ratten zijn net vogels ze doen niks .
en denkje dat in nederland geen rat door je tentje loopt?
Frankrijk , Ratten?
-
john van der waal2
- Berichten: 639
- Lid geworden op: 27-03-2006 15:14
- Locatie: Hendrik Ido Ambacht
-
Davey vd liefvoort
- Berichten: 278
- Lid geworden op: 02-08-2006 18:29
Die ratten maken je niet dood ofzo, ben je ook bang voor spinnen 
-
Stef Jansens
- Berichten: 978
- Lid geworden op: 09-02-2007 21:59
1500 muizenvallen voor je bivvy zetten...
en dan een run krijgen:D
en dan een run krijgen:D
-
john van der waal2
- Berichten: 639
- Lid geworden op: 27-03-2006 15:14
- Locatie: Hendrik Ido Ambacht
nee dan lig je heel de nacht wakker van die klapperende dingen maar muizen vallen zetten voor de tenten van je maten....
-
Gerard Brondijk
- Berichten: 1233
- Lid geworden op: 08-07-2006 08:57
- Locatie: Friesland
- Contacteer:
Gewoon je emmers goed afsluiten, muizen vallen kopen en om in slaap te komen dit lezen 
.............
Eens, heel lang geleden, werd het Duitse stadje Hamelen overvallen door horden ratten. Niemand had deze soort ooit gezien en niemand zal die ooit weer zien. Het waren grote zwarte monsters. Ze waren zo brutaal dat ze midden overdag over de straat renden. Ze zwermden de huizen binnen, zodat de mensen op het laatst geen vin meer konden verroeren zonder er een aan te raken.
Als de bewoners zich's morgens aankleedden, vonden ze overal ratten, zelfs in hun broeken en onderrokken, in hun zakken en schoe-nen. Als ze iets wilden gaan eten, had de vraatzuchtige bende alles al weggesleept van de kelder tot de zolder. 's Nachts was het nog erger. De lichten waren nog niet uit of die onvermoeibare knagers gingen aan het werk. Ze zochten en snuffelden langs het plafond, over de vloer, in de kasten en bij de deuren. Ze waren overal. Ze maakten zo'n lawaai met hun geknabbel en geknaag dat zelfs een dove nog geen uur rust had. Katten noch honden, vergif noch vallen, gebeden noch kaarsen voor alle heiligen hielpen iets. Hoe meer ratten men doodde des te meer kwamen er bij.
Maar eens, op een vrijdag, kwam er een man met een vreemd gezicht in de stad aan. Hij speelde op een fluit en zong telkens weer dit liedje:
Wie leert ziet gewis
Wie of dit is:
De rattenvanger.
Het was een lange, lompe kerel, dor en bruinverbrand, met een krom-me neus, een snor als een rattestaart en twee grote gele, spottende steekogen. Hij droeg een grote vilten hoed met een rode haneveer, een groen jasje met een leren riem en een oranje broek. Zijn voeten staken in sandalen. Die had hij vastgemaakt met kruisbanden, zoals zigeuners dat doen. Je kunt hem zo nog zien op een gebrandschilderd raam in de kathedraal van Hamelen.
Op het grote marktplein voor het stadhuis bleef de man staan. Hij draaide zijn rug naar de kerk terwijl hij door bleef zingen:
Wie leert ziet gewis
Wie of dit is:
De rattenvanger.
De gemeenteraad was juist bijeen om nog eens te praten over deze Egyptische plaag, waar niemand de stad van kon verlossen. De vreem-deling liet de raadsleden weten dat hij hen van alle ratten zou be-vrijden. Hij zou dat doen vóór de nacht viel. Maar ze moesten hem er wel goed voor betalen.
"Hij is een tovenaar!" riepen de burgers uit één mond. "We moeten voor hem oppassen."
De burgemeester stelde hen gerust. Hij zei: "Tovenaar of niet, als deze fluitspeler de waarheid spreekt, dan heeft hij dit afschuwelijke ongedierte op ons afgestuurd. En nu wil hij ons er voor goed geld weer van afhelpen. Goed dan, wij moeten leren de duivel met zijn eigen wapens te verslaan. Laat het maar aan mij over."
De burgers vonden hun burgemeester een schrandere man en ze zeiden dus tegen elkaar: "Laat het maar aan hem over."
En de vreemdeling werd bij hen gebracht. "Vóór de nacht," zei hij, "zal ik alle ratten van Hamelen hebben weggejaagd, als u me slechts een schelling per kop betaalt.
"Een schelling per kop?" jammerden de raadsleden. "Dat komt op miljoenen daalders!"
De burgemeester haalde alleen zijn schouders op en zei tegen de vreemdeling: "Afgesproken! Voor de ratten zal een schelling per kop betaald worden, zoals u vraagt."
