Frank van Amerongen schreef:Door tijdens het vissen een bepaald hoeveelheid voer te bevoeren, zal je min of meer kunnen bepalen wanneer je een aanbeet “wilt” uiteraard bepalend hoeveel vis in dat gebied tijdens jouw sessie zal zijn!
Zal een vis tijdens het vreten echt voelen “shit, ik zit vol” ? Ik denk het niet, pas achteraf zal hij dat denken, en dan istie als het mee zit al gehaakt.
Als we dit even vergelijken met ons, bij een zak chips, ik weet soms niet waar de rem zit, ja als de zak leeg is. Misschien mogen we die vergelijking helemaal niet trekken, maar je moet toch ergens een “hou vast” hebben?
Je hebt het over de stek. Zou jij je aasje ergens anders neerleggen dan wanneer je zal gaan voeren. Met andere woorden: let jij meer op de omgeving op de bodem? Met voeren zal een richeltje meer of minder geen reet uitmaken denk ik.
Tijdens het vissen met drijvend aas valt me vaak op dat bepaalde vissen slechts 2-3 korsten pakken van mijn voerplek. En dat terwijl er flink wat korsten gevoerd zijn.
Ik vermoed dat deze karpers uit pure nieuwsgierigheid een paar korsten pakken, maar snel hun interesse verliezen. Ik kan me voorstellen dat karpers die op de bodem azen hetzelfde gedrag vertonen. Zeker als je vist op een trekroute van karper.
Met dit in het achterhoofd, en het feit dat je bij het instant vissen snel actie wilt zien, lijkt me dat spaarzaam voeren de betere keuze is?
Bij het instant vissen is de precieze plaatsing van je aas inderdaad belangrijker, dan wanneer je een voerstek hebt opgebouwd. Op een vaste voerplek zal de karper eerder geneigd zijn om de omgeving af te zoeken op zoek naar de laatste restjes voer.
Bij de instant visserij vertrouw ik daar minder op. Zeker gezien de hoeveelheden die ik voer. Je wilt dan gewoon zeker weten dat je rig op een plek ligt waar karper zwemt. En soms kan dat echt een paar centimeter zijn! Met penvissen heb ik vaak genoeg gezien dat 10 centimeter het verschil kan zijn tussen geen aanbeet en 5 aanbeten…
I'm loving it!
