What a day to remember heb ik gehad.
Soms klopt alles gewoon.
Ik ga me late diensten week in en nadat een nachtsessie afgelopen weekend niet doorging en me zoontje Ricky bij omi zou gaan slapen besloot ik gisteravond te gaan penvissen tot in de late uurtjes.
Aangekomen bij het water was het eerste wat opviel de schade die de storm had aangericht. Geen omgevallen bomen maar des te meer grote takken en ook een aantal die in het water zijn beland en zo weer nieuwe obstakels vormen ,maar die je vooral in het donker niet ziet.
Met een 10 liter emmer voer ging ik op pad om wat voerstekken aan te leggen en nadat ik 7 stekken had voorzien van voer kwam ik een bekende tegen die net een mooie 26 pond schub in het net had zitten. Perfecte timing want hij stond net te bellen naar zijn zoon voor een foto. Zoals mijn vrouw al zei "je bent gek dat je naar buiten gaat met dit weer" zo denken wel meer mensen en dus was zijn zoon blij dat hij thuis kon blijven. Nadat ik wat foto's had gemaakt en nog even nagepraat heb met Eric liep ik vol goede moed terug naar de auto om mijn hengel klaar te maken. Heb in ieder geval al vis gezien smile-emoticon
De eerste 3 stekken zijn vrij ondiep en bij aankomst kon ik duidelijk zien dat al het voer er nog lag en er geen teken van onze vrienden was. Ondertussen was het alweer gaan regenen en ondanks dat ik geen regenpak bij mij had kon me dat niet deren. I've got a feeling!!!
Op de 4e stek kon ik niks meer zien in het water omdat het nu wel snel donkerder begon te worden en het feit dat het hier wat dieper is. Als de pen net 5 minuten staat gaat deze onder maar ik sla niet aan. Alles is zo uitgelood dat bij een aasopname de pen omhoog zal gaan ipv naar benee en dit is dus duidelijk een lijnzwemmer. Wel is het hartslagverhogend want er zit dus vis op de stek. Is het er 1 of zijn het er meer? Groot of klein? Plop! De pen schiet omhoog ten teken dat de vis het aas in de bek heeft. Ik sla aan en direct vliegen de meters lijn van de spoel (nog bedankt Brian echt een wereldlijn) Het blijkt een graskarper van ong 20 pond. Mooie sport maar ik wil karper.
Eric die na het vangen van zijn vis was gaan opruimen kwam net aanlopen vergezeld door zijn 4 honden. Nu kwam het mij goed uit en kon hij van mij een plaatje schieten.Tijdens het terugzetten ga ik gruwelijk onderuit. Door de regen en de slijtage van de zolen van mijn nike's is de schuine kant letterlijk een glijbaan geworden. De vis raakt ook de grond maar gelukkig wel in de mat. Als de vis weg is gezwommen voer ik nog wat bij en vertrek naar de volgende stek. Eric loopt met me mee en ondanks dat ik Eric een aardige vent vind en zijn honden alle 4 hun best doen voor mijn aandacht vind ik het vervelend. Ik vis kort voor de kant , de vissen zijn hier schuw en dus moet je stil zijn. Je kan je voorstellen dat dat met 4 honden niet lukt maar krijg het niet over mijn lippen om hem te vragen weg te gaan. Gelukkig begrijpt hij zelf ook wel hoe het werkt en even later keert hij huiswaarts. De volgende stek is een stek waar ik vorige week ook een mooie had gevangen en vol spanning nam ik plaats onder een boom waar ik nog vrij droog zat. Heel even gaat de pen iets omhoog na een 10 minuten maar meer als dat gebeurt er niet. Na 20 minuten ga ik weer verder naar de volgende. Soms is het moeilijk om door te gaan maar zo vis ik altijd met pennen. Meerdere stekken maken en per stek hooguit een half uur vissen en dan door. Ik voer dan wat bij en kom later weer terug. Later is dan meestal een uur of 2 soms 3 omdat je eerste weer een aantal andere stekken bevist. Het lijkt lang maar het werkt wel bij mij. als de vis je voer gevonden heb kunnen ze soms uren blijven scharrelen over je stek. Ook als het voer al op is. De volgende