De fluitspeler zei dat hij diezelfde avond nog zou beginnen, zo gauw de maan opging. Hij zei ook nog dat de inwoners rond die tijd niet op straat mochten komen. Ze mochten alleen vanachter hun ramen toekijken. Het zou een prachtig gezicht worden.
Toen de andere inwoners van Hamelen van de afspraak hoorden, riepen ook zij uit: "Een schelling per kop! Dat zal ons een hoop geld kosten!"
"Laat het aan de burgemeester over," zeiden de raadsleden, terwijl ze elkaar veelbetekenend aankeken. En de brave mensen van Hamelen herhaalden: "Laat het aan de burgemeester over."
Tegen de avond verscheen de fluitspeler weer op het marktplein. Net als de eerste keer ging hij met zijn rug naar de kerk staan. Op het moment dat de maan boven de horizon uitkwam, weerklonk de fluit: Trarira, trari!
Eerst was het een slepend, strelend geluid. Toen werd het steeds krachtiger en dringender en het klonk zo helder en luid dat het tot in de verste stegen en schuilhoeken van de stad te horen was. A1 gauw kwamen de ratten naar buiten. Ze kwamen uit de kelders, van de vliering, van onder de meubels, uit alle hoeken en gaten van de huizen. Ze zochten naar de voordeur, stortten zich de straat op en - trip, trip, trip - begonnen in lange rijen naar de voorkant van het stadhuis te rennen. Grote golven bedekten de straten, zo dicht opeen liepen ze. Het leek wel een overstroming.
Toen het plein helemaal vol was, draaide de fluitspeler zich om en ging, nog steeds luid spelend, naar de rivier die langs de stadsmuren van Hamelen stroomt.
Daar aangekomen keek hij om; de ratten kwamen achter hem aan. "Hup! Hup!" riep hij, terwijl hij met zijn vinger naar het midden van de stroom wees. Daar klokte het water rond en werd omlaag gezogen als in een trechter. En hup, hup, zonder te aarzelen maakten de ratten de sprong, zwommen lijnrecht naar de trechter, doken er voorover in en verdwenen.
Het plonzen ging zo zonder ophouden door tot middernacht. Tenslotte kwam er een grote rat aan, wit van ouderdom. Hij had zich met moeite voortgesleept en hield nu stil op de oever. Het was de koning van de troep.
"Zijn ze er allemaal, Vriend Withaar?" vroeg de speler. "Ze zijn er allemaal," antwoordde de witte rat. "En met z'n hoevelen warenjullie?"
"Met negenhonderdnegentigduizend, negenhonderdnegenennegentig."
"Goed geteld?"
"Goed geteld!"
"Ga dan en voeg u bij hen, oude koning, en tot ziens." En de oude witte rat sprong op zijn beurt in de rivier, zwom naar de draaikolk en verdween.
Toen de fluitspeler zo zijn opdracht had uitgevoerd, ging hij naar bed in de herberg. En voor het eerst in maanden sliepen de inwoners van Hamelen die nacht rustig.
De volgende morgen om negen uur verscheen de fluitspeler op het stadhuis, waar de raad op hem wachtte.
"Al uw ratten zijn gisteren in de rivier gesprongen," zei hij tegen de raadsleden, "en ik sta er voor in dat er geen enkele terug zal komen naar de stad. Er waren er negenhonderdnegentigduizend, negenhonderd en negenennegentig, tegen een schelling per kop. Reken dat eens uit!"
"Laten we eerst de koppen rellen. Een schelling per kop is een kop per schelling. Waar zijn de koppen?"
De rattenvanger had deze gemene tegenzet niet verwacht. Hij werd bleek van woede en zijn ogen schoten vuur.
"De koppen!" schreeuwde hij. "Als jullie daar prijs op stellen, ga ze dan zoeken in de rivier!"
"Zo?" hernam de burgemeester, "dus u weigert de voorwaarden van de overeenkomst na te komen? Dan zouden wij van onze kant elke betaling kunnen weigeren. Maar u bent ons van nut geweest en daarom zullen wij u niet laten gaan zonder een beloning." Met deze woorden bood hij hem vijftig daalders aan.
"Houdt uw beloning maar zelf," antwoordde de fluitspeler trots. "Als u mij niet betaalt, zal ik door uw kinderen betaald worden." Hierop trok hij zijn hoed over zijn ogen, liep haastig het stadhuis uit en verliet de stad zonder tegen een sterveling iets te zeggen.
Toen de bevolking van Hamelen hoorde hoe de zaak afgelopen was, wreven ze zich in de handen en lachten. Dat de fluitspeler er zo slecht was afgekomen, vonden ze helemaal niet erg. "Die is in zijn eigen kuil gevallen," zeiden ze. Maar waar ze het hardst om moesten lachen, was zijn dreigement, dat hij zich door hun kinderen zou laten betalen. Ha! Ha! Zulke schuldeisers zouden ze hun hele verdere leven wel willen hebben.
