Memorabele vangsten

[Kees Vaags]

hoi,

ik dacht dat het wellicht een leuk idee zou zijn om wat te vertellen over je meest memorabele vangst, bijvoorbeeld je persoonlijk record, of een vis die op een speciaal moment kwam.
beschrijf dan ook het verhaal achter de vangst.

ik zal alvast beginnen, maar niet met mijn meest memorabele vangst, maar die houden jullie van me te goed (KOOP KW 22!!!!)

het was in juni van 2001 dat ik voor de zoveelste keer dat jaar voor een nachtje naar een kanaal ging, bij mij in de buurt.
de stek die ik in gedachten had bleek helaas bezet, een week eerder had ik hier nog lekker gevangen, o.a mijn eerste spiegel en mijn eerste rijen van het water.
ongeveer een kilometer verderop vonden we een plek waar je goed met zijn tweeen kon zitten, de bodem bleek redelijk zwaar te zijn bezet met mosseltjes, dit gaf mij vertrouwen voor de nacht. ik had de gehale nacht een voorgevoel, ik sliep er slecht van, hoewel dit meestal gebeurt aan het water. rond 5 uur zag ik de zon opkomen, en baalde een beetje, ik had zulke hoge verwachtingen. ik rits de tent helemaal los, en kijk tegen de zon in naar mijn hengels. langzaam boog de top rond, en een rustig piepen klonk door de levendige morgen. het was een rustige aanbeet, en na de aanslag was mij gelijk duidelijk dat het geen kleine vis was. na een spectaculaire dril, waarbij mij meerdere malen toegeschrweeuwd werd dat het mijn nieuwe pb was, wordt de vis geland, en gwogen op een dikke 25 pond schub. trots ga ik snel in de schemering op de foto, met mijn ogen nog half dicht. ik vond het niet de moeite de vis voor een uurtje te zakken, en hoewel de foto's wat donker zijn in de achtergrond, ben ik zeer tevreden, mijn pb na 2.5 jaar weer verbetert

_________________
groetjes Da Fox

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Kees Vaags op 08-01-2002 23:04 ]</font>

[Kelly Adegeest]

Ik heb ook een memorabele vangst:

Vorig jaar zomer ging ik een nacht vissen op een zandput bij mij in de buurt. Bij aankomst vertelden mn vismaten dat ze op de plek waar ik zou gaan zitten een goudkarper hadden zien zwemmen. Ik sloot toen de weddenschap af dat als ik m zou vangen ik met kleren en al het water in zou gaan.
Een uur nadat ik had ingeworpen stond ik bij mn tent toen ik m ook zag zwemmen...enkele meters van mn plek. Hij zwom richting mn aas en ging steeds dieper zwemmen. Op het moment dat de vis zich precies bij mn haakaas moest bevinden (hij was in de diepte verdwenen), werdt mn hengel krom getrokken en begon mn delkim te krijsen. Enkele minuten later lag ie op mn onthaakmat: met zn 10 pond niet onwijs groot, maar mijn dag kon niet meer stuk.
Ik heb me overigins aan mn weddenschap gehouden en ben met kleren aan het water in gegaan....wat kon mij het nog schelen??

[Lode Hermans]