stek heb ik nog nooit eerder geprobeerd omdat ik weet hoe diep het hier is. Dieper dan 2 meter vind ik doorgaans niet fijn om te pennen. Ik had mijn stoppertje tot ruim over de 2 meter geschoven maar nadat ik mijn aas had laten zakken bleek al gauw dat het dieper was en dus zie ik het breekstaafje op de pen ook de diepte in verdwijnen. Net als ik wil ophalen om het bij te stellen zie ik tot mijn verbazing dat deze zelf als een reddingsboei uit de diepte omhoog komt.....VIS! Ik sla aan en het enigste wat er gebeurt is dat mijn hengel buigt. Verward kijk ik naar de kromme top en vervolgens naar het water. Een ongezien obstakel? Ineens 2 harde bonken die ik voel tot in het kurken handvat en de massa begint te zwemmen. Ik ben wel vaker zenuwachtig geweest bij het vissen, maar nu ik weet dat dit obstakel een vis is en het feit dat deze niet omhoog komt terwijl mijn hengel kraakt, lijkt de tijd toch even stil te staan. Het "ding" komt op stoom en ik kan het niet stoppen. Meter na meter verdwijnt van de spoel en er vliegt van alles door mijn hoofd. gelukkig gaat de vis wel van de kant af en kan ik rustig de spanning erop houden. Na dik 10 minuten van allerlei smeekbedes zie ik de vis voor het eerst in het licht van mijn nieuwe zaklampje (thnx Ricardo) Ik schrik van wat ik zie en als ik eindelijk het net eronder kan schuiven barst ik van de zenuwen in lachen uit. Ik ben zeiknat , goor van top tot teen. Ik besef me dat dit een echte bak is en dat ik verder niets bij me heb om te wegen of meten. Als ik de vis uit het water wil tillen val ik zowat voorover en begin ik zelfs te denken dat dit m'n nieuwe record kan zijn maar ik kan het niet bevestigen. Wat te doen wat te doen spookt er door mijn hoofd. Ga ik iemand bellen? Laat ik de vis in mijn net hangen? Nee ik vind het goed zo. Mijn visjaar is al niet zo geweldig en prive is het ook niet altijd soepeltjes verlopen. Ik heb dit gewoon nodig en de rest interesseert me even niet. Ik leg de vis op de mat en zie dat deze eigenlijk niet past. De mat is een meter breed maar de staart steekt nog een stuk uit. Eerder dit jaar had ik ook een meter+ vis maar omdat die geen body had bleef het gewicht achter. Deze vis is daarentegen massief van bouw en het optillen voor de camera gaat best lastig.
Ik laat het aan jullie over.
Nadat ik de vis terug heb gezet en ik op mijn emmertje in de regen zit denk ik bij me eigen...god wat zou een shaggie nu lekker zijn. Ik ben al 11 weken gestopt nu en wil en ga het ook volhouden maar man man man eentje kan toch geen kwaad smile-emoticon
Moe en voldaan pak ik alles weer bij elkaar en zie dat het al 1 uur in de nacht is. Zal ik nog even dat stekkie proberen of lekker naar huis gaan. De moeheid en het feit dat ik echt nat tot aan me onderbroek ben doen me beslissen naar de auto te lopen, maar tijdens de wandeling hoor ik weer een vis springen en krijg ik weer die feeling. Ik verander van koers en beland weer op de stek waar ik de graskarper ving. Oftewel de glijbaanstek. Als ik op de emmer ga zitten nadat ik heb ingegooid voel ik pas echt goed hoe nat ik eigenlijk ben. Mijn kleren plakken aan m'n lijf en geefte en ongemakkelijk gevoel. De golven veroorzaken een hypnotiserende deining terwijl ik mijn best doe om naar mijn breekstaafje te kijken. Begin ik nou te hallucineren of.....De pen begint ineens een aantal keer flink te stuiteren en valt plat. Bam ...de haak word gezet en weer vliegen de meters lijn van de spoel. Ongelofelijk wat een avond zeg ik hardop midden in de nacht. Ook deze vis beland op de kant en schat ik hoog in de 20 en misschien wel over de 30 pond heen. Ik schiet de laatste foto's en met een niet weg te poetsen glimlach druip ik letterlijk af.
I've got a feeling whoeehoeeee.
Fuck yeah!!!