De volgende dag, een zondag, gingen ze opgewekt naar de kerk. Ze waren blij dat ze na afloop eindelijk eens iets lekkers zouden kunnen eten, waar de ratten niet aan hadden gezeten. Ze waren helemaal niet voorbereid op het verschrikkelijke, dat hun wachtte toen ze thuiskwa-men: nergens kinderen! Ze waren allemaal verdwenen!
"Onze kinderen! Waar zijn onze arme kinderen?" was de kreet die spoedig in alle straten te horen was.
Toen kwamen drie kleine jongens jammerend en schreiend door de oostelijke stadspoort, en dit verhaal kwam eruit:
Toen de ouders in de kerk zaten, klonk er wonderlijk mooie muziek in de straten. Aangetrokken door de betoverende klanken waren alle jongens en meisjes die thuis gelaten waren al gauw naar het grote marktplein gegaan. Daar vonden ze de rattenvanger die op zijn fluit speelde. Toen de vreemdeling wegging, waren ze hem gevolgd. Dravend, zingend en dansend op de tonen van de muziek waren ze meegelopen tot aan de voet van de berg, die je ziet als je Hamelen binnenkomt. Toen ze bij de berg kwamen, ging deze open. De speler was met hen naar binnen gegaan. Toen sloot de berg zich weer.
Alleen de drie kleinen die het avontuur vertelden, waren als door een wonder buiten gebleven. De een was kreupel en kon niet hard genoeg lopen. De tweede was zo vlug het huis uitgerend dat hij maar één schoen aan had. Hij had zich aan een grote steen gestoten en kon bijna niet voort. De derde was op tijd gekomen, maar toen. hij zich haastte om naar binnen te gaan, was hij zo hard tegen de wand van de berg gebotst dat hij achterover gevallen was. Op dat moment was de berg achter zijn vriendjes dicht gegaan.
Toen de ouders dit hoorden, gingen ze nog harder jammeren. Ze holden met pieken en houwelen naar de berg en zochten tot de avond naar de opening waardoor hun kinderen verdwenen waren. Tevergeefs. Toen de nacht viel, keerden ze tenslotte radeloos naar Hamelen terug.
Maar het ongelukkigst voelde zich de burgemeester die met de speler had onderhandeld. Hij had drie zoons en twee dochters verloren. Tot overmaat van ramp overstelpten de inwoners van Hamelen hem met verwijten. Ze vergaten daarbij dat ze het de dag tevoren met hem eens waren geweest.
Wat was er met die ongelukkige kinderen gebeurd? De ouders bleven hopen dat ze niet dood waren en dat de rattenvanger, die stellig uit de berg gekomen was, hen meegenomen had naar zijn eigen land. Daarom lieten ze nog jarenlang in verschillende landen naar hen zoeken. Maar niemand vond ooit een spoor van de arme kinderen.
Pas veel later hoorde men er weer iets over.
Ongeveer honderdvijftig jaar na de droevige gebeurtenis, toen er geen vader, moeder, broer of zuster uit die tijd meer over was, kwamen er op een avond enkele kooplieden uit Bremen in Hamelen aan. Ze waren uit het oosten op weg naar huis. Ze vroegen de gemeenteraad te spreken. Ze vertelden dat ze op de doortocht door 1Koemenië in een bergachtige streek geweest waren. Het heette daar Transsylvanië. De bewoners spraken alleen maar Duits, terwijl iedereen rondom hen Roemeens sprak. Deze mensen hadden verklaard dat ze uit Duitsland kwamen, maar dat ze niet wisten hoe ze in dit vreemde land waren terechtgekomen.
"Welnu," zeiden de Bremer kooplieden, "deze Duitsers moeten de nakomelingen zijn van de verloren kinderen van Hamelen."
De bevolking van Hamelen twijfelde daar niet aan. En sindsdien zijn ze ervan overtuigd dat de Transsylvaniërs van Roemenië hun landgenoten zijn, van wie de voorouders als kinderen uit Hamelen zijn weggevoerd door de fluitspeler. Er zijn een heleboel dingen op de wereld die moeilijker te geloven zijn dan dit.
* * * EINDE * * *
.............
Eens, heel lang geleden, werd het Duitse stadje Hamelen overvallen door horden ratten. Niemand had deze soort ooit gezien en niemand zal die ooit weer zien. Het waren grote zwarte monsters. Ze waren zo brutaal dat ze midden overdag over de straat renden. Ze zwermden de huizen binnen, zodat de mensen op het laatst geen vin meer konden verroeren zonder er een aan te raken.
Als de bewoners zich's morgens aankleedden, vonden ze overal ratten, zelfs in hun broeken en onderrokken, in hun zakken en schoe-nen. Als ze iets wilden gaan eten, had de vraatzuchtige bende alles al weggesleept van de kelder tot de zolder. 's Nachts was het nog erger. De lichten waren nog niet uit of die onvermoeibare knagers gingen aan het werk. Ze zochten en snuffelden langs het plafond, over de vloer, in de kasten en bij de deuren. Ze waren overal. Ze maakten zo'n lawaai met hun geknabbel en geknaag dat zelfs een dove nog geen uur rust had. Katten noch honden, vergif noch vallen, gebeden noch kaarsen voor alle heiligen hielpen iets. Hoe meer ratten men doodde des te meer kwamen er bij.
