aroma's (drager-stoffen)/emulgator/smaak vd bollen/wvttk

[Wouter Steggink]

Oja,

ik heb de afgelopen dagen ineens nog meer boilie-bouw-inspiratie gekregen.

Ik had de laatste maanden / jaren het idee dat aroma's in boilies niet zoveel doen, maar ik heb ze wel gebruikt (iedereen gebruikt ze toch... en het schept vertrouwen, dus waarom niet??).

:::: samenvatting van het volgende verhaal:::::::
Aroma's, wel/geen smaak, vrijkomen van geur/smaak in de boilie, toepassing van emulgator, wie kan er meer over vertellen.
(dit alles verpakt in een hele hoop tekst)

::::komtiedan:::::


Als ik boilies maak met aroma, dan kan ik ze vaak wel aardig ruiken (vooral in de deeg-fase), maar na het koken/drogen is de geur meest weg.
Soms is er een opleving van geurafgifte na het ontdooien van de bollen die uit de vriezer komen.

Maar altijd kan ik eigenlijk geen aroma-smaak proeven aan de boilies.
In de deeg-fase proef ik het deeg niet (dit ivm kans op salmonella-besmetting uit de ei en vooral uit de vismeel).

Na het koken (en afkoelen...) proef ik bijna altijd een neutrale "meel"-smaak. Waar soms iets mais-achtigs in te herkennen is.

Maar, nu komt de grote "maar";
ik heb beroepsmatig te maken gehad met aroma's, en heb er vele "moeten" testen (geur en smaak). En mijn verbazing was groot toen ik ontdekte dat de meest lekker ruikende aroma's soms een zo erge smaak hadden...... daar lusten de honden geen brood van (zelfs de mijne niet).

Maar sommige aroma's gaven matige geur en wel een typische smaak af.
En weer anderen gaven weinig geur, maar wel een typische smaak die ik niet thuis kon brengen, maar wel aangenaam was.
En een enkeling gaf een goede reuk EN smaak.

En op die laatste 2 types wil ik me richten.

Ik bedacht me ineens het volgende: als sommige "lekkere geurtjes" een dusdanige plutonium-smaak afgeven, waarom zou de vis ze dan willen eten.

&
Als ik alleen maar een vage meel-smaak proef, waarom zou de vis de boilies dan willen eten?? De "reuk" en smaakzin van de karper is veel verder ontwikkeld dan die van ons. mocht de flavour een smerige smaak hebben, dan kan ik het niet proeven, maar de vis wel.

:::::Kern van het verhaal:::::

Wat voor "dragers" zijn toepasbaar in boilies, wie heeft hier ideeen over, en wil dat hieronder vermelden??

En dan nog het volgende;
ik kan me voorstellen dat het type drager (bv alcohol-achtig iets of olie-achtig iets) niks uitmaakt. zou het dan helpen om de aroma "op te lossen" door het toevoegen van een kleine 0,3% emulgator zoals lecithine??
't lijke me dat die de vetdelen / water delen mooi kan binden, waardoor de flavour (ongeacht welke drager die heeft) ook mooi "loskomt" in de boilie.

(ik weet dat er van eigeel ook een emulgerende werking heeft, maar er zijn vast wel mensen die ooit eens iets gedaan hebben met lecithine in combinatie met boilies....)


Heren met ideeen hierover,

zet ze d'r maar onder, lijkt me leerzaam!!


alvast bedankt voor het feit dat je t volgehouden hebt om deze willekeurig-aanziende reeks van lettergrepen en leestekens door te worstelen. Ik stop er mee für heute.

Aju


MVrGr;

WoutuHStegginK

[Wouter Steggink]

niemand???

ook niet via pb of zo?


Dit onderwerp is toch niet te moeilijk voor een best grote groep aanwezigen?? Of zijn die nu net allemaal toevallig gaan vissen......


MVrGr;

WoutuH

[Kees Verheij]

Wouter,

Jammer dat er niemand reageert op deze toch wel interessante en aansprekende gedachten. Ik heb destijds toen ik nog zelf m'n bollen draaide daar ook soortgelijke ervaringen mee. Het viel me wel op dat smaken als scopex, cream, butter en caramel veel milder en beter roken en smaakten dan andere flavours.

