de afgelopen twee weken heb ik in het heerlijke zuiden van Frankrijk mogen vertoeven. Met mijn vriendin ben ik hier op fiets/wandel/kajak vakantie geweest, in de departementen Ardèche (07) en Gard (30). Uiteraard heb ik in mijn bagage ook een klein reishengeltje mee weten te smokkelen, zodat er onderweg nog wat gevist kon worden. Hieronder volgt een reisverslag met de nodige foto's om jullie een beeld te geven van (een deel van) de vismogelijkheden aldaar.
De twee genoemde departementen ontlenen hun naam aan de rivieren die er doorheen stromen, de Ardèche en de Gard. Verder stroomt ook de Cèze door dit gebied, en vormt de Rhône de oostgrens van deze twee departementen. In de laatste twee rivieren heb ik echter niet gevist.
De visuitrusting voor deze trip moest weinig ruimte in beslag nemen, en dat is gelukt:
Een telescoophengeltje van campingkwaliteit (2.10m), een molentje en wat fijnmateriaal dat allemaal precies in het hoesje van mijn polaroidbril paste.
Op naar la douce France, waar eerst een dag fietsen op het programma stond. De route ging via schitterende landschappen van St. Martin d'Ardèche naar Remoulins. Remoulins ligt aan de Gard, vlakbij de beroemde pont du Gard, een aquaduct uit de Romeinse tijd.
Les cascades de Sautadet, gevormd door de rivier de Cèze, zijn een lust voor het oog
De pont du Gard is 's avonds het decor van een schitterende lichtshow:
In Remoulins is er op de rustdag tijd om te vissen. Helaas zitten de departementen Ardèche en Gard niet in elkaars samenwerkinsverband. Ik besluit daarom om een dagkaart te kopen voor Gard (€10), omdat ik verwacht in dit departement niet veel meer aan vissen toe te komen. Een dagje met kunstaas aan de slag levert helaas niet de gehoopte actie van forel op. Wel weet ik een hele serie baarzen te vangen. Verder spot ik veel kopvoorn en barbeel in het heldere water van de Gard.
De reis voert verder via St. Ambroix naar Ruoms. Onderweg is het weer volop genieten, ondanks de 37 graden die de fietstochten door bergachtig gebeid er niet lichter op maken...
Ruoms ligt aan de Ardèche. We hebben hier een rustdag, en aangezien ik de volledige tweede week op de camping in St. Martin d'Ardèche zal verblijven schaf ik hier een carte vacances aan voor Ardèche (€30). Deze vergunning is 15 dagen geldig.
De camping in Ruoms ligt op een schitterende locatie. Bij de SuperU haal ik wormen in de hoop hiermee forel aan de haak te slaan, er staat een compleet koelkastje met maden, wormen, meelwormen etc. De forel laat zich wederom niet zien en ik spot veel kopvoorn en karper, tijd om het roer om te gooien! Op een ondiepe zijarm van de Ardèche vang ik mijn eerste karpertjes. De zijarm is een poel van leven en ook de karper komt er in alle leeftijdsklassen voor, hoewel het bij een centimeter of zeventig wel ophoudt.
We verlaten Ruoms weer en fietsen door naar St. Martin d'Ardèche, dit zal voor de rest van de vakantie onze uitvalsbasis zijn. Onderweg krijgen we alvast een voorproefje van wat ons te wachten staat tijdens het kajakken:
Het uitzicht op St.Martin is super, en ik probeer alvast wat vis te spotten. Op de achtergrond hult de machtige Mont Ventoux zich in een mysterieuze nevel:
Eerst staan twee dagen kajakken op het programma, dwars door de kloof die de Ardèche in het bergmassief heeft uitgesleten. Onderweg worden we getrakteerd op schitterende uitzichten, maar ook op alle natuur die de Ardèche te bieden heeft. Hier zie ik ook regelmatig forel springen, waarschijnlijk is dit stuk nog een stuk ongerepter wat sportvisserij betreft. Met een geleend duikbrilletje kan ik goed zien welke soortenrijkdom zich in het snelstromende water ophoudt. Karper, brasem, snoekbaars, baars, zonnebaars, grondel, kopvoorn, barbeel, sneep, dwergmeerval en nog wat kleine soorten waar ik de naam niet van ken. De karpers zijn zonder uitzondering slanke schubs van zo'n 50-70 cm, met hier en daar een iets grotere maar eveneens torpedovormige uitschieter.
