Artikel: Te mooi om waar te zijn

[Mourad Aviara]

Het is eindelijk zover! Frankrijk! Volgens sommigen het meest romantische land van de wereld. Met de Eiffeltoren, de Louvre, de Champs-Elysees, en nog vele andere bezienswaardigheden. Ik zoek echter mijn romantiek ergens anders. Nope, geen toren, geen musea, geen boulevards. Maar een stuwmeer! Na een uur of 10 gereden te hebben bevinden Tommy (mijn vismaat) en ik zich voor een enorm meer. De overkant van het meer is niet te zien en je zou denken dat je gaat zeevissen. Maar nee hoor, dit is één van de grootste stuwmeren die Frankrijk te bieden heeft. “Dit is nou het meer die ik de komende dagen ga bevissen” zei ik met een zucht.

Na het bijkomen van onze lange rit pakken wij onze spullen uit. Lijkt wel of we gaan verhuizen, zoveel spullen hebben we mee. Ironisch is dat he? Het begon allemaal met een bamboehengeltje en wat maden en kijk waar wij nu zijn geeindigd. Een bestelbus helemaal volgepropt met spullen. “Dit hebben we allemaal nodig” en “We komen zelfs nog spullen tekort” denk je dan.

Na de boot te water hebben gelegd vaar ik het water af op zoek met mijn visvindertje naar plateautjes of taludjes met dunne laagjes slib. Eenmaal die plekjes gevonden te hebben, gooide ik H-markers van boord. Prachtdingen zijn dat ook, die H-markers.

Het begon al bijna donker te worden en wij waren erg moe van het rijden, dus wij besloten alleen de tenten op te zetten, maar nog niet de hengels uit te varen. Even een kilo of 2 tijgernoten, een kilo of 2 met scopex geflavourde kippenmais en een kilo boilies verspreid per stek (voor) te voeren en deze nacht gewoon slapen. Morgen zou de pret beginnen.

Tegen de ochtendgloren aan en na een heerlijk nachtje geslapen te hebben pakte ik mijn hengels en rodpod uit en vaarde ik mijn lijnen uit. Even genieten van een heerlijk kopje koffie die werd gemaakt door mijn trouwe visvriend en de feest kon beginnen.


De eerste run

Het is hartje zomer, en het is heerlijk weer. De hele dag loom en rozig doorgebracht. Geen enkele piep te horen, maar dat vond ik niet erg. Ik was ondertussen al 2 tinten bruiner geworden. Het was een uur of 7 dat wij bezig waren wat frikandellen te bakken toen de pieper van Tommy afging. We schrokken ons helemaal rot, het was totaal onverwacht. Niet dat ik ooit een run heb gehad die niet onverwacht was, maar hier schrokken wij echt van.. “Die is van ons” zei ik Tommy vol vertrouwen. En ja hoor, hij heeft die karper kunnen verzilveren met als resultaat een prachtige schubkarper van 18 kilo. Na een foto gemaakt te hebben kon Gods mooiste creatie weer terug het water in. Wij zagen het helemaal zitten voor de komende 2 dagen! Het ijs is gebroken en het is een kwestie van tijd voordat de volgende ons net in komt glijden. Hup, lijn weer uitvaren, wat bijvoeren en wij kunnen weer verder.

