel van 20 tot 30 meter rondom een gevoerde plek waren er wel aanbeten.
De grove karper schijnt te weten, dat veel voer op een bepaalde plek gevaar inhoudt en zeker als er een brok lood met een onderlijn en boilie in de buurt ligt.
Ten vierde:
De karpers van 41 en 58 pond werden door ons op ca. 15 meter uit de kant gevangen, waar niet gevoerd was en volgens de karper dus geen gevaar was te duchten.
En ten vijfde:
Boilies zijn rond en dat schrikt soms grove gedresseerde karper af. Door de zijkanten er af te snijden worden de boilies voor deze vis onherkenbaar en de geur verleid ze toch tot aanbeten.
Kleinere boilies van 10 en 12 mm met een vissmaak en geur bleken het in de zomerperiode ook beter te doen dan de zoete varianten.
De karper neemt in de zomer vaak de zoete boilies tot zich en in het najaar en winter de visgeurende.

Het is natuurlijk niet vreemd, dat er dressuur optreedt als een meer zwaar wordt bevist.
15 plekken voor twee vissers maal 8 maanden is 38 weken keer zes hengels per dag met aas en vrachten voer.
Sommige Engelsen gooien kilo’s boilies PER DAG in het water. Bij hun bivvy’s stonden de emmers voer hoog opgestapeld.
Dan is het niet gek, dat de vis soms op de dag deze vrachten voer vermijdt en ’s nachts bij minder zicht zich toch af en toe laat verleiden tot een lekkere hap.
Weer wijzer geworden door deze ervaringen, zullen wij het weer beter doen volgend jaar.
Bij elke sessie doe je weer een schat van ervaringen op en wij zijn niet van plan dit onder onze pet te houden, zodat u kunt leren van onze ervaringen.

Ik zet maar weer een DVDtje over het karpervissen op, want het begint alweer te kriebelen.

Leo Olierook.
Mijdrecht.

[Leo Olierook]

Dit is de 41 ponder.
Ik wist even niet hoe je een foto op de site krijgt.
Bij deze dan.

Leo Olierook

[jim versluis]

slotje dan maar?

[Etienne Joha 2]

Mooie vis voor 250,00 euro
In Nederland zitten ook dikke karpers......... BTW weg ermee........

Groeten Etienne

[Dennis van den Bogaert]

Hallo Leo,

Mooi verhaal, helaas tot aan deze regel:

"Mijn vismaat en ik werden overmoedig en we boekten een vistrip van een week naar een van de vele karpermeren in Frankrijk ."

Betaalwatervissen heeft niet veel met karpervissen meer te maken, althans, het bevissen van "foute" betaalwateren.

Een water van 110 hectare en wat meer dan 100 50-ers bevat, valt onherroepelijk onder de noemer FOUT.
Deze vissen zijn namelijk heus niet uit de lucht komen vallen......

Bedankt en tot ziens.......

Dennis

[Ruben vd Worp]

hmm.

[Leo Olierook]

Hallo Leo,

Mooi verhaal, helaas tot aan deze regel:

"Mijn vismaat en ik werden overmoedig en we boekten een vistrip van een week naar een van de vele karpermeren in Frankrijk ."

Betaalwatervissen heeft niet veel met karpervissen meer te maken, althans, het bevissen van "foute" betaalwateren.

Een water van 110 hectare en wat meer dan 100 50-ers bevat, valt onherroepelijk onder de noemer FOUT.
Deze vissen zijn namelijk heus niet uit de lucht komen vallen......

Bedankt en tot ziens.......

Dennis

Jammer, van de reacties.
Het ontgaat sommigen dat het vissen op karper een plezierige bezigheid is en het vangen van karper op betaalwateren waarschijnlijk moeilijker is door het hogere gehalte aan dressuur.
Het vissen in betaalwateren is blijkbaar voor sommigen zuur en heeft niks met vissen te maken. Dat is jammer.
Uit de reactie is ook te proeven, dat er blijkbaar foute en goede betaalwateren zijn.
Hoe weet iemand, die het verhaal gelezen heeft over welk water ik het heb gehad.
Dat er ook niet naar de rest van het verhaal wordt gerefereerd vind ik wel heel kortzichtig en ook jammer, want het verhaal op zich is zeker de moeite van het lezen waard.

