Het gevoel is weg

[Martin de Zwart]

Na een aantal jaar fanatiek op karper te hebben gevist merkte ik vorig jaar dat ik er steeds minder zin in kreeg en nu moet ik er eigenlijk niet aan denken om aan de waterkant te zitten. Elk jaar een paar weken naar Frankrijk, maar dit jaar gaat het een zon/strand vakantie worden.
Nu moet ik wel toegeven dat er wat veranderingen hebben plaatsgevonden; eerste huisje/vriendin/andere hobby, maar het gevoel is er helemaal niet meer.

Hebben andere mensen dit ook gehad? Is het een dipje of kan ik alle meuk verkopen?

[gerard van ewijk]

Ik denk dat iedereen dat wel heeft en van verkopen krijg je spijt sla je spullen droog en veilig op en je tijd komt vanzelf weer terug .
Spreek uit ervaring gelukkig alles bewaard en nu begint het weer terug tekomen nu de kids groot genoeg zijn gaan we weer erop uit lekker naar frankrijk maar niet meer zo gehaast lekker relaxt van alle confort voorzien.

Succes denk goed na wat je doet .

[Jeroen v Engelenburg]

Het antwoord dat je krijgt op de vraag of je je meuk moet verkopen is afhankelijk van wat je heb staan

Echt vissersbloed is zeldzaam...

[Harm Rademakers]

Back to the roots, dus lekker met de penhengel op pad in de polder dan komt het gevoel weer zo terug.

[Bart beentjes]

Heb ook weleens een dipje gehad van een jaar, ineens veeeeeel stappen en vrouwen etc.
Ben toen meer gaan kunstaas vissen maar heb er nooit over gedacht mijn zooi te verkopen......
Bovendien is t nog doodzonde ook want je krijgt er geen moer meer voor.... zie marktplaats

[Camiel Driehuis]

Ik zeg verkopen de zooi........dat leer je vanzelf weer af de volgende keer als je je dipje hebt.

Ik was zo een 4 jaar geleden het zat en ''ging toch nooit meer vissen''
Bijna alles verkocht wat energsinds waarde had en bleef met wat meuk zitten.

Afgelopen oktober begon het ineens te kriebelen en toch maar weer eens naar de waterkant.
Met het beetje rest zooi dus en wat bollen van 4 jaar oud.
Jawel een fluiter op me allang overleden snake piepertje en hangen.

Daar ging het dus mis, inmiddels eigenlijk alles weer gekocht wat ik destijds verkocht had en een paar honderd(Niet te goed gaan rekenen want de 1000 komt al snel) euro kwijt aan spullen die je destijds voor 250 euro hebt verkocht.

Conclusie........zet je zooi op zolder want vroeg of laat ga je toch weer vissen.

[Peter andrade]

Martin dat had ik ook de drive was er niet meer maar pas op met het verkopen van je spullen bedenk dat als je alles weer moet kopen je klauwen met geld kwijt bent,zelf heb ik een deel weg gedaan en mijn penhengel en hengels om drijvend te kunnen vissen gehouden maar dat doe ik het liefst,ik denk een dipje en dat het gevoel wel weer komt,gewoon even wachten met je spullen verkopen.

gr peter.

[Mike Tukker]

Wil me eigenlijk aansluiten me de mensen hierboven. Had steeds minder zin. Spullen opgeborgen en getwijffeld om op mp te zetten. Nu begon het van de week weer te kriebelen pas gehaald en de 1e verspeelt.... Nu nog gemotiveerder om me 1e vis te landen.

[Bas Jansen2]

Ik heb zelf het zelfde meegemaakt, aantal jaren geleden compleet het gevoel weg.
Geen zin meer om eindeloos aan het water te zitten, ook eerste huisje/boompje/beestje.
Een aantal keer er aan gedacht om het spul dan toch maar op marktplaats te zetten.
Kon het echter niet over mijn hart krijgen om mijn spullen te verkopen, 5,5 jaar het spul in de schuur gezet.

