Plateautje van 1 bij 1,5 meter, meter ondieper dan omliggende water, op 90 meter afstand. Was ooit de topstek (in aantallen) van het water. Heb er een halfjaar 5 nachten in de week gevist; hengel erop, hengel op helling, hengel onderaan. Lijnen opgespannen, kon niet slap vanwege obstakels. Beten gingen veranderen, teruglopen, bijna uitblijven. Stek kapot gevist?
Drie hengels terug gebracht naar 1, ving weer als vanouds, hengel erbij gooien; stek dood.
Topstek van watertje, kon er altijd in korte tijd veel van de betere vissen vangen, ik en een paar anderen de stek hard bevist, stek leverde op een gegeven moment niets meer op; i.p.v. 3 of meer vissen in 24 uur gewoon 60+ uur voor Jantje. Troep ingepakt zelfde stek vanaf totaal ander punt op oever bevist; weet het niet meer zeker maar dacht 28 vissen in 40 uur vissen, hengels op exact dezelfde spots als waar ik net had geblankt.
Goede strook van een water, eigenlijk altijd door iedereen (niet door mij vond dat je teveel in het zicht zat op die plek

)bevist met lange worpen vanaf de tegenoverliggende oever, op een gegeven moment konden ze niet langer beet krijgen, zwaar stek dressuur hadden ze het over. Ik beviste de stek (sneaky, in het donker) vanaf de tegenoverliggende oever, heb er een half jaar erg vaak erg goed gevangen, volgens de ‘overkantlocals’ was ie echter al een half jaar dood en kapot gevist.
Klein stekje in een hoekje van een water, hoe klein ook bij bepaalde weersomstandigheden een ware holding area voor een groep vissen. Vissen worden er amper gevangen wanneer er heen wordt gevist vanuit de ‘bijhorende stek’ (dan liggen hoe je het ook doet je lijnen op de aanzwemroute van de vissen, nadeel van menig hoekje). Vissen zijn er wel aanwezig (je kan ze zien). Geen hengels (= lijnen) erin vanaf de stek, een rig op de stek laten zakken, met je leadcore voor een deel nog op de oever, en je kunt er echt heel snel beet krijgen.
Moet toch met lijnen van doen hebben denk ik.
Maar toch, voor slappe lijnen zijn ze niet altijd zo bang, heb echt dagen lang naar vissen kunnen kijken in obstakels vol met verspeelde lijnen, en ze hebben gewoon lak aan die slappe lijnen.
Vis zelf ook zolang het mogelijk is met slappe lijn, en heb vaak genoeg lijners geobserveerd, dus dat ik de vis door mijn lijn zag zwemmen en deze zag oppikken (waker tot boven tegen de blank, even strak en weer losschieten), zonder dat ze (zichtbaar) schrikken.
Maar toch, bij vissen op zicht (de vissen kunnen zien eten) met vastlood systeem, heb ik regelmatig gezien dat wanneer ik mijn rig inlegde en mijn timing niet helemaal lekker was waardoor mijn lijn nog niet goed was afgezonken als de vis(sen) terugkomen, ze echt meermaals de pleuris zien schrikken van mijn slappe lijn. Denk dat het iets te maken heeft met het plotseling aanwezig zijn ervan ofzo.
Denk dat het vooral ligt aan op welk moment een lijn van waar naar waar loopt of ze ervan schrikken of niet, als ik op klein water niet vang wat ik denk te kunnen vangen denk ik meestal eerst dat het iets met lijnen te maken heeft. Maar ik ben waarschijnlijk iets meer manisch chronisch lijnparanoïde dan de meeste van die vissen