Ook in mijn geheugen rust een sessie die ik nooit zal vergeten. Na 1 dag gevoerd te hebben tegen de kant ging ik de volgende dag vissen. BIj het voeren was de opzichter van de vijver mij zowat aan het uitlachen dat ik de kant opzocht om karper te vangen. Dit is een 1.5 jaar geleden,toen ik nog geen biepers en karpernet had. Ik kwam aan bij de vijver, het was lekker rustig aan de overkant zat een vijver rustig in het water te turen. Aan mijn kant van de vijver was nog een andere karpervisser bezig die in alle rust naar zijn swingers aan het kijken was,deze bleven rustig op hun plaats hangen. Ik begon mijn hengels gereed te maken,de ene werd met harde maïs beaasd en de andere met een home-made aardbeien boilie. Als ik mijn hengels heb uitgeworpen en gevoerd heb, is het de gewoonte dat ik een rondje rond de vijver maak om zo een praatje te maken met de andere vissers, je weet maar nooit. Na een half uur kwam ik terug op mijn stek,de ene hengel was verplaatst. Zou ik nu al beet hebben,nee dat kan bijna niet. Vol met spanning pak ik de hengel op en voel ik een kleine kracht aan de andere kant van de lijn. Oh nee,een of andere brasem die mijn maïs niet kon laten liggen. Plots kwam er een echte run tot stand, jawel een karper. De andere karpervisser had gezien dat ik beet had en kwma al af met zijn net,dit had ik hem namelijk op voorhand gevraagd. Na enkele minuten verscheen een klein karpertje van rond de 6 kg aan het wateroppervlak. Voila, mijn dag kon al niet meer stuk. Een uur later vertrekt weer diezelfde hengel,weer een karper in het net. Zo gaat het de hele dag verder, totdat ik aan een totaal van 15 karpers zit. In deze sessie heb ik 2 keer te maken gehad met een dubbele run, de eerste keer stond er gelukkig iemand langs mij. Maar tegen de avond waren al verschillende vissers vertrokken en ik zat daar maar alleen in een straal van 50 meter. Toen ik de tweede slip hoorde afgaan, kwam er een of ander geluid tussen mijn lippen vandaan waarbij andere vissers verstonden dat ze mij moesten komen helpen. Gelukkig was er een oude man die naar mij toe gesneld kwam en mijn hengel greep. Deze sessie is voor mij een van de succesvolste van heel mij karperavonturen. Omdat ik tot de conclusie ben gekomen dat ze op dit water liever maïs hebben dan boilies 2/3 van de karpers vergreep zich aan die mooie gele korrel en ook kwam ik tot de conclusie dat het niet altijd van ver moet komen (dit komt natuurlijk niet overeen met de visie van de opzichter maar ja, ik ben nu eenmaal een beetje eigenwijze karpervisser). NOg even wil ik erbij vermelden dat een goede sessie hier hoogstens 3 karpers opleverd. Ook wil ik bij deze de oude man en de jonge gast met het schepnet bedanken. YHX CARP-MATES
gr lode

[Douwe Bijlsma]

Lode.
Het meest opvallende in jou verhaal is dat je de gewoonte hebt om na het inwerpen een rondje langs de vissers te gaan maken.
Ik hoop dat jij er in ieder geval van hebt opgestoken dat je bij je hengels hoort te blijven je weet nooit wat er kan gebeuren.
Eigenwijs is een goede eigenschap voor een visser maar ik hoop niet dat je te eigenwijs bent om hierover niet na te denken.

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Douwe Bijlsma op 09-01-2002 10:09 ]</font>

[Lode Hermans]

Op deze vijver duurt het normaal ff voordat je een run kunt verwachten en het is ook niet zo een hele grote vijver. Je kunt de rond in 10 minuutjes doen dus dat valt wel mee. En ik vind het zelf niet onbelangrijk om eens bij de andere vissers te informeren,je weet maar nooit. Eigenwijsheid is inderdaad een goede eigenschap voor een visser, maar ik sta ook wel open voor nieuwe ideeen
gr lode

[Edwin Wouters]

