Als je dan toch iets van Mike van Zijl plaatst doe het dan goed.
Het onderstaande gedicht vind ikzelf het mooiste hengelsportgedicht wat ik ooit gelezen heb. Dus Mike pak een pen en doe me weer eens een plezier, probeer dit maar eens te overtreffen
Momenten {Mike van Zijl}
Nevel op het water als een dampend oud moeras.
Ontelbare briljanten zijn druppels op het gras.
Bleke zonnestralen priemen door de wolken heen.
Twee hagelwitte zwanen drijven langs, volmaakt sereen.
In oranjegele vlammen staan de oevers vol met riet.
Zachtjes wiegend, ruisend, ritselend.
Ik aanschouw en ik geniet.
Kringen op het water.
De vissen eten al.
Insecten schaatsen haastig.
Het lijkt haast wel een bal.
Een libelle op een stengel, warmt haar lijf op in het licht.
Haar parelmoeren vleugels vouwen open, dan weer dicht.
De kever op de bodem, wandeld rustig onder mijn schoen.
Verdwijnt een voetzool later, onzichtbaar in het groen.
Iets verder zie ik mieren.
Al terug van oorlogspad.
De voorste draagt een vleugel.
Die ooit een wesp bezat.
Een melancholigsch klagen, doet mij zoeken in de lucht.
Het is een drietal meeuwen, voor niemand op de vlucht.
Voorzichtig pak ik hengel.
Rijg het aas vakkundig aan.
Vlij mijn dobber op het water, en wacht tot hij gaat staan.
Hier wil ik altijd blijven.
Bevroren in de tijd.
Een karpervissersleven.
Tot in de eeuwigheid.
Amen!