[Dennis van den Bogaert]

Beste Leo,

Karpervissen is idd een plezierige bezigheid, maar door allerlei factoren zoals betaalwateren, is het er helaas niet leuker op geworden.

Doordat je aangeeft jarenlang niet met karpervissen bezig bent geweest,weet je waarschijnlijk niet beter, en zou ik je willen adviseren je eens wat meer in de materie te verdiepen, bijv op dit forum.

Als er op een betaalwater in Frankrijk van slechts 100 hectare 100 50ers rondzwemmen, is het zeker dat het een FOUT betaalwater betreft, en die vissen dus gejat zijn.

Jij noemt mijn reaktie kortzichtig ?
Waarom zou een van de huisregels van dit forum de volgende zijn ?

Huisregels Carpboard

1. Wat absoluut niet mag :

Ongepaste berichten, hieronder vallen :

1e. Topics waar informatie gevraagd wordt over betaalwateren of waar reclame gemaakt wordt voor betaalwateren. De beheerders van het Carpboard staan zeer kritisch tegenover betaalwateren en willen op geen enkele manier bijdragen aan het succes van deze wateren. Voor informatie kunt u terecht bij de organisatie waar u geboekt heeft.

Omdat de beheerders toevallig ook kortzichtig zijn ?

Overigens erg grappig om te stellen dat het vangen van vis op een betaalwater juist moeilijker zou zijn....


Gr,
Dennis

[j van der beek]

Overigens erg grappig om te stellen dat het vangen van vis op een betaalwater juist moeilijker zou zijn....


Gr,
Dennis

probeer maar eens een vis van het orginele bestand te vangen tussen al die 50ers!!!

als er op een putje meer als 100 vissen boven de 25kg zwemmen dan kan je toch wel een onderscheid tussen goede en slechte btw maken?? of ligt mijn denkvermogen een stuk hoger als dat van sommige andere vissers? zo slim ben ik niet.........

maar als ik het artikel zo even snel doorlees dan is het mooi dat voor dit soort mensen er wateren zijn waar de grote vissen liggen opgestapeld. anders word het toch wel erg lastig om ooit eens een grote vis te vangen!



ga morgen nacht weer richting frankrijk. 5 nachtjes op zoek naar een mooie vis! openbaar, zonder berperkingen maar vooral met veel avontuur!

gegroet!!

[Sebastian Huvenaars]

dis' ook lef...

[Jan Verlijsdonk]

Dat er ook niet naar de rest van het verhaal wordt gerefereerd vind ik wel heel kortzichtig en ook jammer, want het verhaal op zich is zeker de moeite van het lezen waard.

Hihi als niemand anders het doet, dan moet je jezelf af en toe een keer kietelen!

Pffff 5 uur, 25 dubbele espresso's verder en nog had ik na iedere alinea moeite om m'n ogen open te houden... Wat een saaie, bol van cliché's staande lap tekst....

[Kenny Willems]

Wat het dan ook mog wezen ik vind het pracht verhaal..
Betaalwater ok dat er buiten.

Maar het schrijven is gewoon prachtig gedaan.

Leo succes in je visserij.

[Alex Poot]

klinkt in mijn oren als kant en klare reclame voor dit water, nu zullen er ongetwijfeld mensen op dit karperboard zitten die allang die kerel een pb´tje hebben gestuurd omdat ze ook naar dit water willen.

aub slotje erop en weg ermee...