Leuke topic. Laat ik ook eens een steentje bijdragen.
Het nadeel (en natuurlijk ook geluk) is dat ik meerdere memorabele vangsten heb zodat ik moet gaan kiezen.
Een zestal jaar geleden had ik een kajuitbootje liggen in het kanaal waarbij ik op het achterdek mijn hengels had gepositioneerd dmv een zelfbouw rod-pod die kon draaien. Een aantal sessie had ik al in het kanaal gevist en altijd vanaf de vaste ligplaats daar ik absoluut niet kon varen met dat ding. Het was nl een omgebouwde zeilboot waarvan ze de kiel verwijderd hadden. Hierdoor dobberde de boot alle kanten op in plaats van recht vooruit. Ik had dmv 100 kilo kiezels (in die plastic zakken bij de bouwmarkt) al iets diepgang verkregen maar het was nog lang niet optimaal.
Op een dag kwam mijn maatje bij me of we eens op het grote meer moesten gaan vissen aan het einde van het kanaal. Dat leek me wel wat al zag ik erg op tegen de reis. We spraken af om s'middags laat weg te gaan. De eerste brug gaf al een probleem. Hier moest ik stil komen te liggen om te wacten op de brugwachter maar ik had de stroom mee. Wat een problemen voordat ik aan de dukdalven vastlag.
Eindelijk ging de brug open en ik hield braaf de linker kant van de brug aan. Zo kon ik makelijk dat knaakje in de klomp van de brugwachter gooien. Ik had alleen geen rekening gehouden met de harde wind. Zo snel mijn neus onder de brug doorkwam pakte hij meteen de volle wind en werd ik met boot en al tegen de brug gekwakt. Het begon al goed. Ik moest nog anderhalf uur varen. Gelukkig zou ik geen bruggen meer tegenkomen.
Zigzaggend ging ik door het grote kanaal richting meer. Ik leek wel een dronken kapitein. Op het meer aangekomen waaide het nog stukken harder en de witte schuimkoppen danste over het grote water. Met de wind van voren ging het eigelijk zeer soepel. De slanke neus van de boot sneed perfect door het water. ik begon er lol in te krijgen.
Totdat ik een bocht moest maken om aan te gaan leggen bij het eiland wat we uitgekozen hadden. Nu kwam ik dwars op de wind en het leek wel of de golven mijn boot wilde omgooien. Er stond binnen no-time bijna net zoveel water in de boot als in het meer. Gelukkig kwam ik door verder te draaien (ik kon ook niet anders) in de luwte van het eiland en kon ik aanleggen. "Zo", zei Stef mijn maatje, "dat deed je goed". Hij moest eens weten.
Bij nadere inspectie zaten we op een smalle doorgang tussen het eiland en de kant. Het was een strategisch punt want alle vis die zou langskomen konden we opvangen. Als er tenminste karper zat. We hadden nl totaal geen idee. Het Bart-shit bootje werd opgeblazen en er werd een marker geplaatst met daaromheen een flinke strook duivenvoer.
De hele avond zaten we gespannen over het water te turen. Hier moesten buffels rondzwemmen.
Teleurgesteld gingen we rond 1.00 uur slapen.