De pont d'arc is een wonder der natuur.
Ook Le Cathedral, zoals deze rots wordt genoemd, is een markante aandachtstrekker.
Een school Snepen in de stroming.
In st. Martin ontdek ik een mooi plekje met veel wier waar veel karper tussen ligt. Hier ontwaar ik ook een zeer brede vis die ik in de dertig pond schat, maar helaas zie ik die later niet meer terug. Mijn poging om met drijvende hondebrokken karper te verleiden wordt teniet gedaan door de massaal aanwezige kopvoorn (chevesne). De vissen geven wel leuk sport op het lichte hengeltje en ik vang ook 40 plussers
Het programma blijft actief met twee wandeldagen, en ook tijdens deze wandelingen is het genieten van de natuur:
Na al deze inspanningen komen twee rustdagen als geroepen. Ik ga proberen bij de camping karper te vangen. De oever tegenover de camping is erg rustig, en doordat de rivier hier de buitenbocht heeft is het er vrij diep (tot 2,5 meter). Ik waad op een ondiepe plek met mijn rugzak naar de overkant, waar ik al snel een grote groep vissen (karper, brasem, kopvoorn en een heuse koikarper) boven een wierveld en een grindplaat spot. Het aas in de vorm van 2 blikjes zoete mais wordt snel over de grindplaat verspreid.
Terwijl de vissen de geur van de mais opsnuiven knutsel ik met wat ducttape een 'lood' in elkaar:
De koi is al aan het azen en ik zwem mijn 'schuifloodmontage' naar de stek. Met de polaroidbril op mijn neus heb ik perfect uitzicht op de plaat en het duurt niet lang voor de eerste run een feit is. De vis koerst naar het midden van de rivier als de weerstand ineens wegvalt... Even weiger ik binnen te halen om het gevoel van niks nog even uit te stellen, maar dan draai ik het wapperende eindje binnen. Waarschijnlijk een scherpe rots want de slip stond vrij los.
Inmiddels komt ook mijn vriendin naar me toe gezwommen en ik spreek af om de volgende run de laten beslissen over het al dan niet verder vissen. Een tweede lijnbreuk zou verder vissen met dit materiaal namelijk volkomen zinloos maken. Met volop vis op de stek laat de beet te lang op zich wachten en ik besluit de montage opnieuw uit te zwemmen. Bij het terugzwemmen zegt mijn vriendin: 'Hij loopt af' 'Huh?' 'Ja, heel hard!' Snel zwem ik naar de kant en neem de hengel over. Dit keer lijkt alles goed te gaan. De vis koerst rustig de rivier op en ik vind het allemaal prima. Ineens zie ik echter de laatste wikkelingen lijn van de spoel verdwijnen en in een reflex spring ik het water in en begin als een gek te zwemmen, achter de vis aan. bij een wierbed aangekomen blijkt dat de vis zich hier heeft vastgewommen, maar zonder problemen krijg ik hem weer los en kan ik een mooie schub van een centimeter of 60 met de hand landen.
Een kwartier later volgt weer een beet. Eerst denk ik dat de vis is gelost, maar dan zie ik een oranje flits door het water schieten, de koi! Wat een plaatje, toch wel een bijzondere vangst.
Na de koi zwem ik de montage opnieuw uit, maar de dreigende onweersbui is inmiddels erg dichtbij gekomen. We besluiten terug te gaan naar de camping, en in een volle storbui komen we aan bij de tent...
De volgende dag probeer ik hetzelfde trucje weer, maar tot mijn verbazing wordt er niet geaasd. Misschien toch het naderende onweer dat de vissen tot azen heeft aangezet? Of heeft de koi als pilootvis gefungeerd? Wie zal het zeggen. Met een dagje Avignon nemen we afscheid van Frankrijk. De machtige Rhône kijkt me nog wel verlokkelijk aan, maar dat is wellicht iets voor de volgende keer.
Groeten Christian
en natuurlijk welkom terug in het o zo zonnige enschede !
maar een heerlijk (foto)verslagje en wat een uniek moment om op de rivier gewoon een goudvis te vangen aan een spintelescoopie..