Maar eens, op een vrijdag, kwam er een man met een vreemd gezicht in de stad aan. Hij speelde op een fluit en zong telkens weer dit liedje:
Wie leert ziet gewis
Wie of dit is:
De rattenvanger.
Het was een lange, lompe kerel, dor en bruinverbrand, met een krom-me neus, een snor als een rattestaart en twee grote gele, spottende steekogen. Hij droeg een grote vilten hoed met een rode haneveer, een groen jasje met een leren riem en een oranje broek. Zijn voeten staken in sandalen. Die had hij vastgemaakt met kruisbanden, zoals zigeuners dat doen. Je kunt hem zo nog zien op een gebrandschilderd raam in de kathedraal van Hamelen.
Op het grote marktplein voor het stadhuis bleef de man staan. Hij draaide zijn rug naar de kerk terwijl hij door bleef zingen:
Wie leert ziet gewis
Wie of dit is:
De rattenvanger.
De gemeenteraad was juist bijeen om nog eens te praten over deze Egyptische plaag, waar niemand de stad van kon verlossen. De vreem-deling liet de raadsleden weten dat hij hen van alle ratten zou be-vrijden. Hij zou dat doen vóór de nacht viel. Maar ze moesten hem er wel goed voor betalen.
"Hij is een tovenaar!" riepen de burgers uit één mond. "We moeten voor hem oppassen."
De burgemeester stelde hen gerust. Hij zei: "Tovenaar of niet, als deze fluitspeler de waarheid spreekt, dan heeft hij dit afschuwelijke ongedierte op ons afgestuurd. En nu wil hij ons er voor goed geld weer van afhelpen. Goed dan, wij moeten leren de duivel met zijn eigen wapens te verslaan. Laat het maar aan mij over."
De burgers vonden hun burgemeester een schrandere man en ze zeiden dus tegen elkaar: "Laat het maar aan hem over."
En de vreemdeling werd bij hen gebracht. "Vóór de nacht," zei hij, "zal ik alle ratten van Hamelen hebben weggejaagd, als u me slechts een schelling per kop betaalt.
"Een schelling per kop?" jammerden de raadsleden. "Dat komt op miljoenen daalders!"
De burgemeester haalde alleen zijn schouders op en zei tegen de vreemdeling: "Afgesproken! Voor de ratten zal een schelling per kop betaald worden, zoals u vraagt."
De fluitspeler zei dat hij diezelfde avond nog zou beginnen, zo gauw de maan opging. Hij zei ook nog dat de inwoners rond die tijd niet op straat mochten komen. Ze mochten alleen vanachter hun ramen toekijken. Het zou een prachtig gezicht worden.
Toen de andere inwoners van Hamelen van de afspraak hoorden, riepen ook zij uit: "Een schelling per kop! Dat zal ons een hoop geld kosten!"
"Laat het aan de burgemeester over," zeiden de raadsleden, terwijl ze elkaar veelbetekenend aankeken. En de brave mensen van Hamelen herhaalden: "Laat het aan de burgemeester over."
Tegen de avond verscheen de fluitspeler weer op het marktplein. Net als de eerste keer ging hij met zijn rug naar de kerk staan. Op het moment dat de maan boven de horizon uitkwam, weerklonk de fluit: Trarira, trari!
Eerst was het een slepend, strelend geluid. Toen werd het steeds krachtiger en dringender en het klonk zo helder en luid dat het tot in de verste stegen en schuilhoeken van de stad te horen was. A1 gauw kwamen de ratten naar buiten. Ze kwamen uit de kelders, van de vliering, van onder de meubels, uit alle hoeken en gaten van de huizen. Ze zochten naar de voordeur, stortten zich de straat op en - trip, trip, trip - begonnen in lange rijen naar de voorkant van het stadhuis te rennen. Grote golven bedekten de straten, zo dicht opeen liepen ze. Het leek wel een overstroming.
Toen het plein helemaal vol was, draaide de fluitspeler zich om en ging, nog steeds luid spelend, naar de rivier die langs de stadsmuren van Hamelen stroomt.
Daar aangekomen keek hij om; de ratten kwamen achter hem aan. "Hup! Hup!" riep hij, terwijl hij met zijn vinger naar het midden van de stroom wees. Daar klokte het water rond en werd omlaag gezogen als in een trechter. En hup, hup, zonder te aarzelen maakten de ratten de sprong, zwommen lijnrecht naar de trechter, doken er voorover in en verdwenen.
Het plonzen ging zo zonder ophouden door tot middernacht. Tenslotte kwam er een grote rat aan, wit van ouderdom. Hij had zich met moeite voortgesleept en hield nu stil op de oever. Het was de koning van de troep.