Toen kwam de buurman (Danny Meurs hier op het forum) +/- een half jaar geleden ermee dat hij ging vissen, karpervissen wel te verstaan.
Af en toe eens een praatje over hoe en wat, boekje uitgeleend, wat spulletjes weg gegeven aan hem.
En toen kwam de vraag "wil je niet een keer mee anders, je hebt toch alle spullen nog"

Eenmaal aan de waterkant voelde het toch wel weer eens lekker om daar te zitten, 2 weken daarop nog eens mee.
Weer eens langs de viswinkel spulletjes halen, daar herkende ze me nog "zo jou heb ik lang niet meer gezien!" was een van de eerste dingen die ik hoorde daar.
Toch maar weer lid geworden van een visvereniging en inmiddels gaan we bijna wekelijks weer op pad.

Afgelopen week het de eerste karper van het jaar mogen verwelkomen, met andere woorden we gaan weer vol gas er tegenaan!

[Peter van Loo]

Eén op de drie mensen scheiden, het gevoel is weg!!! Begin er dan niet aan of je moet bereid zijn om er voor te werken.

Groet, Peter

Ps of is het maar een hobby?

[Jan Kasteelen]

Ik denk dat dáár juist de kern ligt; laat het een hobby blijven en geen werken worden!
Zelf ben ik ook wel eens gestopt. Nadat het een echte obsessie was geworden. Je kan nergens anders meer aan denken en al je vrije tijd gaat er in zitten. Boilies draaien, elke dag eropuit om de voerplek bij te houden. De sociale contacten verwaarlozen (buiten het karperen) en geen interesse in andere zaken meer hebben.
Dan is je hobby te ver gegaan en wordt je hobby “werken”.
Beter is te zorgen dat het zover niet komt. Zorgen dat je hobby speels blijft en geen obsessie. Een andere hobby erbij zorgt ook dat karpervissen geen obsessie hoeft te worden.
Laat die hengels maar even een tijdje in de schuur staan Martin.

[Bart de rooij]

Ik weet niet hoe diep het zat bij je.

Maar een leven zonder vissen kan ik me niet voorstellen.
Ik heb wel net jaren achter de rug zonder karpervissen, ik heb enkel op snoek gevist het stilzitten kon me niet meer bekoren, nu ik echter een lastig te verbeteren PR gevangen heb staat dat weer tijdelijk op een laag pitje een soort anticlimax na een climax dus en trekt de karper me weer veel sterker.
Gegarandeerd dat ik tzt weer moet jagen maar nu wil ik liever een plan trekken en uitvoeren.

Gelukkig heb ik de meeste karper spullen nooit weggedaan en daar heb ik nu profijt van.
Heb het weer opgepakt en vindt het weer leuk en spannend om stekkies te zoeken en op te bouwen om te zien wat er af gaat komen.

[Mark Traas]

Ik heb bijna 15 jaar niet op karper gevist en eigenlijk door mijn vriendin die het nachtvissen leuk vind ben ik weer begonnen. in de tussentijd wel een hoop op roofvis gevist maar geen bivvy werk.
Uiteindelijk heel blij dat ik niets weg heb gedaan.

[Joost van Iersel]

Mark...niet te druk om maken en spullen gewoon netjes opbergen! Heb eigenlijk ook tien jaar niet gevist en opeens was "het gevoel" weer terug.

Tjuus

[leen goudappel]

Ik ken dat gevoel ook. (Totaal geen gevoel in welke vis soort dan ook)

Sinds ik op mijn eigen ging,en mijn vader ernstig ziek werd en tussen het overlijden was het gevoel helemaal weg,na een jaar van het overlijden kwam in de winter het gevoel toch weer terug.

Het kan zeker geen kwaad om eens afstand te doen,verplicht of niet.

Maar ik heb gemerkt dat het karpervirus altijd aanwezig is,en soms slaapt het virus. Ik ben blij dat hij weer terug is.

Heb me spul ook kompleet 2x te koop aangeboden,maar door enkele hier op het forum hebben mij er van weerhouden om het niet te verkopen! En daar ben ik ze achteraf erg dankbaar voor.

[herman hulsman]

Na 45 jaar vissen waarvan de laatste 27 intensief en zo goed als alleen maar op karper, moet ik zeggen dat het gevoel nooit weg was, heb alleen de laatste jaren wel eens de wens gehad dat bij een groot deel het gevoel weg mag ebben, voorgoed dan, keert eindelijk de rust aan de waterkant weder

[Harm Rademakers]

Ik heb bijna 15 jaar niet op karper gevist en eigenlijk door mijn vriendin die het nachtvissen leuk vind ben ik weer begonnen.