Ooit, vroegah, had ik een vijver van 10 bij 4 meter ter beschikking, waarin ik een vijftal karpers had uitgezet. Ik kon deze vissen in het vrij heldere water goed zien azen op de door mij uitgestrooide boilies. De ene soort werd dan vaak eerder geconsumeerd dan de andere. Mij is altijd bijgebleven dat ik een voordeelzak van 20 kilo had gekocht bij zo'n hengelsporthema en dat ik daar op m'n goed lopende stek ineens geen tik meer zag, terwijl er soms wel gewoon karper op de stek sprong. Toen ik een tiental van deze boilies in de vijver had gegooid, samen met nog 2 keer 10 boilies van 2 andere merken/samenstellingen, bleek mij dat er de volgende morgen nog 10 boilies lagen: Jawel die oranje, naar lijm ruikende tutti frutti meuk. De rest van die partij verdween dus rap in de kliko!

Tegenwoordig vis ik eigenlijk alleen met zgn voerboilies, maar als ik een partij niet vertrouw, gaat het ook richting kliko. De meesten vangen gelukkig prima, maar proeven doe ik nog steeds...

[martie van den brand]

Hoi Wouter,

Er zijn vier hoofdgroepen waarin de natuurlijke en natuur identieke smaakstoffen worden opgelost. Hierbij moet wel worden vermeld waarvoor de flavours bedoeld zijn. Het verwerkingsproces en de aggregatietoestand is ook van zeer groot belang met het compounden van deze flavours. Er zijn namelijk veel smaakstoffen die niet op te lossen zijn in ethylalcohol maar wel in water en vise versa natuurlijk ook het geval. De toepassingen naar de klant toe zijn dus van essentieel belang met het creeren van een gewenste flavour.

De vier hoofdgroepen zijn:
ethylalcohol.
propylene glycol
water
mygliol

Je hebt het over lechitine als emulgator. Hij doet zijn werk zeer goed alleen weer in welk toepassings gebied. Deze hulpstof doet niets meer dan alleen maar een molecuul water en een molecuul olie(flavour met als drager PG) bij elkaar houden zonder dat het evenwicht wordt verstrooit( lees: het in evenwicht zijn met beide componenten). wanneer je deze samenstelling in contact brengt met een stof waarvan en veel meer aanwezig is als de andere, dan zal de meerderheid de overhand nemen. Dus je samenstelling wordt verstrooit. Dit geeft niets in deze context, omdat je graag wil dat de drager de flavour overbrengt naar de omgeving waar hij op dat moment zich begeeft. Makkelijk gezegd: de flavour(smaakstof zal goed op te lossen zijn in de meerdere drager op dat moment). Water is hierbij een belangrijk gegeven omdat we daar mee te maken hebben. Om bedrijfs geheimen niet in discrediet te brengen zijn er diverse terpentenen die de flavour afvlakken maar voor de receptoren zeer goed te identificeren zijn.


Ik zie vaak de stelling dat in de wintermaanden de flavours met PG niet genomen moeten worden omdat deze drager(vele denken dat dit een olie is PG) langzamer zijn smaak afgeeft aan het water. Alleen PG is de familie van de alcoolen, en alcoolen zijn asiotropisch.Dit wil alleen maar zeggen dat wanneer je een oplossing hebt van een alcoholgroep met water je deze nooit meer kan regenereren(herbewerken of het splitsen van deze stoffen voor de volle honderd procent) Met andere woorden in alcohol blijft altijd water vast gehouden door de alcohol en vise versa is dit ook het geval. Ze zijn niet helemaal te scheiden. PG is geen olie maar een vette alcohol waar een waterstof molecuul is aangeplakt door middel van hydrogenatie. Dit gebeurd in een autoclaaf onder hoge temp en druk.De overdracht naar de omgeving gaat wat moeizamer in minder warme omgevingen.( er zijn veel flavours die ingredienten bevatten die gedeeltelijk oplosbaar zijn in water, of helemaal niet) En laat nu juist die groep flavours die wij het meest gebruiken veel van deze ingredienten bevatten. Nu heb je je antwoord: als ik mijn boillies heb gekookt vlakt de flavour af Het beste zijn flavours op een waterbasis omdat ze al in de aggregatie toestand zijn als de omgeving.( nu zal je zeggen: met koken gaat een groot gedeelte weg, alleen op waterbasis zijn er stoffen die de molecuulstructuur beter binden( lees vasthouden) Het loslaten van de geur/smaak zal in dit geval optimaal zijn in een koudere omgeving.