"Zijn ze er allemaal, Vriend Withaar?" vroeg de speler. "Ze zijn er allemaal," antwoordde de witte rat. "En met z'n hoevelen warenjullie?"
"Met negenhonderdnegentigduizend, negenhonderdnegenennegentig."
"Goed geteld?"
"Goed geteld!"
"Ga dan en voeg u bij hen, oude koning, en tot ziens." En de oude witte rat sprong op zijn beurt in de rivier, zwom naar de draaikolk en verdween.
Toen de fluitspeler zo zijn opdracht had uitgevoerd, ging hij naar bed in de herberg. En voor het eerst in maanden sliepen de inwoners van Hamelen die nacht rustig.
De volgende morgen om negen uur verscheen de fluitspeler op het stadhuis, waar de raad op hem wachtte.
"Al uw ratten zijn gisteren in de rivier gesprongen," zei hij tegen de raadsleden, "en ik sta er voor in dat er geen enkele terug zal komen naar de stad. Er waren er negenhonderdnegentigduizend, negenhonderd en negenennegentig, tegen een schelling per kop. Reken dat eens uit!"
"Laten we eerst de koppen rellen. Een schelling per kop is een kop per schelling. Waar zijn de koppen?"
De rattenvanger had deze gemene tegenzet niet verwacht. Hij werd bleek van woede en zijn ogen schoten vuur.
"De koppen!" schreeuwde hij. "Als jullie daar prijs op stellen, ga ze dan zoeken in de rivier!"
"Zo?" hernam de burgemeester, "dus u weigert de voorwaarden van de overeenkomst na te komen? Dan zouden wij van onze kant elke betaling kunnen weigeren. Maar u bent ons van nut geweest en daarom zullen wij u niet laten gaan zonder een beloning." Met deze woorden bood hij hem vijftig daalders aan.
"Houdt uw beloning maar zelf," antwoordde de fluitspeler trots. "Als u mij niet betaalt, zal ik door uw kinderen betaald worden." Hierop trok hij zijn hoed over zijn ogen, liep haastig het stadhuis uit en verliet de stad zonder tegen een sterveling iets te zeggen.
Toen de bevolking van Hamelen hoorde hoe de zaak afgelopen was, wreven ze zich in de handen en lachten. Dat de fluitspeler er zo slecht was afgekomen, vonden ze helemaal niet erg. "Die is in zijn eigen kuil gevallen," zeiden ze. Maar waar ze het hardst om moesten lachen, was zijn dreigement, dat hij zich door hun kinderen zou laten betalen. Ha! Ha! Zulke schuldeisers zouden ze hun hele verdere leven wel willen hebben.
De volgende dag, een zondag, gingen ze opgewekt naar de kerk. Ze waren blij dat ze na afloop eindelijk eens iets lekkers zouden kunnen eten, waar de ratten niet aan hadden gezeten. Ze waren helemaal niet voorbereid op het verschrikkelijke, dat hun wachtte toen ze thuiskwa-men: nergens kinderen! Ze waren allemaal verdwenen!
"Onze kinderen! Waar zijn onze arme kinderen?" was de kreet die spoedig in alle straten te horen was.
Toen kwamen drie kleine jongens jammerend en schreiend door de oostelijke stadspoort, en dit verhaal kwam eruit:
Toen de ouders in de kerk zaten, klonk er wonderlijk mooie muziek in de straten. Aangetrokken door de betoverende klanken waren alle jongens en meisjes die thuis gelaten waren al gauw naar het grote marktplein gegaan. Daar vonden ze de rattenvanger die op zijn fluit speelde. Toen de vreemdeling wegging, waren ze hem gevolgd. Dravend, zingend en dansend op de tonen van de muziek waren ze meegelopen tot aan de voet van de berg, die je ziet als je Hamelen binnenkomt. Toen ze bij de berg kwamen, ging deze open. De speler was met hen naar binnen gegaan. Toen sloot de berg zich weer.
Alleen de drie kleinen die het avontuur vertelden, waren als door een wonder buiten gebleven. De een was kreupel en kon niet hard genoeg lopen. De tweede was zo vlug het huis uitgerend dat hij maar één schoen aan had. Hij had zich aan een grote steen gestoten en kon bijna niet voort. De derde was op tijd gekomen, maar toen. hij zich haastte om naar binnen te gaan, was hij zo hard tegen de wand van de berg gebotst dat hij achterover gevallen was. Op dat moment was de berg achter zijn vriendjes dicht gegaan.
Toen de ouders dit hoorden, gingen ze nog harder jammeren. Ze holden met pieken en houwelen naar de berg en zochten tot de avond naar de opening waardoor hun kinderen verdwenen waren. Tevergeefs. Toen de nacht viel, keerden ze tenslotte radeloos naar Hamelen terug.