In 9 van de 10 keer is het juist andersom

[Marc Schrikkema]

Vind ze het leuk om MET jou te nachtvissen, geniet!
Vind ze het leuk om zonder jou te nachtvissen, .
Vind ze het leuk als jij zonder haar gaat nachtvissen, of .

[Schaper Michael]

Ik heb een dip gehad van 10 jaar. Helemaal zat was ik het. Nu weer bijna een jaar bezig. Puur penvissen. Het is geweldig en ik moet uitkijken dat het geen obsessie wordt.

Toen der tijd heb ik alles verkocht. Rotpot, 6 hengels met molens enzovoorts. Hier heb ik eigenlijk nooit spijt van gehad. Het gaf mij namelijk nu de kans om nieuwe spullen te kopen welke beter bij mijn huidige visserij passen.

[Mart Honen]

Luxeprobleem. Geen zin, ga je toch niet?
Zin komt wel weer. Of niet. Zal voor iedereen anders zijn.
Spullen verkopen kan altijd nog.

[Lorenz Cleymaet]

Gewoon minder gaan vissen. Doorheen het jaar heb ik erg weinig tijd om te gaan vissen door studies en is het verlangen altijd erg groot. Als ik in de zomervakantie dan een volle maand de tijd heb ben ik bijna niet meer te houden, maar na die vakantie ben ik dan ook weer zo goed als opgebrand. Luxeprobleem idd zoals Mart zegt. Teveel is nooit goed.

[ben scholten]

als ik het zo lees ben ik dus aan het werk als ik ga vissen.
ik geef toe het gaat ver.
elke dag ben ik wel bezig met vissen.
is het niet aan de waterkant dan is het wel thuis bv hier op kwo.
ik geniet er nog steeds met volle teugen van.
ook ik heb wel eens periodes dat het even wat minder word en je gewoon geen zin heb om bv je spullen in te pakken en te slepen naar de waterkant.
ik heb ook een gezin en krijg gelukkig veel ruimte van mijn vrouw al vind ik wel dat ik soms me zoontje verwaarloos qua papa/zoon tijd.
daar schaam ik me voor maar geef het wel toe.
de drang naar het water is soms te groot.
een tip en die is al gegeven.
ga er lekker met de penhengel op uit.
niks hoeft alles mag en je zal zien dat zelfs een brasem ineens niet meer zo vervelend is om te vangen.
ok overdrijven kan maar probeer het eens.

[Martin de Zwart]

Bedankt iedereen voor de reacties.

Het is duidelijk dat ik m'n spullen niet moet verkopen. Had het denk ik voorlopig ook niet gekund aangezien ik echt een 'tackle tart' ben en gek ben op mooie spulletjes. Laat alles lekker in de opslag liggen.
Ik denk dat ik lekker een penhengeltje aanschaf en er af en toe een zomer avondje op uit trek mocht ik daar zin in hebben. Wie weet komt het gevoel dan weer vanzelf terug.

[Bart de rooij]

Ga een tijdje ahum snoeken ahum, heb je overigens ook prachtig materiaal voor

[Bas Timmermans]

Martin

Er komt een dag dat je denk.... Man man wat was het een tijd die keiharde run je hengel stuiterend op je pieper denkend gelukkig heb ik snake ears. Dan het snelle opstaan uit je stoel in tunnel visie naar die hengel rennen en die haak zetten. Dan die geweldige kracht in je armen voelen als je hengel door buigt en de eerste echte klap voelt. Het gevecht begint, je vinger probeert je de snel draaiende metaal achtige "ting klinkende" spoel wat te remmen. Adrenaline giert door je kop, denkend kom op laat je rug en kop eens zien. Starend in de verte komt ze boven, de donkere rug maakt een boeg golf in het water. Je hart bonst nog harder, je dreigt je zelf te verliezen om je zelf onder controle te houden. Langzaam begint het gevecht in jou voordeel te komen, ze komt langzaam naar de kant. En dan nog het laatste gevaar.... Schiet niet in het riet aub. Na 10 tot 15 minuten geeft de vis op als een pro laat jij je net zakken en haar proberend achter de rand te krijgen, met je linker hand til je langzaam je net omhoog en hebbes!!!




Martin bedenk goed wat je met al deze herinneringen doet