Kees, hierin ga ik met je mee....er is gewoon te weinig bekend.
Groet,
Kiron
Voedingssupplementen uit de sportzaak.
-
Peter Otte
- Berichten: 1261
- Lid geworden op: 10-01-2003 01:00
- Locatie: Veghel
Krijg sterk de indruk dat er nog steeds karpervissers zijn die het ei van Columbus uit willen vinden. Kom regelmatig het woord DENKEN tegen. Dat zet mij aan het denken, heren waar zijn jullie mee bezig.
De karper als vis is in mijn ogen belangrijker dan de visser die hem probeert te vangen, mee eens.
Peter
De karper als vis is in mijn ogen belangrijker dan de visser die hem probeert te vangen, mee eens.
Peter
-
Martijn Nederpel
- Berichten: 4864
- Lid geworden op: 28-02-2002 01:00
- Locatie: leeuwarden
Op 2003-10-06 15:40, schreef Kiron Zaal:
Ouderdom is een optie, maar ouderdom verzwakt ook, waardoor andere oorzaken meegaan spelen, mss wel die door mij genoemd. Watertemp vind ik een mindere oorzaak waardoor specifiek de grote sneuvelen. Er zijn zat kleinere vissen die eenzelfde leeftijd hebben behaald die de hoge temperaturen wel overleven.
ik bedoel met observatie dat er op dit moment mer vissers aan het water zijn dan een paar jaar gelden meer ogen zien meer dan een....snappie?
En wat bedoel je met die observatie? er worden meer dooie vissen gevonden dan voorheen omdat er meer mensen aan het water komen?
Groet,
Kiron
-
Kiron Zaal
- Berichten: 700
- Lid geworden op: 28-01-2002 01:00
Martijn,
Zoiets suggereerde ik ook al in mijn laatste zin....
Groet,
Kiron
Zoiets suggereerde ik ook al in mijn laatste zin....
Groet,
Kiron
-
Frank bosman
- Berichten: 1607
- Lid geworden op: 12-03-2002 01:00
- Locatie: Varsseveld
die creatine zorg voor ca. 10% meer drukkracht met fitnes, tenminste dat hebben ze mij verteld, lijkt me niet fijn als karpers in de winter meer spiermassa krijgen en dus meer gaan verbruiken! creatine schijnt ook de eigenschap te hebben vocht vast te houden in je lichaam, dit kan men weer compenseren dmv andere pillen enz enz............. en het einde is zoek
ik zou dan koikarper voer of iets in die trand gaan gebruiken door het voer, zelfs daar staat een beperkte dosering op voor in de winter!
ik zou dan koikarper voer of iets in die trand gaan gebruiken door het voer, zelfs daar staat een beperkte dosering op voor in de winter!
-
Henk ter Maat
- Berichten: 6499
- Lid geworden op: 23-01-2002 01:00
- Locatie: Didam
Leesvoer en Sportvoeding!?
SPORTVOEDING
Deze tekst is met toestemming overgenomen van : de NICE site en is geschreven door : Dr. Asker E. Jeukendrup.
Een goed uitgebalanceerde voeding en het gebruik van de juiste sportvoedingssupplementen (meestal koolhydraatrijke dranken) op het juiste moment kan het prestatievermogen aanzienlijk verbeteren. Een slecht of nonchalant voedingspatroon leidt daarentegen tot een onvoldoende herstel en verminderde prestaties.
Onderzoek op het gebied van sportvoeding heeft de laatste jaren een belangrijke evolutie doorgemaakt. Hoewel het al lang bekend is dat koolhydraten en in het bijzonder koolhydraatrijke dranken het prestatievermogen kunnen verbeteren, spitst het onderzoek zich de laatste jaren vooral toe op de ideale concentratie van deze dranken, op het type koolhydraten en op de juiste hoeveelheden die ervan moeten worden ingenomen.
Daarnaast neemt de markt van diverse andere sportvoedingssupplementen toe. Hieronder volgt een overzicht van enkele recente ontwikkelingen en worden feiten en fictie van elkaar onderscheiden.
Reeds in 1939 werd aangetoond dat koolhydraten een belangrijke brandstof vormen voor intensieve inspanningen en dat een koolhydraatrijke voeding het prestatievermogen positief kan beïnvloeden (2). Aan het einde van de jaren 60 werd een verband vastgesteld met de koolhydraatvoorraden in de spieren (spierglycogeen) (6). Daarop werden voor atleten de zogenaamde supercompensatiediëten ontwikkeld met de bedoeling de spierglycogeenvoorraden te kunnen optimaliseren.
Wat koolhydraatdranken betreft werd er al in 1923 mee geëxperimenteerd, namelijk tijdens de marathon van Boston (14). Pas later, in de jaren 80, werd op basis van onderzoeken duidelijk dat het gebruik van dergelijke supplementen tijdens de inspanning een constante bloedsuikerspiegel en een hogere koolhydraatverbranding bevorderen wat kan resulteren in een prestatieverbetering van 10 tot 30%, afhankelijk van de soort en de duur van de inspanning.
Daarnaast bleek ook een voldoende vochtinname cruciaal te zijn voor het prestatievermogen. Onderzoekers zijn het er inmiddels over eens dat een vochtverlies van minder dan een kilo de prestatie reeds kan aantasten. Een dehydratie van 10% van het lichaamsgewicht kan het prestatievermogen zelfs met 30% verminderen. Sportdranken moeten dus voor een optimale toevoer zorgen van zowel koolhydraten als vocht.
De laatste jaren is er ten slotte veel belangstelling voor allerlei andere supplementen waarvan wordt beweerd dat ze de prestaties verbeteren, het herstel versnellen, het vetverlies bevorderen enz. Onderzoek geeft aan dat de meeste van deze supplementen geen effect hebben, op een paar uitzonderingen na. Creatine heeft de laatste jaren waarschijnlijk de meeste aandacht gekregen. Andere supplementen zijn bijvoorbeeld MCT (medium chain triglycerides), carnitine, coenzym Q10, glutamine, vertakte keten-aminozuren en chromiumpiccolinaat.
Koolhydraten tijdens inspanning
Het is algemeen bekend dat een aangepaste koolhydraatinname tijdens langdurige inspanningen het prestatievermogen verbetert (3). Recent werd aangetoond dat ook inspanningen die slechts ongeveer een uur duren hieruit voordeel kunnen halen (7). Het werkingsmechanisme is nog niet geheel duidelijk.
Er zijn verschillende soorten koolhydraten die van elkaar verschillen inzake vertering, absorptie en verbrandingssnelheid. Vier categorieën zijn interessant in relatie tot sportvoeding:
monosachariden (glucose, fructose en galactose)
disachariden (maltose, sucrose en lactose)
oligosachariden (maltodextrines)
polysachariden (zetmeel: amylose en amylopectine).
Zij hebben een verschillende verbrandingssnelheid tijdens inspanning en kunnen daardoor meer of minder effectief zijn als een prestatiebevorderend of ergogeen hulpmiddel.
Op basis van stabiele isotoopmetingen blijkt dat glucose, maltose, sucrose, maltodextrine en amylopectine ongeveer met dezelfde snelheid worden verbrand (tot maximaal 1 g/min). Fructose en galactose worden 25 tot 50% minder snel verbrand, waarschijnlijk omdat ze eerst moeten worden omgezet in glucose alvorens ze kunnen worden verbrand. Amylose wordt eveneens slechts langzaam verbrand mede als gevolg van een tragere absorptie. Goed uitgekiende combinaties van koolhydraten met verschillende transport- en absorptiemechanismen zouden de totale koolhydraatverbranding kunnen optimaliseren (1). Er is echter meer onderzoek nodig naar deze ideale koolhydraatverhoudingen voor sportdranken.
Fructose en amylose kunnen ten slotte maag-darmproblemen veroorzaken wanneer ze in te grote hoeveelheden worden ingenomen. De tolerantiegrens is individueel echter sterk verschillend. Sommigen verdragen fructose en amylose zeer slecht en ondervinden bij een inname van bijvoorbeeld 20 g reeds problemen, anderen hebben van 70 g nog geen last.
Koolhydraatsupplementatie en het immuunsysteem
Koolhydraatsupplementatie tijdens inspanning kan de onderdrukking van het immuunsysteem tegengaan dankzij onder meer een lagere cortisolrespons tijdens inspanning. Cortisol is een stresshormoon dat vooral wordt uitgescheiden als gevolg van verstoringen van de homeostase. Ofschoon cortisol nodig is voor het normaal functioneren van het immuunsysteem kunnen te hoge concentraties een immunosuppressie veroorzaken. Koolhydraten verminderen de verstoringen in de homeostase en kunnen zodoende een immunosuppressie tegengaan.