Maar het ongelukkigst voelde zich de burgemeester die met de speler had onderhandeld. Hij had drie zoons en twee dochters verloren. Tot overmaat van ramp overstelpten de inwoners van Hamelen hem met verwijten. Ze vergaten daarbij dat ze het de dag tevoren met hem eens waren geweest.
Wat was er met die ongelukkige kinderen gebeurd? De ouders bleven hopen dat ze niet dood waren en dat de rattenvanger, die stellig uit de berg gekomen was, hen meegenomen had naar zijn eigen land. Daarom lieten ze nog jarenlang in verschillende landen naar hen zoeken. Maar niemand vond ooit een spoor van de arme kinderen.
Pas veel later hoorde men er weer iets over.
Ongeveer honderdvijftig jaar na de droevige gebeurtenis, toen er geen vader, moeder, broer of zuster uit die tijd meer over was, kwamen er op een avond enkele kooplieden uit Bremen in Hamelen aan. Ze waren uit het oosten op weg naar huis. Ze vroegen de gemeenteraad te spreken. Ze vertelden dat ze op de doortocht door 1Koemenië in een bergachtige streek geweest waren. Het heette daar Transsylvanië. De bewoners spraken alleen maar Duits, terwijl iedereen rondom hen Roemeens sprak. Deze mensen hadden verklaard dat ze uit Duitsland kwamen, maar dat ze niet wisten hoe ze in dit vreemde land waren terechtgekomen.
"Welnu," zeiden de Bremer kooplieden, "deze Duitsers moeten de nakomelingen zijn van de verloren kinderen van Hamelen."
De bevolking van Hamelen twijfelde daar niet aan. En sindsdien zijn ze ervan overtuigd dat de Transsylvaniërs van Roemenië hun landgenoten zijn, van wie de voorouders als kinderen uit Hamelen zijn weggevoerd door de fluitspeler. Er zijn een heleboel dingen op de wereld die moeilijker te geloven zijn dan dit.
* * * EINDE * * *
KSN
-
Thomas de nieuwe
- Berichten: 745
- Lid geworden op: 08-10-2006 18:21
- Contacteer:
Ja ratten het is me wat
Wel eens zoon ding doodgeslagen omdat hij me grondzijl open had geknaagt en toen bij me aas probeerde tekomen!
Opzich doen ze niks als je alles goed opbergt maar op sommige plekke stikt het er werkelijkvan!
gr. Thomas
Wel eens zoon ding doodgeslagen omdat hij me grondzijl open had geknaagt en toen bij me aas probeerde tekomen!
Opzich doen ze niks als je alles goed opbergt maar op sommige plekke stikt het er werkelijkvan!
gr. Thomas
long as i got lungs and a rod you can't stop me
-
Stef Dijkstra
- Berichten: 1106
- Lid geworden op: 02-06-2006 18:38
- Locatie: Twente
Pas maar op... ik ben ze ook tegengekomen, en een van mijn vismaten moest helaas het loodje leggen hierdoor
-
diëgo truijen
- Berichten: 399
- Lid geworden op: 19-08-2006 22:38
- Locatie: someren
Laat de kinderen maar thuis dan.
Als ze me missen.
Dan ben ik vissen.
http://www.carpproducts.nl neem een kijkje vele artikelen online voor mooie prijzen.
Dan ben ik vissen.
http://www.carpproducts.nl neem een kijkje vele artikelen online voor mooie prijzen.
-
patrick brouwer
- Berichten: 300
- Lid geworden op: 02-01-2007 15:10
- Locatie: trakker dinges nog wat ofzo
Rob van Schijndel schreef:haha, ik word denk ik niet serieus genomen
ik vind er nog wel iets op.....
Hoe doe je dat hier in Nederland dan, Hier zitten ook fucking grote ratten
-
marijn alons
- Berichten: 250
- Lid geworden op: 18-09-2006 19:58
- Locatie: dronten
jah dat heb k geweten ook
ben ook een beetje benauwd voor die beesten, weet alleen niet waarom
maarja slaap je onder je plu op je stretcher komen er ineens een paar ratten onder je stretcher doorlopen, ik snel mn camera pakken en foto maken, en dan klik piep piep piep dat was me pieper dus was der als de ratten bij, maarja de rat daarna niet meer gezien,
wat ook werkt tegen ratten is wakker blijven en met een zak vol afwal tegen hun kop aangooien. dan blijven ze daarna ook wel weg.
ben ook een beetje benauwd voor die beesten, weet alleen niet waarom
maarja slaap je onder je plu op je stretcher komen er ineens een paar ratten onder je stretcher doorlopen, ik snel mn camera pakken en foto maken, en dan klik piep piep piep dat was me pieper dus was der als de ratten bij, maarja de rat daarna niet meer gezien,
wat ook werkt tegen ratten is wakker blijven en met een zak vol afwal tegen hun kop aangooien. dan blijven ze daarna ook wel weg.
