05-11-2006 00:18
Hoi Bert,
en toch en toch, (luc de baets)
Daar zit het hem juist in, ze zijn zo klein. Het wordt moeilijker voor de karper bij het opzuigen om onderscheid te maken in samenspel van gevaar en naiieviteit. Ze verliezen op den duur de mantel van achterdocht. Je moet er wel mee vissen, en niet met boillies eroverheen.
Het is een geklooi van jewelse maar je wordt dik beloont om maar even in termen te spreken. Even off topic: Ik heb zelf meegemaakt op een water(de gedwongen reiziger van fracklin broeckx uit het boek van evert aalten speurtocht naar giganten, laatste hoofdstuk).
Er wordt een veralgemening gecreerd dat de vissen zeer moeilijk te vangen zijn, en alles kennen. fout, helemaal fout. Het vorige seizoen heb ik er enkele malen gevist, ik heb er meer tijd doorgebracht met het observeren dan het vissen. Er mochten maar enkele vissers aanwezig zijn, en die hadden een eigen stek opgeeist(het was een syndicate). Het is makkelijk achteraf te lullen maar daar gingen ze allen de fout in. Piet mocht niet in de buurt komen van jan, en zo werden de stekken geclaimt.
Kijk eens wat wij met z'n zessen hebben en de rest lekker niet. Er werden overuren gedraait, echtscheidingen waren schering en inslag. Ze gunden elkaar het licht in de ogen niet(was dat nu de doelstelling van een syndicate) Alle vissen zijn gevangen na 6 jaar door zweet bloed en tranen. Terug komend op je linzen: Overal werdt er door mij wat in het water geflikkert, kleine hoopjes van dien aard. De eerste keer dat ik samen met rini(ja die) ging vissen was voor ons een waar genot om te zien hoe super gedresseerde vissen zo naiief kunnen zijn. Het water was kraakhelder waar we waren neer gestreken. Het verloop van de bodem was abrupt van 1 meter naar het oneindige diepe heldere koude water.
Ik voerde enkele handjes van deze linzen vlak voor de kant waar we waren genesteld om alles goed te kunnen waarnemen. Na tien minuten kwam er uit de diepte een schaduw opdoemen die behoedzaam over de stek enkele rondjes zwom met kleine tussen pauzes. Hij kwam terug met een kleinere soortgenoot die de kolen uit het vuur moest halen, althans zo leek het draaiboek te accentueren. De grote vis stopte, en begon als een dolle alles op te zuigen, totdat alles weg was. Lood, onderlijnen, anti reject rigs kwamen er niet aan te pas, we prikten de linzen gewoon op de haak zoals we vroeger ook deden met gezoete mais. We hadden het bijna niet meer. Voor ons waren vissen bezig die gewoon maagden bleken te zijn voor de kleine bruine aasjes. Ik smeet er nog wat bij, en de grote vissen, het waren er inmiddels enkele deden allen mee aan de vreetorgie(over dressuur gesproken). Ik liet gewoon de blote haak met de linzen erop geprikt langzaam tussen de vissen zakken. De grootste vis zou voor mij zijn. Ik kreeg de tijd niet om mezelf te installeren. De grote vis zag het zaakje aankomen en richtte zijn massieve lichaam omhoog naar de oppervlakte. Hij zoog gewoon de linzen met haak en al op een diepte van ongeveer 40 cm achter zijn keel in. Hij richtte zijn lichaam weer richting de bodem om verder te gaan met wat er nog over was op de bodem. Slaon zei Rini. Ik gaf een klein tikje met mijn hengel en de rest was historie. Voor ons wel te verstaan. 30 jaar lang ben je bezig met het onbekende, het mysterie van van de vissen en opeens komt ie langs. Zo makkelijk ging het, we stonden erbij en keken erna. Het was de vis die we beiden zeer graag wilden vangen, en dat hebben we gedaan. En hoe zwaar was hij?. ergens tussen de 22 en 23 kilo.