[Piet Vogel]

Leo
Leuk verhaal lekker geschreven. Mijn gevoel zegt dat dit verhaal over La Horre gaat. Als dat zo is dan is het niet een water dat bekend staat als een goed betaalwater. Maar wat is een goed betaalwater? Als jij er plezier in hebt moet je er blijven vissen. Het enige wat ik je wel wil meegeven is dat je geen appelen met peren moet gaan vergelijken. Je schrijft dat het vissen op zo een betaalwater misschien wel moeilijker is dat het vissen op een ander Frans meer. Hier sla je echt de plank volledig mis, op 15 minuten rijden van dit water ligt Foret de Orient. Probeer daar eens een vis te vangen. Er heerst geen dressuur! maar vang er eens een vis. Daar zijn vissers niet zelden weken aan het blanken. Op een uitgestrekt water waar de vissen genoeg natuurlijk voedsel tot hun beschikking hebben is het pas echt moeilijk om ze te vangen. Iedere Foretvis is een bonus! Op een meer met zoveel grote vissen (wat jij schrijft) en waar dus door die overbezetting een natuurlijk voedseltekort heerst zijn ze altijd afhankelijk van ons aas. Ondanks de dressuur die jij noemt moeten ze vaak genoeg het vissersaas eten. Daarnaast zijn er maar weinig plekken waar de vissen niet zwemmen. Ga dus niet dat soort uitspraken doen maar geniet van jouw visserij. Nog even voor de duidelijkheid, dit is niet negatief naar jou toe bedoeld. Maar gewoon mijn mening. Ik kan als ik dat wil op alle BTW in Frankrijk gratis vissen en vervolgens poseren in de bladen met zeer grote karpers. Toch doe ik dat niet want ik haal er totaal geen voldoening uit. Als jij dat wel leuk vind moet je het gewoon doen maar ga dus niet een vergelijking trekken want die slaat kant nog wal.
Gr Piet

[Mourad Aviara]

amen..

ga morgen nacht weer richting frankrijk. 5 nachtjes op zoek naar een mooie vis! openbaar, zonder berperkingen maar vooral met veel avontuur!

gegroet!!

[Harald Bremmer]

amen..

ga morgen nacht weer richting frankrijk. 5 nachtjes op zoek naar een mooie vis! openbaar, zonder berperkingen maar vooral met veel avontuur!

gegroet!!

zou vanzelfsprekend moeten zijn...

[Remko Berendsen]

prachtig geschreven Leo Olierook dat moet ik je zeker nageven!!

Mensen kijk aub af en toe eens niet alleen naar of het over betaalwater gaat deze mannen weten ga niet wat het precies doet.

Ik vind het prachtig hoe hij zijn belevenissen hier heefdt neer geschreven je bent er bijna zelf bij als je het leest.

Leo prachtig hoor ik hoop dat je wat vaker zo'nverhaal wilt neer typen hier want dan kan ik dat lezen in plaats van vele onzinnige postingen die hier gedaan worden!!!!!!!

[Ensar Ozcelik]

Amen..

[jim versluis]

Remco & Ensar,

De regels en de mening van het overgrote deel over btw en alles wat daaraan gerelateerd is zijn duidelijk.

Als Leo dit zo graag wil plaatsen op internet, mij best maar dan niet op dit forum!

Waar blijft dat slotje nu, verbazingwekkend zeg!!!!

off to the uni, hopefully for something constructive.

[Gerrit Hees]

Vind het wel mooi geschreven leo! en laat mensen lekker vissen waar zij zelf willen.

[Jan Peter Teerling]

Voorop gesteld dat het een leuk verhaal is,mis ik in het 2e gedeelte het
'Jan B de Winter gevoel'.De hernieuwde kennismaking met het karpervissen is verworden tot een ordinaire pondenrace in Frankrijk.

Tip:Zet die weger op Marktplaats (Die had je vroeger immers ook niet nodig,en is nu nog steeds geen onmisbaar item!) en ga gewoon lekker genieten van het karpervissen in al haar facetten.

Welkom en vang ze!

[Etienne Joha 2]

Mocht ik de pensioen gerechtigde leeftijd bereiken, dan ga ik meer uren maken op OPENBAAR water, dat doe ik liever als een verhaal schrijven van 8 kantjes

Jaren niet op karper gevist en dan meteen de Dikste vissen willen vangen, kostte wat kost...... Ieder zijn meug. Ik heb 3 jaar moeten vissen op de Maas om er mijn eerste dertiger te vangen........
Ik snap nog steeds niet waarom voor veel mensen de visserij bestaat uit zo SNEL mogelijk dikke vissen vangen.....