-
Rick Boerboom
- Berichten: 3459
- Lid geworden op: 11-07-2002 02:00
- Locatie: Doetinchem
Wat een hoop indianenverhalen over een paar knaagdieren zeg! 
Ik vind dat je gewoon je spul goed op moet bergen in emmers en tonnen zodat ze nergens bij kunnen. Hier in mijn vishok heb ik dezelfde maatregelen moeten nemen vanwege mijn medegenoten. Muizen, ratten en ander gespuis vraten alles op...zelfs een nestje in mijn goeje stoel...een paar keer per jaar een paar holen opzoeken, water erin en dan de hond erbij Als ze eruit springen grijpt ie ze 1 voor 1
Afgelopen sessie gewoon voor de gein ook ff op 15 meter van de tent een handje harde mais neergelegd. Wat denk je? de volgende dag alles weg! Kijk ik beter, zie ik een stukje naar links, de netjes gepelde schilfertjes van de mais Dus reken maar van yes dat ze hier in Nederland ook wel zitten.
Persoonlijk heb ik liever een ratje door mijn tent heen huppelen dan een woeste Galloway-stier die je kampje nader wil onderzoeken:
en dan de volgende dag een paar nieuwsgierige kalveren die de omheining negeren en de hengels en stoelen gaan besnuffelen/beschuren.
wat als die beesten schrikken en in paniek wegvluchten|??Zo'n rat kan dan maar weinig aanrichten
Als ze eruit springen grijpt ie ze 1 voor 1
Afgelopen sessie gewoon voor de gein ook ff op 15 meter van de tent een handje harde mais neergelegd. Wat denk je? de volgende dag alles weg! Kijk ik beter, zie ik een stukje naar links, de netjes gepelde schilfertjes van de mais
Dus reken maar van yes dat ze hier in Nederland ook wel zitten.
Persoonlijk heb ik liever een ratje door mijn tent heen huppelen dan een woeste Galloway-stier die je kampje nader wil onderzoeken:
en dan de volgende dag een paar nieuwsgierige kalveren die de omheining negeren en de hengels en stoelen gaan besnuffelen/beschuren.
wat als die beesten schrikken en in paniek wegvluchten|??Zo'n rat kan dan maar weinig aanrichten
Geniet niet alleen van het vangen maar ook van de rust en de natuur om je heen! ruim je rommel op, kleine moeite...
-
Sjoerd Koster
- Berichten: 142
- Lid geworden op: 19-06-2002 02:00
hoe meer ergens gevist wordt, hoe meer ratten (helaas) omdat mensen hun zooi niet opruimen. BTW zullen dus best een grote populatie aan ratten hebben
Voor ratten (en ook muizen) geld wat al eerder aangegeven is. zorg ervoor dat ze geen eten ruiken. wat ze vreten OVERAL doorheen! Zelfs een hardplastic emmer waarin een restje witvisvoer zat zag er na een nacht op een openbare franse rivier als een vergiet uit!
gewoon alles goed weghangen het liefst aan een mooie driepoot (in de glade poten kunnen ze niet klimmen) en anders in een boom of gewoon in de auto houden.
Voor ratten (en ook muizen) geld wat al eerder aangegeven is. zorg ervoor dat ze geen eten ruiken. wat ze vreten OVERAL doorheen! Zelfs een hardplastic emmer waarin een restje witvisvoer zat zag er na een nacht op een openbare franse rivier als een vergiet uit!
gewoon alles goed weghangen het liefst aan een mooie driepoot (in de glade poten kunnen ze niet klimmen) en anders in een boom of gewoon in de auto houden.
-
Matthijs Gerrietsen
- Berichten: 569
- Lid geworden op: 10-01-2004 17:08
Rob van Schijndel schreef:Nu sprak ik iemand en die vertelde mij dat de ratten hoeveelheid in frankrijk ernstig hoog lag.
Misschien bedoelde degene de Franse bevolking wel....
-
Rob van Schijndel
- Berichten: 13
- Lid geworden op: 18-03-2007 16:51
- Locatie: Rosmalen
haha het word steeds erger met jullie
in nederland zitten ze ook wel maar in frankrijk schijnen het er veel meer te zijn, en een stuk grotere.....
weet echt niet iemand iets om die dingen uit de buurt te houwen zonder emmers zoutzuur en uzi's?
mischien gewoon met zon kastje wat een of ander ultrasoon geluid maakt ofzo, mischien zijn ze alergisch voor peper ofzo weet ik veel...
Niemand??
in nederland zitten ze ook wel maar in frankrijk schijnen het er veel meer te zijn, en een stuk grotere.....
weet echt niet iemand iets om die dingen uit de buurt te houwen zonder emmers zoutzuur en uzi's?
mischien gewoon met zon kastje wat een of ander ultrasoon geluid maakt ofzo, mischien zijn ze alergisch voor peper ofzo weet ik veel...
Niemand??
Laatst gewijzigd door Rob van Schijndel op 19-03-2007 20:59, 1 keer totaal gewijzigd.
enzo..
