Dag heren,
Het was vandaag tijd voor een korte dagsessie, op een voor mij onbekend water ( statisch dan)
Rond half 2 arriveer ik op het stekje en kan de observatie ronde beginnen. Na een korte observatie
blijkt dat er genoeg vis zit! Er is slechts één klein probleempje.
De tieten!!!!! Wat een hoop wier!
Gelukkig heb ik een zooi PVA zakjes bij me dus ik kan de boel mooi inpakken. Zooitje tijgers laten drogen in
het zonnetje, et voila! Die kan het water in.
Ideaal om de haak vrij te houden!
Voor ik mijn hengels inleg begin ik vast met het aanvoeren van 2 stekjes. Korte tijd daarna besluit
ik om even terug te lopen naar het rechter stekje. Ja hoor, 2 bruine staarten doorbreken het water-
oppervlakte recht boven mijn stekje! En dat nog geen 10 minuten na het aanleggen van de voerstek!
''Snel de hengels klaarmaken!!!'' is het enige wat er door mijn hoofd gaat.
Na een uurtje of 2 zonder piepjes besluitt ik om eens van bovenaf mijn rechter stekje te gaan bekijken.
Ik volg het dijkje langs het water richting mijn stek ( +- 4m uit de kant) en zie meteen al beweging
op deze stek. Een vis van goed formaat zit finaal te schranzen op mijn stek!!!
Mijn hart begint sneller te kloppen en de adrenaline giert door mijn lichaam, '' pak hem nouuu!!'' denk ik.
Met dat ik dat denk, scheurt de vis er met een rotvaart vandoor,gevolgd door een gigantische boeggolf.
Een onwijs groot vraagteken ontstaat er boven mijn hoofd. Waar is de vis zo van geschrokken?!!
Op dat moment schrik ik me de touwtyfus! Het zal toch niet?
Ik kijk naar links en zie mijn rechter hengel op een neer stuiteren! Ik storm op mijn hengels af en naarmate
ik die nader hoor ik mijn delkim steeds harder om hulp roepen. Ik had hem vrij zacht gezet omdat ik dicht bij
huizen visde maar daardoor hoorde ik hem niet op 30m afstand toen de wind opstak.
Ik storm naar mijn hengel en sla aan, HANGEN!!!
Na een gevecht van circa 15 minuten waarbij ik tot mijn middel het water in moet om het wier te omzeilen,
kan ik de vis mijn net in schuiven. Een luide '' YESS'' schalt er over het water.
Aan het begin van de dril was er al direct aardig wat gewicht te voelen, ik heb dan ook een maatje van me
opgebeld met de vraag of hij langs kon komen met weegmateriaal. Net als ik de vis op de kant heb verschijnt
hij!
Het resultaat?
Juist! Een halflege rodpod.
Maar wat er in de onthaakmat ligt is interessanter! De vis gaat in de weegzak en wordt aan de klok gehangen.
De klok schiet op zijn beurt door naar de 16kg. Snel even de vis terug in de mat en de zak wegen! 1kg geeft de
klok aan. Dat maakt een totaal van 15kg! 1.5kg meer dan mijn huidige PB. Als een zwerver die de loterij heeft
gewonnen, zo blij ben ik! De vis gaat even snel op de foto en mag vervolgens het water weer in. Natuurlijk
mag een foto van de vis niet achterblijven, dus bij deze:
15kg, net afgepaaid! Wat als ik deze dame 2 maanden geleden gevangen zou hebben? Ik wil het niet eens weten!
Ik ben in extase en heb geen zin meer om mijn rechter hengel op te tuigen. Ik pleur neer in mijn stoel en pleeg een
belletje naar mijn ouders, vriendin en mijn vismaatje. Een uurtje en een spookrun die ik niet wist te haken, later,
pak ik mijn spullen in en vertrek ik blij naar huis. Wat een dag!
Mijn eerste statische vis op dit water, en dan gelijk een nieuw PB. Ik ben helemaal gelukkig!
De groenten, Philip
Maaruh, wanneer gaan we golven?