Hoe meer betaalwateren er komen hoe moeilijker dat het wordt om vis op Openbaar water te vangen>> enig idee hoe dat komt?
toevallig dat die betaalwateren vaak in de buurt liggen van de grote Franse wateren/ reservoir?!

Wil niet weten hoeveel vis uit het Foret 'd Orient, Temple en Amance er zit in de omringende betaalwateren.......?

Groeten Etienne

[Kees Ouwehand]

Tja, ik kan mij wel vinden in de reactie van onder andere Piet. Als iemand persé zijn geluk wil najagen op een betaalwater, dan moet hij dat zelf weten. Openbaar water en betaalwater zijn echter onvergelijkbaar. Trouwens niks moeilijks aan om op een betaalwater grote karpers te vangen. Dat blijkt. Op openbaar water moet je daar flink voor investeren. Vooral dat laatste deel mis ik. Het investeren.

In het begin wordt er de visserij 20 jaar geleden toegelicht. Ik moet bekennen 30 jaar geleden met glashengels gevist te hebben, maar wist toen al van speldwakers, alu folie, paka Seats en karpernetten. Zo een 10 jaar later begon één en ander zich toch al te ontwikkelen tot het begin van de huidige visserij met boilies en onder andere de Heron elektronische beetmelder en optronics.

Vissend op het openbare water heb ik tientallen jaren moeten investeren om mijn eerste dertig ponder te vangen. Zelfs nu nog moet ik er voor werken. Hier wordt even een heel leven als karpervisser overgeslagen om als vanzelfsprekend 50 ponders te gaan vangen in een enkel vakantieweekje. Zal wel aan mij liggen, maar ik mis iets. Iets dat ik ook vond in de jaren dat ik met de vlieg viste en ook vind bij het karpervissen.

Beat me, als hier reclame wordt gemaakt voor betaalwater. Maar dan snap ik er niks meer van.

Ik zou willen voorstellen om de vliegenlat weer eens op te pakken. Stap de polder in en ga door tot je 10 rooie rijers van boven de 40 cm gevangen hebt op een enkele visdag.

Groet, Kees

[Henk ter Maat]

Tot hier kon ik het nog volgen Leo..
//En wat een machtig gevoel is dat, de aanslag, de run en de gierende slip van je molen. De zingende lijn, de kromming van je hengel en mijn knieën werden van rubber en mijn hart bonkte in mijn keel.
Dat heb je niet alleen bij de eerste karper, maar bij elke karper die je in je leven aan de haak slaat, want het is een gevoel die je telkens weer overspoeld als je een kapitale vis aan het drillen bent.
Het moment van scheppen, het bewonderen van de vis op je onthaakmat, het wegen en het laten maken van de foto’s door je vismaat en jij met die prachtige zware vis in je handen.
Eigenlijk kan je gewoon geen afscheid nemen van zo’n prachtige vis en het mooiste is, je vismaat deelt dezelfde gevoelens, want ook hij zit mee te genieten.
Het maakt niet uit of jij of hij een karper vangt, want je bent er altijd bij betrokken, of je hanteert de hengel of je hanteert het schepnet en het gevoel blijft hetzelfde.
Hoe was het mogelijk, dat ik mij deze intense gevoelens al die jaren onthouden heb? Waar ben ik al die jaren mee bezig geweest? \\

Hier hield het voor mij wel op..
Karpervissen nu.
// Mijn kennis over het wel en wee over het karpervissen groeide met het uur. \\ DVD’s over het karpervissen werden aangeschaft, maar ook te leen door een vriendelijke hengelsportleverancier verstrekt\\ Mijn vismaat en ik werden overmoedig en we boekten een vistrip van een week naar een van de vele karpermeren in Frankrijk\\

Jammer, het begon zo mooi..

Verder laat ik het er maar bij, eerdere uitlatingen van mijn kant i.v.m. vergelijkingen tussen prostitutie en betaalvissen werden niet met blijdschap ontvangen..

[j van der beek]

het enigste verschil tussen een hoer en een betaalwater is dat je van een btw geen soa of aids kan krijgen!

voor de rest heeft het alleen maar overeenkomsten!

wie weet is er over een tijdje wel een nieuwe soa: lahorrefysiles!

zal je vrouw blij mee zijn.......