-
guido berkmortel
- Berichten: 1860
- Lid geworden op: 25-06-2003 02:00
-
patrick brouwer
- Berichten: 300
- Lid geworden op: 02-01-2007 15:10
- Locatie: trakker dinges nog wat ofzo
Gewoon niet op letten en je visstek schoonhouden.. en je schepnet op bergen, heeft mij al een net gekost
-
marc heerema1
- Berichten: 516
- Lid geworden op: 29-09-2005 12:22
- Locatie: almere
Net als een kat, niet in het nauw drijven dan laat hij jou ook met rust.
Wat ook helpt is gewoon bij de buurman 100 meter verderop een voerstek aanleggen
Heb jij er geen last meer van
Wat ook helpt is gewoon bij de buurman 100 meter verderop een voerstek aanleggen
Heb jij er geen last meer van
-
Bas Bakker
- Berichten: 1598
- Lid geworden op: 08-04-2002 02:00
- Locatie: Zuid Holland
- Contacteer:
Alles went Rob, ook ratten!
-
robin de ronde
- Berichten: 736
- Lid geworden op: 26-01-2002 01:00
- Locatie: Rozenburg
- Contacteer:
Rob,
Gewoon zorgen dat al je aas, voedsel en afval goed opgeborgen is. Je aas in een goed afgesloten emmer, etenswaren zoveel mogelijk in de verpakking houden en je vuilniszak in een boom o.i.d hangen. Als die beesten niks te vreten ruiken zullen ze ook niet met z`n alle komen kijken of er iets te bikken valt.
Je zal natuurlijk altijd wel houden dat er ratten langs je tent en hengels lopen, maar dat is logisch als je langs de waterkant zit! Anders kan je beter een potje gaan sjoelen ofzo
Robin
Gewoon zorgen dat al je aas, voedsel en afval goed opgeborgen is. Je aas in een goed afgesloten emmer, etenswaren zoveel mogelijk in de verpakking houden en je vuilniszak in een boom o.i.d hangen. Als die beesten niks te vreten ruiken zullen ze ook niet met z`n alle komen kijken of er iets te bikken valt.
Je zal natuurlijk altijd wel houden dat er ratten langs je tent en hengels lopen, maar dat is logisch als je langs de waterkant zit! Anders kan je beter een potje gaan sjoelen ofzo
Robin
-
Martijn Julien
- Berichten: 1119
- Lid geworden op: 06-01-2002 01:00
- Locatie: Purmerend
Je kan ze ook het een en ander leren met wat brood:
-
patrick brouwer
- Berichten: 300
- Lid geworden op: 02-01-2007 15:10
- Locatie: trakker dinges nog wat ofzo
Das een knappe foto
-
joris Leferink
- Berichten: 837
- Lid geworden op: 15-12-2002 01:00
- Locatie: Haaksbergen
KUT BEESTEN zijn dat.
Lig je net lekker in je tent de hele avond geen last gehad van die dingen.
Wil je lekker gaan slapen krijg je van dat kut geritsel achter je tent.
Eerst in de bosjes maar dan, die dingen worden steeds f*cking brutaler en ze komen binnen 1 minuut al langs je tent gewandeld en gesnuffeld.
En wij maken het alleen maar gemakkelijk voor hun.
Vissen met een gronzeil mag al niet meer dus binnenkomen is ook al niet meer moelijk.
Daar begint een plastic zak te ritssellen.(kjsdhfkeh t*ring) rat met een strompaal sla je drie keer op de vuilnis zak.
Alles kapot geslagen behalve de rat, en jahoor na 3 minuten precies het zelfde verhaaltje weer.
Hoezo vissen ontspannen?
En het beroerde is als het de hele tijd ritseld kan ik niet meer slapen hoor.
Groeten Joris
Lig je net lekker in je tent de hele avond geen last gehad van die dingen.
Wil je lekker gaan slapen krijg je van dat kut geritsel achter je tent.
Eerst in de bosjes maar dan, die dingen worden steeds f*cking brutaler en ze komen binnen 1 minuut al langs je tent gewandeld en gesnuffeld.
En wij maken het alleen maar gemakkelijk voor hun.
Vissen met een gronzeil mag al niet meer dus binnenkomen is ook al niet meer moelijk.
Daar begint een plastic zak te ritssellen.(kjsdhfkeh t*ring) rat met een strompaal sla je drie keer op de vuilnis zak.
Alles kapot geslagen behalve de rat, en jahoor na 3 minuten precies het zelfde verhaaltje weer.
Hoezo vissen ontspannen?
En het beroerde is als het de hele tijd ritseld kan ik niet meer slapen hoor.
Groeten Joris
-
Enkelaar richard
- Berichten: 163
- Lid geworden op: 21-08-2006 11:02
- Locatie: Enschede
- Contacteer:
gelukkig ben ik de rattenkoning
Dont be scared
Dont be scared