Rond 4.00 uur kreeg ik een snoeiharde run op mijn optonic. Slaapdronken stormde ik naar buiten en maakte kontact. Meteen ging de hengel (2 1/4) krom tot in het handvat en leek het of de hengel uit mijn handen werd getrokken (ik heb mijn slip aardig strak staan ivm de kanaalvisserij). In 1 en hetzelfde tempo werd er lijn van de molen getrokken. Stef kwam achter mij aan gehobbeld met mijn jas, broek en schoenen en als een volleerd huisvrouwtje hielp hij mij aankleden terwijl die vis maar lijn van mijn molen trok. Dit was niet normaal. Ik zette mijn hand op de spoel en ging over tot blokken. Mijn lijn ging alleen maar hoger zingen en mijn hengel begon te kraken. Dit kon geen vis zijn. In nogsteeds dat constante tempo liep er lijn van de molen. Ik vroeg Stef om in de kajuit een zaklamp te zoeken. Teruggekomen zette hij het licht richting het punt waar mijn hengel heen wees. We zagen niets. Toch kon dit in mijn ogen geen vis zijn. De slip bleef maar lopen in dat constante tempo. Er moest een boot door de lijn zijn gegaan. Ik zat tenslotte op een doorgang. Nogmaals probeerde ik te blokken. Weer had het geen nut. Stef hield vol dt het een vis moest zijn want hij zag geen boot in het licht van de lamp maar ik wist het bijna zeker. Geen vis was hiertoe in staat. Toen stopte het. Hengel verder omhoog om met pompen te beginnen. Rrrrrrrt. Daar ging het weer door de slip. Stef, dit moet een boot zijn hoor. Hij gaat alweer in een strak tempo. Je weet het niet Edwin. Wacht nog even. Opnieuw stopte het. Weer de hengel omhoog om te pompen. Rrrrrrrrt weer begon de slip te gieren. Stef, dit moet een boot zijn. Hij is waarschijnlijk gestopt omdat wij schijnden en vaart nu weer verder. Wacht nog even Edwin. Stef, schijn eens op mijn spoel. Deze moet nu bijna leeg zijn. Dit is al een jezus-tijd aan de gang. Inderdaad. Van de vierhonderd meter die eropzat was nu niet veel meer over. Ik lag maar op een meter of 60. Wat nu, wat moest ik doen? Voor mij was het zeker, het was een boot maar Stef hield vol dat ik moest wachten. Daar ik veel van Stef geleerd had besloot ik hem nog even te vertrouwen. Maar lang kon dit niet meer. Meter na meter werd er nog steeds van de spoel getrokken. Toen stopte het voor de derde keer. Weer hief ik mijn hengel omhoog. Nu kwam het mee. Toch vis? Het bonkt Stef. Het is toch vis Stef. Ik kon hem nu zo binnenpompen. De vis had zich totaal gegeven in die runs. Stef pakte het net en stapte de steiger op. We hebben een veertiger, misschien wel een vijftiger, danste hij op de steiger. Mijn hart bonste als een gek. Stel hij schiet nu los, stel ik krijg lijn breuk.
Maar nee, meter na meter kwam hij dichterbij.
Stef schepte en Yes, hij lag in het net. Een prachtige slanke breede masieve schub. De veertig redde hij niet. Zelfs de dertig niet. Maar met zijn 26 ponden is dit de sterkste vis die ik ooit heb mogen vangen. Een vis die ik nooit zal vergeten. Een vis, waarvan als ik heb wel verspeeld hed, altijd zou hebben geroepen dat er een boot in mijn lijn zat.
Dit is dan ook een ode aan Arnold Schwarzekarper zoals ik heb gedoopt heb.
groet,
edwin

