07-05-2002 14:43
5 mei 2002.
Bevrijdingsdag.
Opa staat in de schuur en inspecteert zijn visspullen. Het is een jarlijks ritueel. Vroeger begon het seizoen op 1 juni, maar tegenwoordig is er geen gesloten tijd meer. Dat is mooi want de meimaand is een vismaand bij uitstek. Wel jammer dat de spanning van "de eerste dag" nu niet meer bestaat, maar je mag nu in ieder geval hethele jaar vissen.
Mijmerend over vroeger sorteert opa zijn spulletjes. In een sigarenkistje met het opschrift "wilde havanna`s" zitten alle attributen voor het levendaasvissen.Met weemoed denkt opa terug aan de tijd dat levendaasvissen nog toegestaan was. Ook de opening van het snoekseizoen was iets waar hij jaarlijks naar toe leefde. Er gaat toch niets boven de romantiek van het levendaasvissen. Het struinen op een mistige oktoberochtend in de polder, het zenuwachtige gedrag van het aasvisje, te zien aan de bewegingen van de drijvers en dan de snoek die boven water uitspringend het aasvisje meeneemt. Wachten in spanning en dan de aanslag. Het drillen en landen van de vis en dan voorzichtig onthaken op `t natte gras terwijl de koeien er nieuwsgierig omheen staan. Vervolgens de vis weer terug in `t water om te groeien. Ja, dat waren nog eens tijden. In de oorlog was `t anders. De romantiek van het vissen was niet minder, maar vangen des te belangrijker. Een gevangen snoek was eten voor het gezin.
De ajren na de oorlog heeft opa weinig gevist. Daar was domweg geen tijd voor. Het land moest opnieuw worden opgebouwd en daar moest lang en ahrd voor worden gewerkt. Ook op zaterdag. Sinds opa met pensioen is, vist hij weer volop, alleen levendaasvissen mag niet meer. Dat is een crimineel vergrijp. Daar wordt je nu voor veroordeeld. Opa kan er nog steeds niet bij. Worden zo honderderdduizenden nederlanders door hun partij, de pvda, beloond voor `t feit dat ze zich na de oorlog helemaal hebben gegeven om `t land en de pvda op te bouwen? Het levendaasvissen verboden en het vissen in zijn algemeenheid ter discussie. Opa wordt er niet vrolijk van. Terwijl hij somber gesteld het "havanna"doosje weer dicht doet komt oma de schuur binnen.
Ze zegt "vergeet niet zo direct nog even langs `t postkantoor te gaan om wat geld te pinnen want ik heb liever niet dat je daar `s avonds nog naar toe gaat". "En neem niet te veel geld op, want stel dat ze je onderweg beroven". Opa bergt zijn spulletjes weer op en loopt nog even naar `t postkantoor. Op het pleintje voor het postkantoor hangt een groepje jongeren doelloos rond. Eén ervan wordt weg geduwd door een ander en bostst tegen opa aan. "donder op joh, ouwe kale klootzak" roept hij in gebroken nederlands. "kan je niet uitkijken waar je loopt". Opa zegt niets en loopt snel verder. Omstanders kijken de andere kant op en lopen ook snel door. Als opa binnen is in het pinhokje trilt hij nog, vooral van woede. Dat zxe hem wel mogen uitschelden vanwege een genetische afwijking die hem vroeg kaal maakte, terwijl wanneer hij iets tegen de ander zou zeggen over zijn genetisch bepaalde andere huidskleur hij veroordeeld zou kunnen worden. Zoveel jaar na de oorlog, waarin je geleden hebt onder de bezetting en de beste jaren van je leven hebt gegeven voor de opbouw van je land. En dan wordt je lastig gevallen en gekoeieneerd door mensen die het er niet voor over hadden om hun eigen land op te bouwen.
Misstanden die je maar hebt te accepteren, want als je daar openlijk over praat dan wordt je uitgemaakt als facist en racist. Ook door de partij die jij zelf met eigen steun groot hebt gemaakt en die jou nu hopeloos in de steek laat.
5 mei, bevrijdingsdag. Maar opa voelt zich niet echt vrij. Waar hij woont, in de wijken waar de arbeiders wonen, is het overdag`s al niet leuk meer. Je voelt je er niet echt vrij. `s avonds moet je al heelmaal niet meer buiten zijn. En daar vrijuit je mening over geven, vergeet `t maar, dat mag ook niet. Multicultureel is het nieuwe woord, waardoor alle misstanden met de mantel der liefde worden bedekt. Terwijl een eigen kultuurbeleving zoals levendaasvissen een crimineel vergrijp is en zelfs gewoon vissen een crimineel vergrijp dreigt te worden.
Gelukkig is er tegenwoordig iemand die het wel aandurft om over dergelijke misstanden te praten. Alleen al erover praten en de problemen bij de naam noemen. Dan kan je het over oplossingen gaan hebben. Niet alles wat hij roept snijdt hout. Oplossingen zijn niet eenvoudig, maar hij roept `t tenminste. Voor velen zoals opa, een roeper in de woenstijn.
Of opa op `m stemt op 15 mei, dat weet hij nog niet. Daarvoor is hij te veel verweven met de pvda, de partij die de belangenv an de mensen zoals opa niet echt meer behartigt. En bovendien, roepen en besturen zijn 2 grootheden. Een auto besturen is wat anders dan alleen roepen dat er meer gas gegeven moet worden. Maar toch, er is gelukkig iemand opgestaan die ziet in wat voor ellende en problemen veel nederlanders, die in de arbeiderswijken wonen, verkeren en die dat op de politieke agenda zet. Opa is er nog niet uit.
6 mei 2002.
Opa is net klaar met eten en luistert naar `t nieuws. Pim Fortuin is vermoord. Een daad die duidelijk maakt dat we 57 jaar na de oorlog niet meer in vrijheid kunnen leven.
Toch blijft opa er op hopen dat het goed komt en dat Pim zijn leven niet voor niets is geweest.
Henrie de Vogel