Zo kan ik nog lang doorgaan. Het is niet mijn taak om met uitspraken te komen die onbegrijpelijk zijn voor de meeste mensen, alleen hoop ik dat je er wat aan hebt.


martie de vanger van HIJ.

[Andre Jacobs]

interessant onderwerp. al moet ik bekennen dat ik wel wat moeite heb met het verhaal van martie

[Wouter Steggink]

Wouter heeft de printer aan het werk gezet en deze topic uitgeprint om het verhaal van Martie nog eens goed op me in te laten werken!!


alvast: danku!

[Andre Jacobs]

begrijp ik nu dat je t beste flavours op basis van waterbasis kunt hebben of ga ik te kort door de bocht en hoe geeft dat antwoord op de vraag over geur én smaak houdende flavours?

[Douwe Bijlsma]

Deze vorm van discuseren is leuk en aardig, het verklaart hoe flavours zich gedragen in bepaalde omstandigheden.
Dat is het leuke eraan, het aardige eraan is voor mij ietsje cynisch bedoeld.
Je kunt oplossen wat je wilt en je kunt eraan toevoegen wat je wilt maar het eindstation moet wel in staat zijn om de oplossingen te detecteren.

Martie verklaart heel mooi hoe de flavours zich gedragen en geeft aan dat bepaalde geur- smaakstoffen in de omgeving waarin zij zich bevinden zijn "waar" te nemen.
Nu is het leuke van waarnemen dat je altijd afhankelijk bent van het "vermogen" om iets waar te nemen.

Ik heb diverse malen kennis mogen maken met wijnproevers.
Zij nemen dingen waar die ik met de beste wil ter wereld niet waar kan nemen.
Het wordt beter als zij je vertellen hoe je het beste met wijn om kunt gaan maar ik ruik of proef nooit de tinten die zij wel?? waarnemen.
Geen vanille, geen eikenblad, geen graniet, geen kalksteen, geen noem maar verder op.
Wel kan ik mijn gevoel aangeven, ik vind de wijn lekker of juist niet.

Zo is het bij de karper, of wat voor dier dan ook dat in staat moet worden geacht iets waar te kunnen nemen, hetzelfde je moet de juiste receptoren bezitten/ontwikkelen om iets waar te nemen.
Binnen dat waarnemen zitten ook nog grote verschillen niet iedere karper is gelijk wat dat betreft.

De oplosbaarheid en wat afgegeven wordt aan de omgeving is meetbaar.
Bij wat de karper precies waarneemt begint het vermoeden de kop op te steken.
Je kunt aannemen bij bepaalde reacties van het dier dat hij "iets" waarneemt en aan de reactie daarop kun je dan zien of hij/zij het aangenaam - hoe je aangenaam in die context dan ook wilt zien - vindt of juist niet.
Dat iets is ook niet aan te geven er zijn immers meerdere dingen opgelost.

Om daar achter te komen is veel onderzoek nodig,niet alleen de enkelvoudige stoffen moet je dan onderzoeken maar ook hoe gedragen die stoffen zich in samengestelde vorm.
Aangenaam of niet hoeft niets te maken te hebben met lekker of niet lekker ook niet met eetbaar of niet eetbaar er zit nog een factor aan vast, "gevaar".

Met alle respect voor Martie, hij geeft een goed antwoord op een vraag.
Het is een leuk reclamepraatje voor flavours en hoe die zich gedragen in datgene wat de karpervisser het meest aanspreekt, het aas en in het water.