De volgende meldde zich midden in de nacht. Dit keer was het mijn pieper die afging! Snel mijn slaapzak open ritsen en rennen maar! In gedachten was ik al bij mijn hengel, maar de realiteit bewees echter het tegendeel. Mijn rits zat vast. “Nou, dan maar met slaapzak en al” dacht ik op dat moment en huppelde met slaapzak naar mijn hengel. Onderweg raakte ik dat ding kwijt op de een of ander miraculeuze wijze en het drillen kon beginnen! “Sjongejonge, ik zit vast!” zei ik tegen Tommy. “Godverdo... HEEE, ik voel iets bewegen! Ik heb hem nog!” Snel de boot in, ernaartoe varen en recht erboven verder gedrild. Het was pikkedonker op het water en ik voelde dat de vis langzaam aan naar boven kwam. Snel mijn hoofdlampje aangezet en wat ik toen zag kon ik niet geloven. “Tommy, dit is een 40 ponder! Op zijn minst!” zei ik vol blijdschap tegen Tommy. Ik voelde me op dat moment net een klein kind in een speelgoedwinkel. Na het geschept te hebben volgde een moment van stilte. Wij keken beiden meerdere malen naar de vis en naar elkaar. Ik kon het niet geloven. Een lederkarper! Wat een bak! Hiervoor ben ik naar Frankrijk gekomen! “Ik heb mijn beloofde land gevonden” herhaalde ik steeds in mijzelf. Tijdens het wegen kwam de naald tot een stilstand bij 21,4 kg. “Ik wist het!” schreeuwde ik volop. Een 40 plusser! De rest van de avond kon ik niet meer slapen.


De volgende nacht

Het slapen werd ingehaald de volgende dag. Overdag weer niks, maar ’s nachts kwam daar verandering in. Het was een uur of 11 toen mijn pieper mij voor de eerste keer die dag meldde dat er een gulzige karper aan de andere kant van mijn lijn zat. Na zijn oproep beantwoord te hebben door een zwieper te geven aan mijn hengel kon het drillen beginnen. Ik voelde direct massieve weerstand, verder niets. De vis voelde ik wel bewegen, maar hij gooide zijn gewicht in de strijd. Ik wist direct dat het ook weer zou gaan om een zwaargewicht. Ik wilde geen risico’s nemen met al die boomstronken daar en stapte de boot in om de vis verder te drillen. Eenmaal geschept kon ik mijn ogen weer eens niet geloven. “Dit ziet eruit als een 40 ponder. Nee, het zou toch niet? Twee 40 plussers binnen 24 uur?” dacht ik bij mezelf. Eenmaal aangekomen op de kant, ging de vis een weegzak in en het wegen kon beginnen. 20.1 kg! “Ik hou van je!” schreeuwde ik tegen mijn weegschaal. Ik heb twee 40 ponders gevangen binnen 24 uur! Tegelijkertijd ging Tommy’s pieper ook af. Ik wilde eigenlijk mijn vis niet in een bewaarzak stoppen, maar ik wilde persé foto’s hebben van deze vis, dus het doel heiligde alle middelen. Tommy’s handen waren vol aan zijn vis, dus moesten de foto’s op een later tijdstip gemaakt worden.


Tommy’s karper

Na eenmaal mijn vis gezakt te hebben bood ik Tommy wat assistentie aan en hij accepteerde mijn aanbod. Zijn karper was het sterkst van allemaal en hij had zo nu en dan moeite met het in controle houden van de vis. “Hup, de boot in” zei ik! Zo gezegd, zo gedaan. Verticaal drillen is altijd beter als diagonaal. Kort daarna werd de vis geschept. “Zo, wat een kanjer!” fluisterde ik. Resultaat was een hele mooie rijenkarper van 15 kilo. Wij besloten deze vis ook maar te zakken en de volgende dag foto’s van beide vissen te maken. De rest van de nacht verliep pieploos. Wij waren aan het bijpraten over de hectische toestand waar wij onszelf in bevonden eerder op de avond. “Wat een droomsessie!” zei ik meerdere malen. Om een uur of 5 gingen wij slapen.


Waar ben ik?

