waarom vangt men nog met pop-up?

[milan van baekel]

Even een hersenspinsel...

Ik lees veel over dressuur, aasdressuur, het leervermogen van karpers, enz....
Op den duur zou je dan gaan denken dat onze beste vrienden niet meer te vangen zijn en meer verstand hebben dan steven hawking. Vervolgens kwam in me op dat er nog steeds karpers worden gevangen met een felgekleurde pop-up.
Dat dit ooit als attractor werkte omwille van kleur en eventueel presentatie, daar kan ik perfect inkomen. Maar als onze karpers dan zo slim zijn, waarom blijven ze dan toch die pop-ups vreten? Ze worden er namelijk elke keer mee gevangen.

Dat ze gewone zinkende boilies eten versta ik perfect. Deze worden namelijk ook als voer worden aangeboden, en de karper kan ze dus vaak eten zonder de negatieve ervaring "gevangen worden" te beleven. Maar elke keer ze een felgekleurde pop-up vreten hangen ze eraan en toch blijven ze dit doen.

Zijn onze karpers dan veel dommer dan sommigen denken, of is er iets aan die felle kleuren of dat drijvende vermogen dat hun zo opgewonden maakt dat ze er telkens voor gaan?

Deze analogie kunnen we trouwens ook betrekken op de snowmans. Waarom blijven ze die opstaande sneeuwmannen vreten als ze er toch telkens aan worden gevangen?

Greetz,

Milan.

[Martijn Nederpel]

Op wareren waar veel met popups word gevist zie je wel degelijk ontwijkend gedrag. Echter visaen vergeten ook, en blijven nieuwsgierig aangelegd

[Daaf Wolters]

Karper is niet slim, het is gewoon een dom en nieuwsgierig beest dat handelt op instinkt. En hij heeft geen handen of vingers om iets te onderzoeken waar hij nieuwsgierig naar is.
Natuurlijk heeft ie een leervermogen, het is dan ook niet zo dat elke karper altijd nog te vangen is op een popup.

[Mart Honen]

Maar elke keer ze een felgekleurde pop-up vreten hangen ze eraan en toch blijven ze dit doen.

Die kleur zullen ze in veel gevallen (te diep, te troebel, 's nachts) niet eens zo waarnemen als wij doen. Dus is één van de belangrijkste herkenningspunten eigenlijk, euh, zo belangrijk niet...

Blijft over de vaak hoge dosering flavour. Iets wat ze in heel veel gewone boilies ook tegenkomen, maar in de pop-ups dus vaak in hogere concentratie. Blijkbaar niet afschrikwekkender dan dat ze nieuwsgierig zijn.

[Kees Ouwehand]

Blijft natuurlijk zo dat de karper eerst nog die ene single hookbait of pop-up moet gaan associëren met gevangen worden. Het leggen van de directe link tussen 2 afzonderlijke gebeurtenissen is kennelijk lastiger dan sommigen veronderstellen. Als de link namelijk eenmaal gelegd is, dan valt het wel mee met het geheugen van karpers. Lijkt er ook op dat na lange tijd een eens gemaakte link weer sneller gelegd wordt. Kortom, karpers zijn niet zo heel slim, maar ook niet oliedom

Groet, Kees

[weslingh lublink]

Zelf ben ik hier ook ooit een keer over aan het denke geweest en ben na een paar testjes
achtergekomen dat door de beweging van de pop up lichte trilling door het water gaat.
Het klinkt onlogisch maar, ik bedoel als je op het water kijk en je ziet een insect op en water komen zie je kleine golven.
Onderwater komt het eigenlijk op het zelfde neer alleen je ziet het niet. maar, als een karper iets merkt door die trillen denk hij dat er iets licht en aangezien karpers bijna het zelfde zijn als varkens kwa eet gedrag gaat die het proeven.

Mensen zeggen ook wel is van een karper ruikt de flouver of hij ziet je boilie maar, eigenlijk proeft de karper alles wat hij tegen komt en door die trillingen merkt hij dat er ergens iets is.
Dan pakt hij het en spuugt het weer uit.

En dat lijkt mij ook de meest logisch reden waarom je een karper nog steeds op de pop-up vangt.

Gr. Weslingh

[Harm Rademakers]

In het oppervlak vissend met een pop-up hebben ze dat geintje anders snel genoeg door, dus dom zijn ze ook niet.
Dat ze dan de rest van de sloot ook nog weten te alarmeren komt op mij aardig slim over.

's Nachts maak je wat meer uren en er hoeft er maar ene te zijn die zich 'per ongeluk' haakt, toch weer één op de pop-up.
Een netjes uitgebalanceerde pop-up vliegt volgens mij ook zo mee de vreetschuur als ie op een bedje met grondvoer ligt.