Vrijdagavond ben ik naar het water gereden om te kijken of de vis al wat actief was. Ik nam er goed de tijd voor, want ik moest toch op de wegenwacht wachten. Je sleutel in je auto laten zitten met de deuren opslot: de ideale manier om eens lekker een watertje te observeren.
Zaterdagmorgen zat ik mooi optijd aan het water;m'n hengels geprepareerd, voer en aas op de stek en genieten maar! Afgezien van een lijnzwemmertje 1 meter voor m'n voeten en stuk wier door m'n draad hebben m'n piepers zich aardig stil gehouden, dus onverrichterzake terug naar huis.
De emmer met hennep had ondertussen al een hele dag in de zon gestaan en mijn tijgernoten waren door de hogen temperatuur nog extra aan het slijmen gegaan.
Gisteravond, terug in Wageningen, wilde ik nog even voeren voor een sessie van komende woensdag. Ik neem mijn emmers hennep en tijgernoten uit de auto, ik haal de vuilniszakken van de emmers en wat schets mijn verbazing: een ondoorzichtig wit, kleverig goedje drijft op m'n hennep met hier en daar wat dikke vlokken. De hennep was keurig netjes gaan slijmen en vormen zo een stevige koek op de bodem van de emmer. Ze smaakte en roken nog perfect, maar het was een grote slijmerige bende. Schijnbaar had ik een tijgernoot in de hennep laten vallen en door de hoge temperaturen in mijn auto was het gistingsproces flink versneld. Ik heb de hennep nu nog staan, het ruikt een klein beetje zuurder (een beetje zoals tijgernoten), maar de smaak is nog heerlijk zoet en de zaadjes zien er verder nog prima uit.
Ik ga maar weer eens voeren en kijken wat onze geschupde vriendjes denken van m'n slijmhennep
!Met slijmende groet,
Pieter
Had het dus iets eerder in de vriezer moeten gooien.
