Oude foto's van karpers aan het bekijken en echt dat gevoel van toen weer aan het herleven. Ik heb het er fantasties mee naar mijn zin.
Ik heb zelfs het vermoeden dat ik mijn graskarperrecord gedubbeld heb, nu 17 jaar verder...
Vroegá.. was er een putje waar niet veel karpers op zaten, maar wat er zwom was van een mooi categorie.
Het water heb ik toen ook "het" genaamd, samen met mijn maat toen wij 15 jaar oud waren.
Na het herontdekken was ik in vuur en vlam, niet te stoppen... Oude logboeken werden omhoog gehaald waarbij ik kon lezen welke vissen op welke plekken en waarmee gevangen werden. Kevin Nash was de vader die ik nooit had
ja, ja, nu kan ik er om lachen...Het is jullie denk ik nog niet bekend dat ik laatst de functie op me genomen heb om Pukka Baits te verspreiden.
Hiermee wil ik geen reklame maken, maar puur aangeven dat ik goed en veel aas tot mijn beschikking heb.
Bij mijn eerste bezoek aan "Het" herkende ik ontzettend veel uit het verleden. De stekken waar gevist werden. Omgevallen bomen. Het bos waar ik altijd zo lekker uit de weg zat. Ik zag het helemaal zitten! Er waren welgeteld 3 stekken vroeger en op 1 na waren ze allemaal volgroeid. Niet een klein beetje, maar echt brandnetels die tot boven je hoofd uit steken. Hier was in jaren niet meer gevist door karpervissers. Wel kwam ik een 10kilo zak van, je raad het. Kevin Nash boilies tegen...
Waren overigens niet van mij... Die dag heb ik 2 kilo boilies, heel gespreid gevoerd op een gedeelte die ik wilde bevissen.Denk erom mannen, het betreft hier een putje van maat anderhalve hec.
Dag daarop kom ik terug en voer weer heel gespreid 2 kilo over hetzelfde gedeelte. Dag 3 ben ik er weer, maar dan om te vissen.
De bodem is anders dan vroeger. Het stinkt en ligt vol oude rottende bladeren van de bomen die het putje werkelijk lijken te knuffelen. Af en toe te veel liefde denk ik waarbij er een te water gaat...
Ik kies er daarom voor om heel compact te vissen en voeren tijdens de sessie.
Nacht gaat voorbij op een enkele rukken van brasems na. S'morgens ververs ik mijn aas zo snel mogelijk omdat de geur van de bodem een grote rol ging spelen na verloop van tijd. Ik besluit om gespreid te voeren, maar wel binnen een straal van 10M2. Binnen 5 minuten krijg ik een straklopen waar ik direct op aan sla. Bang! een graskarper van 33 pond!... Maar daar komt die... 17 jaar geleden had ik mijn hengel, op exact dezelfde stek liggen en heb ik op exact dezelfde tijd een graskarper van 29pond gevangen. Denk daar maar eens over na... Tering, het heeft mij ook bezig gehouden!
De opvolgende nacht en dag is een blank.
Ondertussen vragen jullie je af waar we naartoe gaan met dit verhaal. Dat snap ik.. even geduld.
Ik ben net terug van 5 dagen/nachten vissen op deze put. Ik heb een slokkie op. En wil dit zo graag kwijt...
Zoals gezegd ben ik gaan zitten.
Over de dagen is me een aantal dingen opgevallen...
De enige overgebleven stek word bezocht door een oudere man met zijn kleinzoon die af en toe tegen de omgevallen boom aan vist. Duidelijk een van de oude garde. Hij gebruikte v gevormde stokjes als hengelsteunen. Mijn hond trok er een uit, maar ik heb hem teruggeplaatst. Mij vader leerde me vroeger zulke hengelsteunen maken...
Ook heb ik een naaktzwemmer de stek zien bezoeken die zich een hoedje schrok toen die mij zag zitten toen die richting het midden zwom. Je had zijn gezicht moeten zien
Tegenover deze plas ligt een prachtig landschap met een put waar vroeger ook al dikke karpers zwommen.
Toen ik 16 was ben ik met mijn vismaat, op onze puch.. met al onze visspullen bepakt en bezakt... zijn land op gereden om te vragen of we een keer mochten vissen. Antwoord was nee.
We wisten dat de vissen er zaten omdat we door het bos op zijn landgoed konden komen waarbij we naar het water slopen hopende niet gezien te worden. Werkelijk zal ik nooit vergeten wat we toen zagen. Precies in het kommetje waar we keken zagen we ongelooflijk veel karper liggen die zich lagen vol te vreten aan wat toen leek op groente. Als ik het me nog goed herinner.. Lagen daar allemaal. Nou ja, blad sla leek het wel.
Op de tweede dag blanken komen er 3 auto's aanrijden, precies tegenover me nemen ze plaats.
Ja hoor.. karpervissers.
Gasten heb ik de hele nacht vis horen trekken
Volle fluiters.. Ja hebbes!! Hoor ik in de vertte Op de derde nacht heb ik het ook aan moeten horen, terwijl ik kei hard zat te blanken op een klein water die al jaren niet belaagd is... Neem deze jaargetijden ook mee in je mening...
Komt er op neer dat ik kei hard heb zitten blanken al die dagen. Ik kan best wel wat blanks hebben hoor.... maar zet me te denken wat daar nou is gebeurd over de jaren.
In de wandelgangen heb ik gehoord dat een dikke spiegel van toen dood is. Maar je kent karpervissers...
Zit ik er nou helemaal naast in mijn gedachtengang als ik zou denken dat de vissen zijn overgezet naar de overkant?
Zou de landgoedeigenaar over de jaren last hebben gehad van onze piepers en heeft het heft maar in eigen handen genomen...
Als ze een opvissing doen. Zei het netten of hengel. Op een water als deze, met welgeteld 3 omgevallen bomen en een ondoordringbaar takkenbos langs de zijkanten...
Kunnen we een percentage noemen wat niet weggevangen wordt? Ik bedoel, grassie heeft ook jaren lang de dans ontsprongen. Heeft het rijk alleen gehad en heeft daarvan kunnen profiteren. Tenminste als ik deze gedachtengang er op na hou....
En als dat zo is hé... Wat zou zo'n verdwaalde schub van vroeger wel niet wegen...
Eerlijk gezegd twijfel ik niet aan mijn kunnen op het moment... Daarom vraag ik me af of ik nog een week kei hard moet blanken om er achter te komen dat ik er voor Jan lul zit, of dat er juist een reele kans is op nog een paar verdwaalde binkies.
Ik heb nog een aantal wateren in dezelfde omgeving waarbij mijn handen jeuken om ze aan te pakken...
Maar wat denken jullie. Doorgaan of nokken?
RC
