Twee jaar geleden heb ik eindelijk de oude vijver van folie opgedoekt, een groter gat gegraven en met polyester aan de slag gegaan.
De oude vijver was altijd al een groot succes bij de kikkers, padden en salamanders. Voor vissen vond ik het net wat krap (2 bij 1 meter, en maar 60 cm diep), maar wat hebben we al een lol gehad. Heel gaaf om hoe het kikker en paddedril zich onderscheid. Het paaien (geen idee hoe dat bij reptielen heet. Vast geen paaien!) van de salamanders is ook prachtig. Alleen nog steeds geen idee hoe en waar die hun eitjes leggen. En natuurlijk ook problemen... tegen de tijd dat de drieduizend kleine kikkertjes besluiten dan de singel aan het eind van de tuin meer perspectief bied dan hun geboortewater kun je dus niet meer in je tuin lopen. Echt nergens kun je een voet neerzetten zonder kikkertjespastij te maken.
De salamanderpopulatie nam ook toe, maar die bleven gelukkig merendeels thuis.
Padden zijn goed. Daar heb je nooit last van
Terug naar de nieuwe vijver.
Inhoud zou ongeveer 3,5 m3 worden, en daar moest wel vis in.
Inmiddels ziet de vissekom er zo uit:
Vanaf de andere kant:
Een paar maanden nadat de vijver af was heb ik uit de singel een stuk of 10 kleine voorntjes gevangen en in de vijver gezet. Die heb ik dat jaar eigenlijk niet meer teruggezien, en na de winter was de grote vraag of ze er nog waren.
In de lente werd die vraag op een schitterende manier beantwoord: aan de linkerkant van de vijver zit een bergje met wat kleine watervalletjes. Terwijl we rustig op ons teras zitten te genieten van de nieuwe vijver beginnen er plots een paar voorntjes tegen een watervalletje in te springen (ik ben een zalm, ik ben een zalm, ik ben een zalm, ik kan dit best, ik ben een zalm......?).
De visjes waren er dus nog, maar waarom probeerden ze in vredesnaam een zalm na te doen.
Paaien??? Hoe groot is een voorn als die geslachtsrijp is???
De visjes hebben een kleine week lopen spetteren en plonsen (eentje dood tussen de planten gevonden, beslist geen zalm), en na nog een paar weken....jawel...speldaas in de vijver. Ze waren dus absoluut groot genoeg (8 cm) om voor nageslacht te zorgen.
Dat speldaas is inmiddels uitgegroeid tot een schooltje van iets van 30 visjes van een cm of 5.
Omdat we de laatste tijd weer veel last van (draad)alg hadden eindelijk maar eens een pomp aangeschaft met biologisch en uv filter. Dat scheelt dus inderdaad bakken.
Toen ik dat filter kocht (gewoon in een tuincentrum) ook even bij de visjes wezen kijken, en dat had ik nooit moeten doen. Ik had eerst rustig de tijd moeten nemen om het filter z'n werk te laten doen, maar ze waren zo leuk
en ze hadden ook graskarpertjes
Ik heb uiteindelijk 2 "eurokoi's" en drie grassies gekocht (ik vindt grassies nou eenmaal leuk).
Tot mijn grote schaamte hebben de vissen zelfs een naam gekregen.
Even voorstellen.
Azul:
Oro
En de grassies. Die hebben wat vage namen gekregen: Misty, Jack en Haze.....
We zijn nu anderhalve week verder en iedereen maakt het uitstekend. En Azul is een vreetzak!
Nu de moraal:
Algemeen advies gevraagd.
Ik heb jarenlang tropische aquariums gehad en van alles meegemaakt, maar ik heb totaal geen kaas gegeten van "de Koi karper". Tuurlijk kan ik een boek pakken of via andere voor de hand liggende manieren de juiste info vinden, maar ik wil hier graag eens beginnen.
Brand maar los. Wat eten die beesten bijvoorbeeld. (tot nu toe wat verkruimelde vismeelpellets, een gehakte boilie en verder wat de vijver te bieden heeft).
Harm.