Het was midden in de nacht dat ik mijn pieper hoorde afgaan. Ik schrok wakker en rende mijn tent uit. “He, wat raar! Iemand heeft mijn hengels verplaatst. Ze staan veel dichterbij” dacht ik bij mezelf. “Maar waarom hoor ik mijn piepers niet meer? Ik zie ook geen lampje nagloeien. Wat raar!”. Ik stond daar maar te staren naar mijn piepers en ik hoor niks. “Sjongejonge, het is wel koud ineens.” dacht ik terwijl er een koude rilling over mijn rug heen ging. Ik keek om mij heen en ik zag geen stuwmeer, maar het meertje bij mij in de buurt. “Waar ben ik?!” dacht ik verward bij mezelf. “Dit is geen stuwmeer in Frankrijk, ik ben in Amsterdam! Dit kan toch geen droom geweest zijn?” zei ik terwijl ik rond mij heen keek. “Blijkbaar wel Mourad. Je hebt alles gedroomd jongen” zei ik over mijzelf tegen mijzelf.

Teleurgesteld ging ik liggen op mijn stretcher en keek naar buiten. “Ach, zo’n sessie was ook te mooi om waar te zijn.”

[Ruud Visser]

haha maar ze bestaan wel


Groetjes

[Jeroen Hof op't]

Die gasten hebben het veeeellll te druk...

[j van der beek]

netjes hoor!

[Mourad Aviara]

Die gasten hebben het veeeellll te druk...

Dat geloof ik ook best. Maar begrijp me niet verkeerd, ik heb mijn verhaaltje alleen hier neergezet, omdat ik het anders voor niets zou hebben gemaakt. Niet om iets anders duidelijk te maken.

Het volgende citeer ik alleen omdat dat de reden is waarom ik het heb gemaakt. Ik dacht dat dat waar was, blijkbaar niet. Maar zoals je al zei, ze hebben het veeellll te druk.

En geplaatst wordt het altijd, want elke inzending is ons evenveel waard. Deel uw mening of ervaringen en laat collega vissers meegenieten en mee leren.

Zou dit er niet staan, zou ik niks schrijven. Maaaaaaaaaaaar: het geeft niet, het staat hier. Het werk is niet voor niets geweest.

[guido berkmortel]

Leuk stukkie.........

Alleen

dus het doel heiligde alle middelen

vind ik minder.

Het doel (fotoos) heiligd naar mijn mening niet alle middelen.
Fotoos in het donker kan ook prima en hebben naar mijn idee ook zijn charmes.......

Jammer dat het niet geplaatst is, nadat ze er zelf om vragen.

[Mourad Aviara]

Ik wilde eigenlijk mijn vis niet in een bewaarzak stoppen, maar ik wilde persé foto’s hebben van deze vis, dus het doel heiligde alle middelen. Tommy’s handen waren vol aan zijn vis, dus moesten de foto’s op een later tijdstip gemaakt worden.

Er konden helemaal geen foto's gemaakt worden, want Tommy was een vis aan het drillen. Ik wilde eigenlijk ook de foto's 's nachts hebben.

[Robbert Spuijbroek]

Haha leuk verhaal. Herken er een deel van mezelf in.

Tijdens een sessie van 2 weken terug droomde ik dat ik m'n lijn aan het uitlopen was, en plots een pracht van een volschub van zo'n 20+pond rustig door het water gleed. Ik twijfelde uiteraard geen moment, en gooide m'n aas een metertje of 2 bij hem vandaan, op zijn zwemroute. Vervolgens zag ik de vis daadwerkelijk het aas naar binnen slurpen en een dril volgde. Na het beest geschept te hebben liep ik terug naar m'n maat, vol blijdschat. Even aan de klok hangen.. Jawel hoor, 23pond! Prachtig beest. Maar helaas bij het flitsen van het fototoestel werd ik wakker..

Jammer.

[Maikel Scheepens]

mooi verhaal

[Mark Zelle]

mourad,

geduld is een schone zaak.

ze plaatsen het zelden meteen in de eerst komende uitgave. duurt meestal effe. ze leggen namelijk een buffer aan.

wel slordig dat ze niet even een berichtje doen, hoe de stand van zaken is.

groeten Mark

p.s. je moet wel een andere titel verzinnen, anders klaag ik je aan voor plagiaat