Vrijdagmiddag is het en de werkweek zit erop, ach wat heet! Naar huis en snel naar de plomp dat wil zeggen boot te water laten en naar de stek scheuren. Het ging eigenlijk al mis in de garage toen ik nog gekscherend zei tegen mijn vriendin; " Wel alles duur verkopen als ik ddod ga he?"
Ze keek wat meewarig en schudde haar hoofd. Ik was op weg en na de boot getraileerd te hebben en de trailer in de garage geparkeerd te hebben (woon nog net niet aan het water!) kon het dan echt beginnen .
Verse tweetakt vulde mijn neusgaten en al snel buiten de woonijk zaten we in vol ornaat (wie opende daar de topic van de Camouflage?) in een planerende Vortex (nee, nu niet sluikreclame roepen he!).
We maken even een sprong in de tijd en belanden bij 22.00. Na B. Wielink lastig gevallen te hebben (die zat het ook niet allemaal mee, of niet Bertil?) krijgen we om 22.30 uur een fluiter op links. Na een rustige aanslag sla ik bij de eerste molenslagen de aanwezige rietstengels vast in de Daiwamolen ik verlies mijn evenwicht en flikker zo die plomp in. In blinde paniek tracht ik mij met Beide(!) handen het vege lijf te redden en verzuip bijna ( lislaarzen stromen vol gorepakje wordt wat zwaarder en de paniek neemt toe. Eindelijk het riet stevig vast en de pijn van het snijdende riet is niet eens te merken. Na wat gespartel sta ik op de kant en ben half in Shock, eerst door de koude maar aanvankelijk ook door het besef dat naast mijn lichaamswarmte ook mijn hengel is verdwenen en niet in de laatste plaats de vis.....
Wederom radeloze paniek maakt zich meester en als een gek de andere hengel binnen gedraaid. En het dreggen kon beginnen. Nu heb ik enkele malen de vis en hengel gedrild en toen was alle contact weg. Dus in de boot en slepen en op zoek.
U lacht nog of is er al enige vorm van medelijden??
Om een lang verhaal kort te maken de halve nacht de tank leeg gevaren om de stok op te dreggen. Zowel Bertil als Willem op de hoogte gesteld van mijn situatie en om raad gevraagd. Vooral doorgaan luidde het devies!
Ik was te moe en te over de zeik om verder te gaan later die nacht en ben gaan slapen. In de ochtend de wekker gezet en bij ongeveer licht wederom een poging gedaan. Om 06.00 uur of iets later de lijn te pakken.
Weg vis en weg lood +onderlijn(!) maar wel een zeer mooi gecamoufeerde Daiwa infinity!
Arjen Kempen vatte het samen als: Kut en geluk liggen erg dicht bij elkaar!
Zo dat was het weekend!
Arjan
wees blij dat je het nog na kan vertellen!!!