MCT's
De laatste jaren werd veel onderzoek gedaan naar voedingsingrepen die de verbranding van vetten stimuleren en de glycogeenvoorraden sparen.
Supplementatie met lange ketenvetzuren is niet aan te raden: zij vertragen de maaglediging, kunnen maag-darmproblemen veroorzaken tijdens inspanning en komen in de bloedbaan terecht in de vorm van chylomicronen die over het algemeen worden aanzien als een te verwaarlozen energiebron tijdens inspanning.
Een van de belangrijkste vetbronnen tijdens inspanning zijn de vrije vetzuren in het bloed. Het gebruik van MCT's (medium chain triglycerides) zou de vrije vetzuurspiegels kunnen verhogen. Uit een reeks onderzoeken aan de Universiteit van Maastricht bleken MCT's de maaglediging niet te vertragen (in tegenstelling tot lange ketenvetten). Daarnaast komen MCT's snel beschikbaar in de bloedbaan en kunnen ze snel worden verbrand. Een nadeel was echter dat de inname van grote hoeveelheden MCT's (meer dan 10 g/uur) maag-darmproblemen veroorzaken zoals krampen en diarree en op die manier zelfs aanleiding kunnen geven tot een verminderd prestatievermogen (8,12,13). Van kleine hoeveelheden werd weinig of geen effect op de vrije vetzuurconcentratie en op het spierglycogeen vastgesteld.
Een rapport van de Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika heeft ten slotte aangetoond dat atleten die MCT's in grotere hoeveelheden kunnen verdragen, hiervan mogelijk wel een positief effect op hun prestatievermogen kunnen ondervinden (18). Meer onderzoek kan interessant zijn.
Vetrijke diëten
Een andere manier om de vetzuurconcentratie in het bloed op te drijven en de vetverbranding te stimuleren is een vetrijke voeding. De toepassing van een vetrijke voeding (>60 energie% vet) gedurende 3 tot 5 dagen blijkt het prestatievermogen echter negatief te beïnvloeden omdat de spierglycogeenconcentraties achterblijven. Dit is ook de reden waarom atleten altijd wordt aangeraden een koolhydraatrijke voeding te nuttigen (>60 energie% koolhydraten).
Hierbij werd echter gesuggereerd dat het mogelijk slechts een kwestie is van aanpassing en dat na enkele weken te zijn overgeschakeld, een vetrijke voeding het prestatievermogen wel zou kunnen verbeteren. De laatste jaren heeft een aantal onderzoeken zich op deze hypothese toegelegd en het effect van een vetrijke voeding gedurende 2 tot 7 weken op het prestatievermogen onderzocht. Zij komen tot de conclusie dat het prestatievermogen niet meer negatief wordt beïnvloed door een vetrijke voeding na een adaptatie van 3 tot 4 weken (9-11). Er is echter maar één onderzoek dat ook positieve effecten laat zien van een vetrijke voeding op het prestatievermogen. Dit effect werd bovendien gevonden bij een zeer lage inspanningsintensiteit wat de praktische relevantie van deze bevinding ondermijnt. Een onderzoek dat de effecten van een vetrijke voeding onderzocht bij personen die een trainingsprogramma volgden, stelde vast dat de training na 7 weken stagneerde terwijl de prestaties van personen die een koolhydraatrijke voeding nuttigden verder verbeterden (4, 5). Er is dus onvoldoende wetenschappelijke basis om vetrijke voedingen aan te raden aan atleten.
Glutamine, overtraining en het immuunsysteem
Zware inspanningen of training worden vaak in verband gebracht met immunosuppressie. Atleten die een marathon hadden gelopen bleken vaker een verkoudheid of griep te ontwikkelen dan controlepersonen die niet aan een marathon hadden deelgenomen.
Glutamine is een niet-essentieel aminozuur maar vormt eveneens een belangrijke brandstof voor de cellen van het immuunsysteem. Prof. Eric Newsholme en collega’s van de Universiteit van Oxford suggereerden dat zware inspanningen en overtraining aanleiding kunnen geven tot een daling van de glutamineconcentratie in het bloed (15,16). Wanneer de glutamineconcentratie onder een bepaalde kritische grens daalt, zou dit op zijn beurt een verminderd functioneren van het immuunsysteem kunnen induceren. Op basis van deze hypothese worden atleten vaak aangeraden om glutaminesupplementen te nemen met de bedoeling een daling van het plasmaglutamine en daarmee een mogelijke immunosuppressie tegen te gaan. Er is echter weinig bewijs voor deze hypothese en andere studies konden geen daling in het glutamineniveau waarnemen na zware training (19). Daarnaast is het onduidelijk of plasmaglutamineniveaus wel betrouwbaar zijn met betrekking tot de glutaminevoorraden in het lichaam. Meer dan 90% van alle glutaminen bevinden zich immers in de spieren.
Er zijn vooralsnog geen redenen om glutamine te supplementeren ter verbetering van de immuunfunctie.
Vertakte ketenaminozuren
Onlangs werd een hypothese gelanceerd door Prof. Eric Newsholme waarin het aminozuur tryptofaan in verband werd gebracht met een centrale vermoeidheid (15) die haar oorspong vindt in het centrale zenuwstelsel (vaak in de hersenen). Tryptofaan, een aminozuur dat terug te vinden is in de bloedbaan, is de precursor van de neurotransmitter serotonine.
Tijdens inspanning daalt de concentratie van de vertakte ketenaminozuren (BCAA) leucine, isoleucine en valine terwijl de concentratie van vrij tryptofaan in het plasma toeneemt. Deze verandering is onder meer het gevolg van een stijging van de vetzuurconcentraties in het plasma tijdens inspanning waarbij ook tryptofaan uit zijn binding met albumine wordt verdreven. Het resultaat is dus een verhoogde ratio 'vrij tryptofaan/BCAA'.
Omdat BCAA en vrij tryptofaan gebruikmaken van hetzelfde transportmechanisme om de bloed-hersenbarrière te passeren treden ze hiervoor in competitie. Een verhoogde ratio 'vrij tryptofaan/BCAA' laat echter meer tryptofaan toe in de hersenen waarna ook de synthese van serotonine zal toenemen. Een verhoogde concentratie van de neurotransmitter serotonine in bepaalde gedeeltes van de hersenen kan ten slotte vermoeidheid veroorzaken.
Op basis van deze vaststellingen werd gesuggereerd dat een supplementatie van BCAA de ratio 'vrij tryptofaan/BCAA' zou kunnen reduceren waardoor vermoeidheid wordt tegengegaan en het prestatievermogen verbeterd.
In een groot aantal studies werd deze hypothese de laatste jaren getest. In een goed gecontroleerde studie bestudeerden van Hall en collega’s (17) het effect van BCAA-supplementatie op duurprestatie op 70-75%VO2max (VO2max is een maat voor de intensiteit van de inspanning). Er werd geen verschil gevonden in duurvermogen tussen een 6 % sucroseoplossing, een 6 % sucroseoplossing met 6 g/l BCAA en met 18 g/l BCAA. Een tryptofaansupplementatie (6 % sucrose met 3 g/l tryptofaan) had evenmin effect op het prestatievermogen. Andere onderzoeken kwamen tot dezelfde conclusie.
Men mag dus besluiten dat een BCAA-supplementatie geen effect heeft op het prestatievermogen.
Creatine
Creatine heeft de laatste jaren enorm veel aandacht gekregen, niet alleen van wetenschappers, maar ook van de media. Het kwam voor het eerst in de media toen de Britse atleten, onder wie Linford Christie, zeer goed presteerden op de Olympische Spelen in Barcelona. Ze gebruikten allemaal creatine.
Creatine is een stof die het lichaam zelf aanmaakt (ongeveer 1 gram per dag), maar die we daarnaast via de voeding - vooral via rood vlees en vis - binnenkrijgen (eveneens 1 gram per dag). Creatine is nodig voor de vorming van fosfocreatine, een belangrijke energiebron bij korte explosieve evenementen. Het blijkt dan ook dat een verhoogde creatine-inname (4 maal 5 gram per dag) de hoeveelheid fosfocreatine in de spier doet toenemen met een positief effect op het prestatievermogen, althans wanneer het korte, herhaalde explosieve inspanningen betreft. Niet iedereen reageert echter op een creatinesupplementatie. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat sommige personen reeds een optimale creatinevoorraad in hun spieren hebben. Uit onderzoeken blijkt dat de totale creatineconcentratie niet boven de 160 mmol/kg natte spier kan uitkomen. Personen die al dicht bij deze maximale waarde zitten, zullen dan ook geen effect ondervinden van een creatinesupplementatie. Dit betekent ook dat het chronisch supplementeren van hoge doseringen nutteloos is. De lange termijneffecten van een chronische creatinesupplementatie zijn bovendien nog onduidelijk. Bij langere duurprestaties lijkt creatine ten slotte geen enkel effect te hebben.
Creatine kan dus alleen effect hebben bij bepaalde personen en bepaalde soorten inspanningen. Creatine zal prestatieverhogend werken bij herhaalde explosieve inspanningen en wanneer het wordt ingenomen in de juiste doseringen en de maximale spiercreatineconcentratie nog niet is bereikt.
Waar komt de nodige energie vandaan?
Koolhydraten, vetten en in mindere mate eiwitten zijn de energieleverende bestanddelen van onze voeding.
koolhydraten worden omgezet in glucose;
glucose wordt verder in de cel gebruikt voor energie of wordt gestockeerd in de vorm van glycogeen;
vetten worden omgezet in glycerol en vrije vetzuren;
glycerol wordt omgezet tot glucose;
vetzuren en glucose worden verder in de cel gebruikt voor energie;
eiwitten worden omgezet in aminozuren;
aminozuren kunnen verder in de cel worden gebruikt voor energie wanneer de andere energieleveranciers niet meer voorradig zijn.
De cellen gaan deze stoffen met de tussenkomst van zuurstof afbreken tot CO2 en water. De energie die hierdoor vrijkomt wordt opgeslagen in de vorm van ATP (adenosinetrifosfaat). Bij de afsplitsing van één van zijn 3 fosfaatmoleculen geeft ATP energie vrij die door de spier kan worden gebruikt om een inspanning te leveren.
ATP -> ADP + P + Energie
Naargelang de duur en de intensiteit van de inspanning kan het lichaam beroep doen op 3 verschillende energiesystemen om ATP te vormen en de opgeslagen energie om te zetten in mechanische energie.
Anaëroob alactisch energiesysteem:
zonder de tussenkomst van zuurstof en zonder de vorming van melkzuur
voor korte, zeer intense inspanningen gedurende enkele seconden
ATP, creatinefosfaat -> ADP, creatine
Anaëroob lactisch energiesysteem:
zonder de tussenkomst van zuurstof maar met vorming van melkzuur als gevolg van de afbraak van suikers
voor intense inspanningen gedurende 1 tot 2 minuten
glucose (afkomstig van glycogeen of uit het bloed) -> melkzuur + ATP
Aëroob energiesysteem
met de tussenkomst van zuurstof
voor duurinspanningen
glucose (afkomstig van glycogeen of uit het bloed) -> CO2 + water + ATP
(superbenzine, voor inspanningen met een hogere intensiteit)
vetzuren -> CO2 + water + ATP
(dieselbrandstof, voor inspanningen met een lage intensiteit)
Koolhydraten zijn een meer efficiënte energiebron dan vetten: vetten verbruiken meer zuurstof voor hun verbranding. De koolhydraatvoorraad is echter veel beperkter dan de vetvoorraad. De voeding van de sporter moet er dan ook op gericht zijn om de koolhydraatvoorraden in het lichaam te optimaliseren. Training verhoogt bovendien de mogelijkheid om meer glycogeen te stockeren en leert de spieren zuiniger om te springen met de glycogeenvoorraad.
Bron:
- De Eetbrief, n°51, juli 1998
- I. Vaes, 120 vragen over sportvoeding, Biblo, 1991
Enkele algemene voedingsrichtlijnen voor sporters
naast de aanbeveling om evenwichtig en gevarieerd te eten zijn de voedingsrichtlijnen er ook op gericht de koolhydraatvoorraad te optimaliseren
60 - 70 energie% koolhydraten of 8 tot 10 g koolhydraten / kg lichaamsgewicht / dag;
1,2 tot 1,4 g eiwit / kg lichaamsgewicht / dag voor duursporters,
1,7 tot 1,8 g eiwit / kg lichaamsgewicht / dag voor krachtsporters
altijd voldoende drinken, ook 3 tot 7 minuten voor de start, tijdens en na de inspanning
vermijd een vezelrijke voeding de 3 laatste dagen voor de wedstrijd
ten laatste 2 tot 4 uren voor de inspanning eten
bij inspanningen langer dan 45 minuten is een bijkomende aanvoer van koolhydraten zinvol tijdens de inspanning
drink tijdens de inspanning elke 15 tot 20 minuten 2 tot 3 ml / kg lichaamsgewicht
kies hierbij voor sportdranken met een koolhydraatconcentratie van 4 tot 8 % (40 tot 80 g per liter), te geconcentreerde dranken (boven 15 %) zijn niet aangewezen tijdens de inspanning
Uiteraard bestaan er nuances voor de verschillende types van sport en moet de voeding individueel worden aangepast aan de trainingsfrequentie.
Bron:
- De Eetbrief, n°51, juli 1998
- De Eetbrief, n°52, augustus 1998
- De Eetbrief, n°54, oktober 1998
--------------------------------------------------------------------------------
Literatuur
Adopo, E., F. Peronnet, D. Massicotte, G. R. Brisson, and C. Hillaire-Marcel. Respective oxidation of exogenous glucose and fructose given in the same drink during exercise. J Appl Physiol 76: 1014-1019, 1994.
Christensen, E. H., and O. Hansen. Arbeitsfahigkeit und Ernahrung. Scand Arch Physiol 81: 160-171, 1939.
Coyle, E. F., A. R. Coggan, M. K. Hemmert, and J. L. Ivy. Muscle glycogen utilization during prolonged strenuous exercise when fed carbohydrate. J Appl Physiol 61: 165-172, 1986.
Helge, J., K. Ayre, S. Chaunchaiyakul, A. hulbert, B. Kiens, and L. Storlien. Endurance in high-fat fed rats: effects of carbohydrate content and fatty acid profile. J.Appl.Physiol. 85: 1342-1343, 1998.
Helge JW, Wulff B, Kiens B. Impact of a fat-rich diet on endurance in man: role of the dietary period. Med.Sci.Sports Exerc. 30: 456-461, 1998.
Hultman, E. Physiological role of muscle glycogen in man, with special reference to exercise. Circ Res 10: I-99-I-114, 1967.
Jeukendrup, A. E., F. Brouns, A. J. M. Wagenmakers, and W. H. M. Saris. Carbohydrate feedings improve 1 H time trial cycling performance. Int J Sports Med 18: 125-129, 1997.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, P. Schrauwen, F. Brouns, and A. J. M. Wagenmakers. Metabolic availability of medium chain triglycerides co-ingested with carbohydrates during prolonged exercise. J Appl Physiol 79: 756-762, 1995.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Fat metabolism during exercise: a review. Part I: Fatty acid mobilization and muscle metabolism. Int J Sports Med 19: 231-244, 1998.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Fat metabolism during exercise: a review. Part II: Regulation of metabolism and the effects of training. Int J Sports Med 20: 293-301, 1998.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Fat metabolism during exercise: a review. Part III: Effects of nutritional interventions. Int J Sports Med 19: 371-379, 1998.
Jeukendrup, A. E., J. J. H. C. Thielen, A. J. M. Wagenmakers, F. Brouns, and W. H. M. Saris. Effect of MCT and carbohydrate ingestion on substrate utilization and cycling performance. Am J Clin Nutr 67: 397-404, 1998.
Jeukendrup, A. E., A. J. M. Wagenmakers, F. Brouns, D. Halliday, and W. H. M. Saris. Effects of carbohydrate (CHO) and fat supplementation on CHO metabolism during prolonged exercise. Metabolism 45: 915-921, 1996.
Levine, S. A., B. Gordon, and C. L. Derick. Some changes in chemical constituents of blood following a marathon race. JAMA 82: 1778-1779, 1924.
Newsholme, E. A., M. Parry-Billings, N. McAndrew, and R. Budget. A biochemical mechanism to explain some mechanisms of overtraining. In: Advances in nutrition and topsport, edited by F. Brouns. Basel: Karger, 1991, p. 79-93.
Parry-Billings, M., E. Blomstrand, N. McAndrew, and E. A. Newsholme. A communicational link between skeletal muscle, brain, and cells of the immune system. Int J Sports Med 11: S122-S128, 1990.
Van Hall, G., J. S. H. Raaymakers, W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Ingestion of branched-chain amino acids and tryptophan during sustained exercise in man: failure to affect performance. J Physiol 486.3: 789-794, 1995.
Van Zeyl CG., Lambert EV, Hawley JA, Noakes TD, and Dennis SC. Effects of medium-chain triglyceride ingestion on carbohydrate metabolism and cycling performance. J Appl Physiol ;80:2217-2225, 1996
Walsh, N., A. Blannin, P. Robson, and M. Gleeson. Glutamine, exercise and immune function: Links and possible mechanisms. Sports Med. 26: 177-191, 1998.
--------------------------------------------------------------------------------
Sportieve groeten Henk
SPORTVOEDING
Deze tekst is met toestemming overgenomen van : de NICE site en is geschreven door : Dr. Asker E. Jeukendrup.
Een goed uitgebalanceerde voeding en het gebruik van de juiste sportvoedingssupplementen (meestal koolhydraatrijke dranken) op het juiste moment kan het prestatievermogen aanzienlijk verbeteren. Een slecht of nonchalant voedingspatroon leidt daarentegen tot een onvoldoende herstel en verminderde prestaties.
Onderzoek op het gebied van sportvoeding heeft de laatste jaren een belangrijke evolutie doorgemaakt. Hoewel het al lang bekend is dat koolhydraten en in het bijzonder koolhydraatrijke dranken het prestatievermogen kunnen verbeteren, spitst het onderzoek zich de laatste jaren vooral toe op de ideale concentratie van deze dranken, op het type koolhydraten en op de juiste hoeveelheden die ervan moeten worden ingenomen.
Daarnaast neemt de markt van diverse andere sportvoedingssupplementen toe. Hieronder volgt een overzicht van enkele recente ontwikkelingen en worden feiten en fictie van elkaar onderscheiden.
Reeds in 1939 werd aangetoond dat koolhydraten een belangrijke brandstof vormen voor intensieve inspanningen en dat een koolhydraatrijke voeding het prestatievermogen positief kan beïnvloeden (2). Aan het einde van de jaren 60 werd een verband vastgesteld met de koolhydraatvoorraden in de spieren (spierglycogeen) (6). Daarop werden voor atleten de zogenaamde supercompensatiediëten ontwikkeld met de bedoeling de spierglycogeenvoorraden te kunnen optimaliseren.
Wat koolhydraatdranken betreft werd er al in 1923 mee geëxperimenteerd, namelijk tijdens de marathon van Boston (14). Pas later, in de jaren 80, werd op basis van onderzoeken duidelijk dat het gebruik van dergelijke supplementen tijdens de inspanning een constante bloedsuikerspiegel en een hogere koolhydraatverbranding bevorderen wat kan resulteren in een prestatieverbetering van 10 tot 30%, afhankelijk van de soort en de duur van de inspanning.
Daarnaast bleek ook een voldoende vochtinname cruciaal te zijn voor het prestatievermogen. Onderzoekers zijn het er inmiddels over eens dat een vochtverlies van minder dan een kilo de prestatie reeds kan aantasten. Een dehydratie van 10% van het lichaamsgewicht kan het prestatievermogen zelfs met 30% verminderen. Sportdranken moeten dus voor een optimale toevoer zorgen van zowel koolhydraten als vocht.
De laatste jaren is er ten slotte veel belangstelling voor allerlei andere supplementen waarvan wordt beweerd dat ze de prestaties verbeteren, het herstel versnellen, het vetverlies bevorderen enz. Onderzoek geeft aan dat de meeste van deze supplementen geen effect hebben, op een paar uitzonderingen na. Creatine heeft de laatste jaren waarschijnlijk de meeste aandacht gekregen. Andere supplementen zijn bijvoorbeeld MCT (medium chain triglycerides), carnitine, coenzym Q10, glutamine, vertakte keten-aminozuren en chromiumpiccolinaat.
Koolhydraten tijdens inspanning
Het is algemeen bekend dat een aangepaste koolhydraatinname tijdens langdurige inspanningen het prestatievermogen verbetert (3). Recent werd aangetoond dat ook inspanningen die slechts ongeveer een uur duren hieruit voordeel kunnen halen (7). Het werkingsmechanisme is nog niet geheel duidelijk.
Er zijn verschillende soorten koolhydraten die van elkaar verschillen inzake vertering, absorptie en verbrandingssnelheid. Vier categorieën zijn interessant in relatie tot sportvoeding:
monosachariden (glucose, fructose en galactose)
disachariden (maltose, sucrose en lactose)
oligosachariden (maltodextrines)
polysachariden (zetmeel: amylose en amylopectine).
Zij hebben een verschillende verbrandingssnelheid tijdens inspanning en kunnen daardoor meer of minder effectief zijn als een prestatiebevorderend of ergogeen hulpmiddel.
Op basis van stabiele isotoopmetingen blijkt dat glucose, maltose, sucrose, maltodextrine en amylopectine ongeveer met dezelfde snelheid worden verbrand (tot maximaal 1 g/min). Fructose en galactose worden 25 tot 50% minder snel verbrand, waarschijnlijk omdat ze eerst moeten worden omgezet in glucose alvorens ze kunnen worden verbrand. Amylose wordt eveneens slechts langzaam verbrand mede als gevolg van een tragere absorptie. Goed uitgekiende combinaties van koolhydraten met verschillende transport- en absorptiemechanismen zouden de totale koolhydraatverbranding kunnen optimaliseren (1). Er is echter meer onderzoek nodig naar deze ideale koolhydraatverhoudingen voor sportdranken.
Fructose en amylose kunnen ten slotte maag-darmproblemen veroorzaken wanneer ze in te grote hoeveelheden worden ingenomen. De tolerantiegrens is individueel echter sterk verschillend. Sommigen verdragen fructose en amylose zeer slecht en ondervinden bij een inname van bijvoorbeeld 20 g reeds problemen, anderen hebben van 70 g nog geen last.
Koolhydraatsupplementatie en het immuunsysteem
Koolhydraatsupplementatie tijdens inspanning kan de onderdrukking van het immuunsysteem tegengaan dankzij onder meer een lagere cortisolrespons tijdens inspanning. Cortisol is een stresshormoon dat vooral wordt uitgescheiden als gevolg van verstoringen van de homeostase. Ofschoon cortisol nodig is voor het normaal functioneren van het immuunsysteem kunnen te hoge concentraties een immunosuppressie veroorzaken. Koolhydraten verminderen de verstoringen in de homeostase en kunnen zodoende een immunosuppressie tegengaan.
MCT's
De laatste jaren werd veel onderzoek gedaan naar voedingsingrepen die de verbranding van vetten stimuleren en de glycogeenvoorraden sparen.
Supplementatie met lange ketenvetzuren is niet aan te raden: zij vertragen de maaglediging, kunnen maag-darmproblemen veroorzaken tijdens inspanning en komen in de bloedbaan terecht in de vorm van chylomicronen die over het algemeen worden aanzien als een te verwaarlozen energiebron tijdens inspanning.
Een van de belangrijkste vetbronnen tijdens inspanning zijn de vrije vetzuren in het bloed. Het gebruik van MCT's (medium chain triglycerides) zou de vrije vetzuurspiegels kunnen verhogen. Uit een reeks onderzoeken aan de Universiteit van Maastricht bleken MCT's de maaglediging niet te vertragen (in tegenstelling tot lange ketenvetten). Daarnaast komen MCT's snel beschikbaar in de bloedbaan en kunnen ze snel worden verbrand. Een nadeel was echter dat de inname van grote hoeveelheden MCT's (meer dan 10 g/uur) maag-darmproblemen veroorzaken zoals krampen en diarree en op die manier zelfs aanleiding kunnen geven tot een verminderd prestatievermogen (8,12,13). Van kleine hoeveelheden werd weinig of geen effect op de vrije vetzuurconcentratie en op het spierglycogeen vastgesteld.
Een rapport van de Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika heeft ten slotte aangetoond dat atleten die MCT's in grotere hoeveelheden kunnen verdragen, hiervan mogelijk wel een positief effect op hun prestatievermogen kunnen ondervinden (18). Meer onderzoek kan interessant zijn.
Vetrijke diëten
Een andere manier om de vetzuurconcentratie in het bloed op te drijven en de vetverbranding te stimuleren is een vetrijke voeding. De toepassing van een vetrijke voeding (>60 energie% vet) gedurende 3 tot 5 dagen blijkt het prestatievermogen echter negatief te beïnvloeden omdat de spierglycogeenconcentraties achterblijven. Dit is ook de reden waarom atleten altijd wordt aangeraden een koolhydraatrijke voeding te nuttigen (>60 energie% koolhydraten).
Hierbij werd echter gesuggereerd dat het mogelijk slechts een kwestie is van aanpassing en dat na enkele weken te zijn overgeschakeld, een vetrijke voeding het prestatievermogen wel zou kunnen verbeteren. De laatste jaren heeft een aantal onderzoeken zich op deze hypothese toegelegd en het effect van een vetrijke voeding gedurende 2 tot 7 weken op het prestatievermogen onderzocht. Zij komen tot de conclusie dat het prestatievermogen niet meer negatief wordt beïnvloed door een vetrijke voeding na een adaptatie van 3 tot 4 weken (9-11). Er is echter maar één onderzoek dat ook positieve effecten laat zien van een vetrijke voeding op het prestatievermogen. Dit effect werd bovendien gevonden bij een zeer lage inspanningsintensiteit wat de praktische relevantie van deze bevinding ondermijnt. Een onderzoek dat de effecten van een vetrijke voeding onderzocht bij personen die een trainingsprogramma volgden, stelde vast dat de training na 7 weken stagneerde terwijl de prestaties van personen die een koolhydraatrijke voeding nuttigden verder verbeterden (4, 5). Er is dus onvoldoende wetenschappelijke basis om vetrijke voedingen aan te raden aan atleten.
Glutamine, overtraining en het immuunsysteem
Zware inspanningen of training worden vaak in verband gebracht met immunosuppressie. Atleten die een marathon hadden gelopen bleken vaker een verkoudheid of griep te ontwikkelen dan controlepersonen die niet aan een marathon hadden deelgenomen.
Glutamine is een niet-essentieel aminozuur maar vormt eveneens een belangrijke brandstof voor de cellen van het immuunsysteem. Prof. Eric Newsholme en collega’s van de Universiteit van Oxford suggereerden dat zware inspanningen en overtraining aanleiding kunnen geven tot een daling van de glutamineconcentratie in het bloed (15,16). Wanneer de glutamineconcentratie onder een bepaalde kritische grens daalt, zou dit op zijn beurt een verminderd functioneren van het immuunsysteem kunnen induceren. Op basis van deze hypothese worden atleten vaak aangeraden om glutaminesupplementen te nemen met de bedoeling een daling van het plasmaglutamine en daarmee een mogelijke immunosuppressie tegen te gaan. Er is echter weinig bewijs voor deze hypothese en andere studies konden geen daling in het glutamineniveau waarnemen na zware training (19). Daarnaast is het onduidelijk of plasmaglutamineniveaus wel betrouwbaar zijn met betrekking tot de glutaminevoorraden in het lichaam. Meer dan 90% van alle glutaminen bevinden zich immers in de spieren.
Er zijn vooralsnog geen redenen om glutamine te supplementeren ter verbetering van de immuunfunctie.
Vertakte ketenaminozuren
Onlangs werd een hypothese gelanceerd door Prof. Eric Newsholme waarin het aminozuur tryptofaan in verband werd gebracht met een centrale vermoeidheid (15) die haar oorspong vindt in het centrale zenuwstelsel (vaak in de hersenen). Tryptofaan, een aminozuur dat terug te vinden is in de bloedbaan, is de precursor van de neurotransmitter serotonine.
Tijdens inspanning daalt de concentratie van de vertakte ketenaminozuren (BCAA) leucine, isoleucine en valine terwijl de concentratie van vrij tryptofaan in het plasma toeneemt. Deze verandering is onder meer het gevolg van een stijging van de vetzuurconcentraties in het plasma tijdens inspanning waarbij ook tryptofaan uit zijn binding met albumine wordt verdreven. Het resultaat is dus een verhoogde ratio 'vrij tryptofaan/BCAA'.
Omdat BCAA en vrij tryptofaan gebruikmaken van hetzelfde transportmechanisme om de bloed-hersenbarrière te passeren treden ze hiervoor in competitie. Een verhoogde ratio 'vrij tryptofaan/BCAA' laat echter meer tryptofaan toe in de hersenen waarna ook de synthese van serotonine zal toenemen. Een verhoogde concentratie van de neurotransmitter serotonine in bepaalde gedeeltes van de hersenen kan ten slotte vermoeidheid veroorzaken.
Op basis van deze vaststellingen werd gesuggereerd dat een supplementatie van BCAA de ratio 'vrij tryptofaan/BCAA' zou kunnen reduceren waardoor vermoeidheid wordt tegengegaan en het prestatievermogen verbeterd.
In een groot aantal studies werd deze hypothese de laatste jaren getest. In een goed gecontroleerde studie bestudeerden van Hall en collega’s (17) het effect van BCAA-supplementatie op duurprestatie op 70-75%VO2max (VO2max is een maat voor de intensiteit van de inspanning). Er werd geen verschil gevonden in duurvermogen tussen een 6 % sucroseoplossing, een 6 % sucroseoplossing met 6 g/l BCAA en met 18 g/l BCAA. Een tryptofaansupplementatie (6 % sucrose met 3 g/l tryptofaan) had evenmin effect op het prestatievermogen. Andere onderzoeken kwamen tot dezelfde conclusie.
Men mag dus besluiten dat een BCAA-supplementatie geen effect heeft op het prestatievermogen.
Creatine
Creatine heeft de laatste jaren enorm veel aandacht gekregen, niet alleen van wetenschappers, maar ook van de media. Het kwam voor het eerst in de media toen de Britse atleten, onder wie Linford Christie, zeer goed presteerden op de Olympische Spelen in Barcelona. Ze gebruikten allemaal creatine.
Creatine is een stof die het lichaam zelf aanmaakt (ongeveer 1 gram per dag), maar die we daarnaast via de voeding - vooral via rood vlees en vis - binnenkrijgen (eveneens 1 gram per dag). Creatine is nodig voor de vorming van fosfocreatine, een belangrijke energiebron bij korte explosieve evenementen. Het blijkt dan ook dat een verhoogde creatine-inname (4 maal 5 gram per dag) de hoeveelheid fosfocreatine in de spier doet toenemen met een positief effect op het prestatievermogen, althans wanneer het korte, herhaalde explosieve inspanningen betreft. Niet iedereen reageert echter op een creatinesupplementatie. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat sommige personen reeds een optimale creatinevoorraad in hun spieren hebben. Uit onderzoeken blijkt dat de totale creatineconcentratie niet boven de 160 mmol/kg natte spier kan uitkomen. Personen die al dicht bij deze maximale waarde zitten, zullen dan ook geen effect ondervinden van een creatinesupplementatie. Dit betekent ook dat het chronisch supplementeren van hoge doseringen nutteloos is. De lange termijneffecten van een chronische creatinesupplementatie zijn bovendien nog onduidelijk. Bij langere duurprestaties lijkt creatine ten slotte geen enkel effect te hebben.
Creatine kan dus alleen effect hebben bij bepaalde personen en bepaalde soorten inspanningen. Creatine zal prestatieverhogend werken bij herhaalde explosieve inspanningen en wanneer het wordt ingenomen in de juiste doseringen en de maximale spiercreatineconcentratie nog niet is bereikt.
Waar komt de nodige energie vandaan?
Koolhydraten, vetten en in mindere mate eiwitten zijn de energieleverende bestanddelen van onze voeding.
koolhydraten worden omgezet in glucose;
glucose wordt verder in de cel gebruikt voor energie of wordt gestockeerd in de vorm van glycogeen;
vetten worden omgezet in glycerol en vrije vetzuren;
glycerol wordt omgezet tot glucose;
vetzuren en glucose worden verder in de cel gebruikt voor energie;
eiwitten worden omgezet in aminozuren;
aminozuren kunnen verder in de cel worden gebruikt voor energie wanneer de andere energieleveranciers niet meer voorradig zijn.
De cellen gaan deze stoffen met de tussenkomst van zuurstof afbreken tot CO2 en water. De energie die hierdoor vrijkomt wordt opgeslagen in de vorm van ATP (adenosinetrifosfaat). Bij de afsplitsing van één van zijn 3 fosfaatmoleculen geeft ATP energie vrij die door de spier kan worden gebruikt om een inspanning te leveren.
ATP -> ADP + P + Energie
Naargelang de duur en de intensiteit van de inspanning kan het lichaam beroep doen op 3 verschillende energiesystemen om ATP te vormen en de opgeslagen energie om te zetten in mechanische energie.
Anaëroob alactisch energiesysteem:
zonder de tussenkomst van zuurstof en zonder de vorming van melkzuur
voor korte, zeer intense inspanningen gedurende enkele seconden
ATP, creatinefosfaat -> ADP, creatine
Anaëroob lactisch energiesysteem:
zonder de tussenkomst van zuurstof maar met vorming van melkzuur als gevolg van de afbraak van suikers
voor intense inspanningen gedurende 1 tot 2 minuten
glucose (afkomstig van glycogeen of uit het bloed) -> melkzuur + ATP
Aëroob energiesysteem
met de tussenkomst van zuurstof
voor duurinspanningen
glucose (afkomstig van glycogeen of uit het bloed) -> CO2 + water + ATP
(superbenzine, voor inspanningen met een hogere intensiteit)
vetzuren -> CO2 + water + ATP
(dieselbrandstof, voor inspanningen met een lage intensiteit)
Koolhydraten zijn een meer efficiënte energiebron dan vetten: vetten verbruiken meer zuurstof voor hun verbranding. De koolhydraatvoorraad is echter veel beperkter dan de vetvoorraad. De voeding van de sporter moet er dan ook op gericht zijn om de koolhydraatvoorraden in het lichaam te optimaliseren. Training verhoogt bovendien de mogelijkheid om meer glycogeen te stockeren en leert de spieren zuiniger om te springen met de glycogeenvoorraad.
Bron:
- De Eetbrief, n°51, juli 1998
- I. Vaes, 120 vragen over sportvoeding, Biblo, 1991
Enkele algemene voedingsrichtlijnen voor sporters
naast de aanbeveling om evenwichtig en gevarieerd te eten zijn de voedingsrichtlijnen er ook op gericht de koolhydraatvoorraad te optimaliseren
60 - 70 energie% koolhydraten of 8 tot 10 g koolhydraten / kg lichaamsgewicht / dag;
1,2 tot 1,4 g eiwit / kg lichaamsgewicht / dag voor duursporters,
1,7 tot 1,8 g eiwit / kg lichaamsgewicht / dag voor krachtsporters
altijd voldoende drinken, ook 3 tot 7 minuten voor de start, tijdens en na de inspanning
vermijd een vezelrijke voeding de 3 laatste dagen voor de wedstrijd
ten laatste 2 tot 4 uren voor de inspanning eten
bij inspanningen langer dan 45 minuten is een bijkomende aanvoer van koolhydraten zinvol tijdens de inspanning
drink tijdens de inspanning elke 15 tot 20 minuten 2 tot 3 ml / kg lichaamsgewicht
kies hierbij voor sportdranken met een koolhydraatconcentratie van 4 tot 8 % (40 tot 80 g per liter), te geconcentreerde dranken (boven 15 %) zijn niet aangewezen tijdens de inspanning
Uiteraard bestaan er nuances voor de verschillende types van sport en moet de voeding individueel worden aangepast aan de trainingsfrequentie.
Bron:
- De Eetbrief, n°51, juli 1998
- De Eetbrief, n°52, augustus 1998
- De Eetbrief, n°54, oktober 1998
--------------------------------------------------------------------------------
Literatuur
Adopo, E., F. Peronnet, D. Massicotte, G. R. Brisson, and C. Hillaire-Marcel. Respective oxidation of exogenous glucose and fructose given in the same drink during exercise. J Appl Physiol 76: 1014-1019, 1994.
Christensen, E. H., and O. Hansen. Arbeitsfahigkeit und Ernahrung. Scand Arch Physiol 81: 160-171, 1939.
Coyle, E. F., A. R. Coggan, M. K. Hemmert, and J. L. Ivy. Muscle glycogen utilization during prolonged strenuous exercise when fed carbohydrate. J Appl Physiol 61: 165-172, 1986.
Helge, J., K. Ayre, S. Chaunchaiyakul, A. hulbert, B. Kiens, and L. Storlien. Endurance in high-fat fed rats: effects of carbohydrate content and fatty acid profile. J.Appl.Physiol. 85: 1342-1343, 1998.
Helge JW, Wulff B, Kiens B. Impact of a fat-rich diet on endurance in man: role of the dietary period. Med.Sci.Sports Exerc. 30: 456-461, 1998.
Hultman, E. Physiological role of muscle glycogen in man, with special reference to exercise. Circ Res 10: I-99-I-114, 1967.
Jeukendrup, A. E., F. Brouns, A. J. M. Wagenmakers, and W. H. M. Saris. Carbohydrate feedings improve 1 H time trial cycling performance. Int J Sports Med 18: 125-129, 1997.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, P. Schrauwen, F. Brouns, and A. J. M. Wagenmakers. Metabolic availability of medium chain triglycerides co-ingested with carbohydrates during prolonged exercise. J Appl Physiol 79: 756-762, 1995.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Fat metabolism during exercise: a review. Part I: Fatty acid mobilization and muscle metabolism. Int J Sports Med 19: 231-244, 1998.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Fat metabolism during exercise: a review. Part II: Regulation of metabolism and the effects of training. Int J Sports Med 20: 293-301, 1998.
Jeukendrup, A. E., W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Fat metabolism during exercise: a review. Part III: Effects of nutritional interventions. Int J Sports Med 19: 371-379, 1998.
Jeukendrup, A. E., J. J. H. C. Thielen, A. J. M. Wagenmakers, F. Brouns, and W. H. M. Saris. Effect of MCT and carbohydrate ingestion on substrate utilization and cycling performance. Am J Clin Nutr 67: 397-404, 1998.
Jeukendrup, A. E., A. J. M. Wagenmakers, F. Brouns, D. Halliday, and W. H. M. Saris. Effects of carbohydrate (CHO) and fat supplementation on CHO metabolism during prolonged exercise. Metabolism 45: 915-921, 1996.
Levine, S. A., B. Gordon, and C. L. Derick. Some changes in chemical constituents of blood following a marathon race. JAMA 82: 1778-1779, 1924.
Newsholme, E. A., M. Parry-Billings, N. McAndrew, and R. Budget. A biochemical mechanism to explain some mechanisms of overtraining. In: Advances in nutrition and topsport, edited by F. Brouns. Basel: Karger, 1991, p. 79-93.
Parry-Billings, M., E. Blomstrand, N. McAndrew, and E. A. Newsholme. A communicational link between skeletal muscle, brain, and cells of the immune system. Int J Sports Med 11: S122-S128, 1990.
Van Hall, G., J. S. H. Raaymakers, W. H. M. Saris, and A. J. M. Wagenmakers. Ingestion of branched-chain amino acids and tryptophan during sustained exercise in man: failure to affect performance. J Physiol 486.3: 789-794, 1995.
Van Zeyl CG., Lambert EV, Hawley JA, Noakes TD, and Dennis SC. Effects of medium-chain triglyceride ingestion on carbohydrate metabolism and cycling performance. J Appl Physiol ;80:2217-2225, 1996
Walsh, N., A. Blannin, P. Robson, and M. Gleeson. Glutamine, exercise and immune function: Links and possible mechanisms. Sports Med. 26: 177-191, 1998.
--------------------------------------------------------------------------------
Sportieve groeten Henk
-
Kiron Zaal
- Berichten: 700
- Lid geworden op: 28-01-2002 01:00
Heel leuk verhaal, maar het is net als met of vissen wel of geen pijn voelen..... er zijn zoveel verhalen te vinden op bijv het internet, allemaal ondersteund door onderzoeken zodat je door de bomen het bos niet meer ziet. Zoveel voor en tegenstanders.....
Verder mis ik de supplementen voor na de training. Voornamelijk de eiwitten (Amino). Ook betreft deze text voornamelijk duursport en geen krachtsport terwijl juist de krachtsport gebruik maakt van die eiwitsupplementen. En ik dacht juist dat de Amino (eiwit) supplementen eventueel interesant zou zijn voor het vissen
Tevens mis ik iets over de oplaadperiode bij creatine gebruik, maar dat terzijde.
1.7-1.8 gram eiwit bij krachtsporters is wel heel erg weinig...... dit is namelijk gemakkelijk uit gewone voeding te halen en hiervoor is supplementie niet noodzakelijk.
Maar op zich wel een leuk stuk.
Groet,
Kiron
Verder mis ik de supplementen voor na de training. Voornamelijk de eiwitten (Amino). Ook betreft deze text voornamelijk duursport en geen krachtsport terwijl juist de krachtsport gebruik maakt van die eiwitsupplementen. En ik dacht juist dat de Amino (eiwit) supplementen eventueel interesant zou zijn voor het vissen
Tevens mis ik iets over de oplaadperiode bij creatine gebruik, maar dat terzijde.
1.7-1.8 gram eiwit bij krachtsporters is wel heel erg weinig...... dit is namelijk gemakkelijk uit gewone voeding te halen en hiervoor is supplementie niet noodzakelijk.
Maar op zich wel een leuk stuk.
Groet,
Kiron
-
Martijn Nederpel
- Berichten: 4864
- Lid geworden op: 28-02-2002 01:00
- Locatie: leeuwarden
leuk stukkie henk!
frank: niemnad beweert dat je creatine dor je boilies moet draaien, maar zou het gebeuren dan kan het in mijn ogen geen kwaad
kiron: je haalt 2 dingen door elkaar aminozuren en eiwitten: eiwitten dierlijk of plantaardig bestaan nameijk uit aminozuren als je de amino zuren zo inneemrt kan je lichaam het makkelijker opnemen dan wanneer je eiwitten eet, en nogmaals og je nu wei eiwit, of eiwit uit casseïne neemt het maakt voor de vis niks uit!
mvg martijn
(ps dit wordt wel een topic wat meer met bodybuilding te maken heeft dan met vissen!)
frank: niemnad beweert dat je creatine dor je boilies moet draaien, maar zou het gebeuren dan kan het in mijn ogen geen kwaad
kiron: je haalt 2 dingen door elkaar aminozuren en eiwitten: eiwitten dierlijk of plantaardig bestaan nameijk uit aminozuren als je de amino zuren zo inneemrt kan je lichaam het makkelijker opnemen dan wanneer je eiwitten eet, en nogmaals og je nu wei eiwit, of eiwit uit casseïne neemt het maakt voor de vis niks uit!
mvg martijn
(ps dit wordt wel een topic wat meer met bodybuilding te maken heeft dan met vissen!)
-
Kiron Zaal
- Berichten: 700
- Lid geworden op: 28-01-2002 01:00
Je moet toch aminozuren en eiwitten als het zelfde product zien? het één is opgebouwd uit het ander? Ik snap ff niet waar ik het door elkaar haal?
En Amino-producten gebruik je toch na de training? voor herstel en opbouw. Dit gebruik je toch niet tijdens de training? of er vlak voor? Een pre-shake moet toch juist koolhydraten bevatten? Volgens mij gaat het stuk van Henk voornamelijk over voor en tijdens de training.....
Corrigeer me maar ff als ik het fout zie.....
Groet,
Kiron
ps mss een optie voor de beheerders om een apart deel voor fitness te maken?
_________________
As you are now, I once was. As I am now, you'll never be!
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Kiron Zaal op 2003-10-08 11:41 ]</font>
En Amino-producten gebruik je toch na de training? voor herstel en opbouw. Dit gebruik je toch niet tijdens de training? of er vlak voor? Een pre-shake moet toch juist koolhydraten bevatten? Volgens mij gaat het stuk van Henk voornamelijk over voor en tijdens de training.....
Corrigeer me maar ff als ik het fout zie.....
Groet,
Kiron
ps mss een optie voor de beheerders om een apart deel voor fitness te maken?
_________________
As you are now, I once was. As I am now, you'll never be!
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Kiron Zaal op 2003-10-08 11:41 ]</font>
-
Martijn Nederpel
- Berichten: 4864
- Lid geworden op: 28-02-2002 01:00
- Locatie: leeuwarden
kiron: een wiel maakt ook nog geen auto...m.a.w. aminozuren zijn de bouwstenen voor eiwitten eenaminozuur maakt geen eiwit
het is heel simpel na eentraining neem je koolhydraten en eiwitten, koolhydraten om de lege spierglycogeen depots aan te vullen en (wei) eiwitten voor spierherstel als koolhydraten kan jehetbeste druiven suiker nemen daar dit het snelst word opgenomen(en doe eer ff wat creatine bij!!)
mvg martijn
het is heel simpel na eentraining neem je koolhydraten en eiwitten, koolhydraten om de lege spierglycogeen depots aan te vullen en (wei) eiwitten voor spierherstel als koolhydraten kan jehetbeste druiven suiker nemen daar dit het snelst word opgenomen(en doe eer ff wat creatine bij!!)
mvg martijn
-
Kiron Zaal
- Berichten: 700
- Lid geworden op: 28-01-2002 01:00
Dat bedoel ik ook, met voeding na het trainen, maar dat haal ik niet uit de text van Henk.
Wat betreft het eiwit/amino verhaal kan ik je volgen.
Verder moet je alleen snelle koolhydraten nemen na het sporten. Druivensuiker/dextrose enz.
Groet,
Kiron
Wat betreft het eiwit/amino verhaal kan ik je volgen.
Verder moet je alleen snelle koolhydraten nemen na het sporten. Druivensuiker/dextrose enz.
Groet,
Kiron
-
Henk ter Maat
- Berichten: 6499
- Lid geworden op: 23-01-2002 01:00
- Locatie: Didam
Meer leesvoer,
Duursport, geen Krachtsport??
citaatje uit bovenstaande:
(De lange termijneffecten van een chronische creatinesupplementatie zijn bovendien nog onduidelijk. Bij langere duurprestaties lijkt creatine ten slotte geen enkel effect te hebben.
Creatine kan dus alleen effect hebben bij bepaalde personen en bepaalde soorten inspanningen. Creatine zal prestatieverhogend werken bij herhaalde explosieve inspanningen en wanneer het wordt ingenomen in de juiste doseringen en de maximale spiercreatineconcentratie nog niet is bereikt.)
AMINOZUREN II Essentiële aminozuren
Ons lichaam heeft voor de opbouw van eiwitten alle 20 aminozuren nodig. De meeste aminozuren kan het lichaam zelf maken, via een groot aantal stofwisselingsprocessen. Echter, 8 aminozuren kan het lichaam niet zelf maken, deze moeten we dus uit onze voeding binnenkrijgen. Deze 8 aminozuren worden de essentiële aminozuren genoemd. In de tabel hieronder staan de verschillende aminozuren genoemd :
Tabel 1 : Essentiële aminozuren.
Essentiële aminozuren
Niet-essentiële aminozuren
fenylalanine (phe)
alanine (ala)
isoleucine (ile)
arginine (arg)*
leucine (leu)
asparagine (asn)
lysine (lys)
asparaginezuur (asp)
methionine (met)
cysteïne (cys)
threonine (thr)
glutamine (gln)
tryptofaan (trp)
glutaminezuur (glu)
valine (val)
glycine (gly)
histidine (his)*
proline (pro)
serine (ser)
tyrosine (tyr)
* Arginine en histidine zijn voor jonge kinderen ook essentieel.
Enkele van de niet-essentiële aminozuren worden uit andere aminozuren gemaakt, zo wordt cysteine uit methionine en fenylalanine gemaakt. Deze laatste twee zijn echter wel essentiële aminozuren, dus bij een tekort aan methionine zal er ook een tekort aan cysteine ontstaan.
Het lichaam kan aminozuren niet opslaan, overschotten aan aminozuren worden via de urine uitgescheiden, gebruikt als energiebron of omgezet tot andere lichaamsproducten. In alle gevallen gaan ze als aminozuur verloren. Eiwitten fungeren wel als opslag voor aminozuren, maar alleen als ze hun eigen functie niet meer kunnen vervullen. Spieren bestaan bijvoorbeeld voor een groot deel uit eiwit. Bij ernstig voedselgebrek zullen de spieren afgebroken worden om omgezet te worden in eiwitten die van belang zijn voor overleving, of gebruikt worden als energiebron. Een echte eiwitopslag, zoals glycogeen voor koolhydraten, of vetreserves, hebben we niet in ons lichaam.
Essentiële aminozuren moeten we dus uit de voeding binnenkrijgen. Bij gebrek aan een essentieel aminozuur kan een eiwit niet meer gemaakt worden, ook al zijn er ruime hoeveelheden andere aminozuren aanwezig. Een voorbeeld is mais, dat is een gewas rijk aan eiwit, maar erg arm aan lysine. Een dieet met veel mais levert wel erg veel eiwit, maar het lichaam kan maar een deel ervan benutten, afhankelijk van de hoeveelheid lysine. Lysine is dan het beperkend aminozuur. De rest van het eiwit wordt via de urine uitgescheiden en is nutteloos voor het lichaam.
Het is dan ook zaak om van alle essentiële aminozuren genoeg binnen te krijgen.
De aan- of afwezigheid van een essentieel aminozuur bepaalt de beschikbaarheid van een eiwit. Zie hiervoor de pagina over eiwitten.
--------------------------------------------------------------------------------
Terug naar de Eiwit-pagina
Sportieve groeten Henk
Duursport, geen Krachtsport??
citaatje uit bovenstaande:
(De lange termijneffecten van een chronische creatinesupplementatie zijn bovendien nog onduidelijk. Bij langere duurprestaties lijkt creatine ten slotte geen enkel effect te hebben.
Creatine kan dus alleen effect hebben bij bepaalde personen en bepaalde soorten inspanningen. Creatine zal prestatieverhogend werken bij herhaalde explosieve inspanningen en wanneer het wordt ingenomen in de juiste doseringen en de maximale spiercreatineconcentratie nog niet is bereikt.)
AMINOZUREN II Essentiële aminozuren
Ons lichaam heeft voor de opbouw van eiwitten alle 20 aminozuren nodig. De meeste aminozuren kan het lichaam zelf maken, via een groot aantal stofwisselingsprocessen. Echter, 8 aminozuren kan het lichaam niet zelf maken, deze moeten we dus uit onze voeding binnenkrijgen. Deze 8 aminozuren worden de essentiële aminozuren genoemd. In de tabel hieronder staan de verschillende aminozuren genoemd :
Tabel 1 : Essentiële aminozuren.
Essentiële aminozuren
Niet-essentiële aminozuren
fenylalanine (phe)
alanine (ala)
isoleucine (ile)
arginine (arg)*
leucine (leu)
asparagine (asn)
lysine (lys)
asparaginezuur (asp)
methionine (met)
cysteïne (cys)
threonine (thr)
glutamine (gln)
tryptofaan (trp)
glutaminezuur (glu)
valine (val)
glycine (gly)
histidine (his)*
proline (pro)
serine (ser)
tyrosine (tyr)
* Arginine en histidine zijn voor jonge kinderen ook essentieel.
Enkele van de niet-essentiële aminozuren worden uit andere aminozuren gemaakt, zo wordt cysteine uit methionine en fenylalanine gemaakt. Deze laatste twee zijn echter wel essentiële aminozuren, dus bij een tekort aan methionine zal er ook een tekort aan cysteine ontstaan.
Het lichaam kan aminozuren niet opslaan, overschotten aan aminozuren worden via de urine uitgescheiden, gebruikt als energiebron of omgezet tot andere lichaamsproducten. In alle gevallen gaan ze als aminozuur verloren. Eiwitten fungeren wel als opslag voor aminozuren, maar alleen als ze hun eigen functie niet meer kunnen vervullen. Spieren bestaan bijvoorbeeld voor een groot deel uit eiwit. Bij ernstig voedselgebrek zullen de spieren afgebroken worden om omgezet te worden in eiwitten die van belang zijn voor overleving, of gebruikt worden als energiebron. Een echte eiwitopslag, zoals glycogeen voor koolhydraten, of vetreserves, hebben we niet in ons lichaam.
Essentiële aminozuren moeten we dus uit de voeding binnenkrijgen. Bij gebrek aan een essentieel aminozuur kan een eiwit niet meer gemaakt worden, ook al zijn er ruime hoeveelheden andere aminozuren aanwezig. Een voorbeeld is mais, dat is een gewas rijk aan eiwit, maar erg arm aan lysine. Een dieet met veel mais levert wel erg veel eiwit, maar het lichaam kan maar een deel ervan benutten, afhankelijk van de hoeveelheid lysine. Lysine is dan het beperkend aminozuur. De rest van het eiwit wordt via de urine uitgescheiden en is nutteloos voor het lichaam.
Het is dan ook zaak om van alle essentiële aminozuren genoeg binnen te krijgen.
De aan- of afwezigheid van een essentieel aminozuur bepaalt de beschikbaarheid van een eiwit. Zie hiervoor de pagina over eiwitten.
--------------------------------------------------------------------------------
Terug naar de Eiwit-pagina
Sportieve groeten Henk
-
Hans Hanegraaf
- Berichten: 160
- Lid geworden op: 30-01-2002 01:00
- Locatie: den bosch
creatine, ik heb het wel eens gebruikt in mijn boilies:ik snapte er niks van:op een bestand van ong. 400 vissen ,ving ik op mijn crea-boilies,7 vissen,het vreemde was dat ik deze vissen 3 of 4 keer ving, in een periode van ong 3 weken,dus enkel deze 7 vissen.waaronder wel de 2 zwaarste vissen van de plas,en een typische graskarper,in de weken dat ik vistte werden die vissen die ik ving ook niet door anderen gevangen.er ging bijna een heel seizoen voorbij,voordat een andere visser de zwaarste karper weer eens ving (opluchting mijnerzijds)omdat ik niets begreep waarom dit gebeurde, en niet wist wat voor gevolgen het had voor de vissen ben ik gestopt met deze boilies.
-
Lexus Cuyten
- Berichten: 3083
- Lid geworden op: 03-04-2003 02:00
- Locatie: Barendrecht - Carnisselande
Ik gebruik zelf vloeibare creatine, ben ff de naam kwijt, maar ik heb wel begrepen dat een teveel van dit spul heel slecht voor je nieren is. Hier moet heel voorzichtig mee omgesprongen worden zeker met karper, want waar ligt de grens bij een karper? Ik denk dat zeker creatine een stof is die niet te gebruiken valt om te mengen met vissenvoer, of je moet wel erg veel verstand van zaken hebben wat betreft dit..
groet Lex
groet Lex
Als je er maar vertrouwen in hebt.
-
Kiron Zaal
- Berichten: 700
- Lid geworden op: 28-01-2002 01:00
Kortom, de gevolgend zijn niet bekend bij dieren.....dus lijkt het me beter nit te gebruiken.
Daarbij vraag ik me af of men de producten in de hengelsport op enige wijze heeft getest voor de gevolgen.....
Groet,
Kiron
Daarbij vraag ik me af of men de producten in de hengelsport op enige wijze heeft getest voor de gevolgen.....
Groet,
Kiron
-
Henk ter Maat
- Berichten: 6499
- Lid geworden op: 23-01-2002 01:00
- Locatie: Didam
Niet dus!
Die pakken maar wat Kiron, wanneer men wist wat het was, dan liet men het achterwege.
Net als de wedstrijdvissers de rode maden niet gebruiken, enkel vanwege de kleurstof.
Overbodig = niet nodig, witvissers zijn zo dom nog niet..
Sportieve groeten Henk
Die pakken maar wat Kiron, wanneer men wist wat het was, dan liet men het achterwege.
Net als de wedstrijdvissers de rode maden niet gebruiken, enkel vanwege de kleurstof.
Overbodig = niet nodig, witvissers zijn zo dom nog niet..
Sportieve groeten Henk
-
Martijn Nederpel
- Berichten: 4864
- Lid geworden op: 28-02-2002 01:00
- Locatie: leeuwarden
de gevolgen voor je nieren zijn erg overdreven en worden versterkt door het groeje geruchten verspreiders! uit onderzoek is geblekne dat zelfs langdurig en hoog creatine gebruik GEEN negatieve efffecten had op mensen, maar jah zoals altijd overdaad schaad. In dat geval wil ik nog wel een topic openen over het gebruik van zout in de boilies, door zout houd je ook vocht vast en is in grote hoeveelheden slecht voor de nieren...got the clue??
-
Martijn Nederpel
- Berichten: 4864
- Lid geworden op: 28-02-2002 01:00
- Locatie: leeuwarden
de gevolgen voor je nieren zijn erg overdreven en worden versterkt door het groeje geruchten verspreiders! uit onderzoek is geblekne dat zelfs langdurig en hoog creatine gebruik GEEN negatieve efffecten had op mensen, maar jah zoals altijd overdaad schaad. In dat geval wil ik nog wel een topic openen over het gebruik van zout in de boilies, door zout houd je ook vocht vast en is in grote hoeveelheden slecht voor de nieren...got the clue??
-
Hans Hanegraaf
- Berichten: 160
- Lid geworden op: 30-01-2002 01:00
- Locatie: den bosch
ik gebruik al 10 jaar creatine, de crea die ik in de boillies verwerkte was in poedervorm.waarom ik elke keer dezelfde karpers ving zal wel een raadsel blijven,het was wel frappant:sessies van een uurtje of 7, en dan steeds dezelfde vissen vangen,het leek wel of ze verslaafd aan de crea waren,bij mensen echter zijn geen gevallen bekend van creatine verslaving.
-
Benny van de Werfhorst
- Berichten: 4482
- Lid geworden op: 19-10-2002 02:00
- Locatie: Gelderland
- Contacteer:
Overal waar TE voorstaat, is vaak niet goed,
en vooral niet in grote hoeveelheden.
Wat creatine betreft, ik ga het niet door
mijn soak gebruiken, maar neem een 1 of ander
aminoconcentraat uit de hengelsport indu-
strie.
Hans,
Ben even benieuwd!
Gebruikte je de creatine in poedervorm door
een soak of door je mix? En welke hoeveelhe-
den?
groetjes Benny
en vooral niet in grote hoeveelheden.
Wat creatine betreft, ik ga het niet door
mijn soak gebruiken, maar neem een 1 of ander
aminoconcentraat uit de hengelsport indu-
strie.
Hans,
Ben even benieuwd!
Gebruikte je de creatine in poedervorm door
een soak of door je mix? En welke hoeveelhe-
den?
groetjes Benny
-
Hans Hanegraaf
- Berichten: 160
- Lid geworden op: 30-01-2002 01:00
- Locatie: den bosch
ik deed 75 gram door mijn mix,was gewoon een probeersel,zonder idee erachter.
ik kom er niet achter waardoor ik dezelfde vissen ving,misschien aasgewenning,al kan ik me daar niets bij voorstellen.
ik kom er niet achter waardoor ik dezelfde vissen ving,misschien aasgewenning,al kan ik me daar niets bij voorstellen.
-
Martijn Nederpel
- Berichten: 4864
- Lid geworden op: 28-02-2002 01:00
- Locatie: leeuwarden
snap der geen snars van creatine smaakt nergens naar en lost ook niet op in water! wat is dan ut voordeel?