Nu niet zeggen Douwe heeft altijd iets te zeiken - wat overigens wel waar is maar dat terzijde - maar laat het eens door je heengaan en probeer dan te ontdekken of de flavour inderdaad wel het wondermiddel is wat er aan gegeven wordt.

Het is in mijn ogen net als het vangen van een grote/bekende vis.
Het enige wat je met zekerheid kunt stellen is dat jij en vis op datzelfde moment op die plaats aanwezig waren, jij op de kant en de vis op de stek.
Dat de vis jou aas opgenomen heeft met als gevolg dat hij gehaakt is en dat je een succesvolle dril hebt meegemaakt met als gevolg dat je de vis in je armen mocht nemen.
De rest is en blijft gissen.

Misschien wordt het zo nog wel aardiger en leuker, wie zal het zeggen.

Douwe

[Kees Ouwehand]

Laten we voorop stellen dat een karper al een uitstekend waarnemingsvermogen heeft. Daar kun je met aas op inspelen. Het wordt een wondermiddel als het een onweerstaanbare voedselimpuls bij de karper opwekt. De karper het natuurlijke wantrouwen en alle andere signalen volledig negeert om maar van het aas te kunnen eten. Preoccupatie. Helaas zijn er geen wondermiddelen die dit met enige consistentie doen. Het blijft gerommel in de marge. Je kunt je ook afvragen of je een dergelijk aas wilt. Het haalt de mystiek uit het karpervissen en je zult je het schompes vangen aan doorsnee karpers.

Ik wordt wat sceptisch bij de verhalen rond een bepaald aas dat suggereert selectief te werken op alleen grote karpers die nooit gevangen worden. Dit kan niet kloppen!

Dragers en emulgatoren zijn alleen maar middelen om een werkende stof in het water vrij te maken. Ze hebben van zichzelf geen vangkracht. Voegen soms zelfs een bittere smaak toe aan het aas. Zolang dit maar snel genoeg in het water wordt opgenomen en verdund, zoals bij alcohol, hoeft dat geen probleem te zijn.

Kees

[Douwe Bijlsma]

Kees zo je weet ben ik overtuigd van het feit dat een karper geweldige vermogens heeft om iets waar te nemen.
In feite zouden die vermogens wel eens in de buurt kunnen komen van een jachthond om maar eens een aansprekend voorbeeld te nemen.
De hond gebruikt zijn reukvermogen om iets te volgen of op te sporen, de karper gebruikt zijn waarnemingsvermogen ook op die manier.
Let wel dat ik hier niet het woord reukvermogen gebruik voor iemand daar weer over valt.
Waar ik in feite naar toe wil is de volgende stap; is de karper ook in staat om de stoffen die wij? hem graag willen laten herkennen ook daadwerkelijk kan herkennen?
Ik denk, en jou kennende denk ik dat jij dat ook denkt, dat het gerommel met aannames is.
Een vangst wordt achteraf gekoppeld aan die aanname - theorie -.
Een vangst van een aansprekende vis zou dan in mijn ogen niet als bewijs voor die aanname mogen worden gebruikt.
Het vangen van die vis mag dan ook niet als versterking van je geloofwaardigheid worden gebruikt, en juist daar schort het volgens mij wel eens een beetje erg aan.

[Kees Ouwehand]

Douwe,

Dat kan ik beamen. Karper is een alleseter en we vangen allemaal op zijn tijd ons karpertje. Het succes hangt af van de inspanning van de karpervisser op lange termijn.

Bij deze daag ik de aasfabrikanten uit dit eens wetenschappelijk te laten onderzoeken. Aan een universiteit wel te verstaan. Tot nu toe is er hoogstens de suggestie van onderzoek. Als je dan om de referenties vraagt van de publicaties wordt het vaag. Onderzoeksresultaten juist interpreteren is trouwens ook een vak appart. Wetenschappers veronderstellen doorgaans dat hun publiek ook wetenschappers zijn.

Groet, Kees