[Kees Vaags]

leuk om al dit soort verhalen te lezen...
ga zo door.... ik hoop nog vele spannende avonturen te kunnen lezen in deze rubriek...

[Martijn Julien]

Leuk verhaal meneer wouters

Laat ik vertellen over mijn meest memorabele vangts, of in ieder geval over de vangst waar ik het meest trots op ben.

Het was een paar jaar geleden, eind October denk ik. Het was een grauwe dag, maar wel warm. Je kon voelen dat er onweer in delucht hing. Uit ervaring wist ik dat juist nu het moment was om met een broodkorstje langs de waterkant te struinen.

En inderdaad, ik ving 2 of 3 vissen van 12 tot 16 pond, waaronder een spiegel van 16 pond (een spiegel is zeldzaam bij mij in de buurt). Ik was dus tevreden

Maar na die vangsten viel het een beetje stil. Ik besloot om naar huis te fietsen, echter zou ik nog ff (voor de zekerheid) langs het stekkie fietsen waar ik die spiegel had gevangen). Al fietsende bemerkte ik dat er naast het bruggetje deiningen uit de kant kwamen; ik ging er direct op af. Tot mijn grote verbazing zag ik een enorme spiegelkarper in de waterplanten schurken. Het formaat deed mij watertanden; ik schatte de vis rond de 30P. Voor Purmerendse begrippen een extreem grote vis! Met trillende handen bevestigde ik een korstje op de haak en liet deze voorzichtig in het water zakken. Langzaam dreef het korstje richting karper. Toen de korst net voorbij de bek van de vis was gedreven, draaide de vis zich om en zwom weg. Ik vloekte maar tot mijn tevredenheid zwom de vis slechts enkele meters verder en ging verder met zijn graas werkzaamheden; en nieuwe kans.
Een nieuwe korst werd te water gelaten en...... Weer niets! Wederom zwom de vis verder en ik zette de achtervolging in. Het bovenstaande ritueel herhaalde zich nog een aantal keren. Ik bevond me inmiddels al meer dan 50 meter van het startpunt en begon lichtelijk gek te worden. Opgeven kon ik niet, al wist ik dat ik deze vis nooit mijn korst zou nuttigen.
Het tegendeel bleek waar; bij mijn zoveelste poging werd de korst zonder omzien (!) gepakt. Voor ik het wist werd mijn 2-ponder hoepelkrom getrokken en spurtte de vis onhoudbaar weg. Gelukkig was de stek vrij van obstakels en kon ik na een korte maar zeer hevig strijd de vis in mijn landingsnet trekken.
Een intens gelukig gevoel golfde door me heen toen ik het gewicht in mijn net voelde Weer een dikke vis! (ik had 2 weken eerder ook al een 28P spiegel gevangen; en nieuw PR) Ik dacht dat deze vis iets zwaarder zou zijn, maar de unster bleef "helaas" steken op 28P; een evenaring van mijn PR. Na enkele foto's werd de vis ongeschonden terug gezet in zijn element.

Deze vis is tot op heden nog steeds mijn PR. Voor mij is deze vangst x-tra mooi omdat ik deze vis op een tradtionele manier heb gevangen.
Overigens bleek later dat deze vis dezelfde was als de vis die ik 2 weken eerder had gevangen. En om het nog mooier te maken, de 16P spiegel had ik ook iets van 2 weken eerder gevangen, op de zelfde plek waar ik die 28P als eerste ving! En nu had ik beide vissen op dezelfde dag gevangen, maar nu enkele honderden meters van de eerste vangplek vandaan. Zou dit zo'n befaamd duo kunnen zijn?!?!?

Nou, ik hoop dat er nog meer verhalen gepost worden!

Groet

martijn

[Gast]

Ik heb een keer 2 goudkarpertjes (11 en 14 pond) binnen anderhalf uur gevangen. Best uniek toch?

[Edwin Wouters]

Nog maar eentje dan, zonde als deze topic zou uitsterven.
Als kleine jongen begon ik te vissen op alles wat zwom. Van witvis naar baars naar paling naar snoek en snoekbaars tot ik bij de karper aankwam. Echt succesvol was ik niet en voordat ik mij hierin kon verbeteren ging mijn andere hengeltje staan. Gevolg van hormonen. Vrouwenjacht.
Rond mijn 20 ste pakte ik het vissen weer op en was vrij succesvol op de snoek en snoekbaars. Tot mijn vast maat mij eens meenam naar een karperput bij Hoorn. Totaal andere visserij. Licht schuiflood, wakertje en grote ballen roggenbrood met stroop. Wat een sport wat een actie. Meerdere karpers kwamen per dag op de kant en wat een sport gaven ze (dacht ik).
Ook bij ons op het vrije water ging het me steeds beter af. De snoek en snoekbaars waren niet interresant meer. Karpervissen was de sport. Regelmatig ving ik vissen tot zo'n 12 pond en ik was als een kind zo gelukkig.
Mijn zoon kreeg in die tijd tafeltennisles van Stephan. Stephan was een verwoed karpervisser en had verschillende twintigers al op zijn naam staan. Via mijn zoon zocht ik contact met deze jonge karpergoeroe (+/- 16 jaar terwijl ik intussen een jaar of 25 was).
Stephan was het die mij als eerste vertelde over vastlood. