De Atlantische steur, met een lengte tot 3,5 meter, is de grootste Europese zoetwatervis. Vroeger zwommen steuren in de meeste Europese rivieren. Nu komt deze soort nog maar op één plek met zekerheid voor: in de monding van de Gironde in Frankrijk. Dankzij grote inspanningen van Franse natuurorganisaties is deze soort voor uitsterven behoed en er blijken ook weer steuren voor te komen in de Noordzee.
De Atlantische steur (Acipenser sturio) is een anadrome soort, wat inhoudt dat deze vis zijn volwassen leven grotendeels op zee doorbrengt en voor de voortplanting de rivieren optrekt. De meeste onvolwassen dieren blijven dichtbij de kust en in riviermondingen. Over volwassen steuren is veel minder bekend. Men denkt dat sommige steuren zwerftochten maken van duizenden kilometers, maar waarschijnlijk gaan de meeste niet verder dan enkele honderden kilometers van de riviermonding
De Rijn was vroeger het belangrijkste verspreidingsgebied van de steur. Door verschillende oorzaken, zoals vervuiling en overbevissing, is hij hier in de jaren vijftig uitgestorven. Inmiddels is de Rijn een stuk schoner en ziet ARK nieuwe kansen voor deze prachtige vis in onze rivieren.
TERUGZETTEN
Uit Frans onderzoek blijkt dat er inmiddels ook voor onze Nederlandse kust weer Atlantische steuren voorkomen. Met een voorlichtingscampagne zijn vissers geïnformeerd over de steur. Daarbij werd gevraagd gevangen steuren altijd terug te zetten en de waarneming door te geven.
De afgelopen jaren zijn verschillende waarnemingen binnengekomen. Niet alleen van terugvangsten van de ongeveer 5000 jonge steuren die zijn uitgezet in de Gironde, maar ook van volwassen vissen. Dankzij dit systeem werd duidelijk dat de steur niet alleen voor de kust van Frankrijk zit maar zijn verspreidingsgebied weer langzaam uitbreid. Dit begint nu in de Golf van Biskaje in Frankrijk en loopt door tot Scandinavië! En mogelijk is dit nog veel groter.
Nu meer en meer steuren worden uitgezet in Frankrijk, zou men in de Nederlandse kustwateren ook meer van deze prachtige vissen kunnen aantreffen. Misschien is het nog maar een kwestie van tijd voordat steuren ook weer onze rivieren optrekken op zoek naar hun voormalige paaigronden.
Bron: Natuurbericht.nl
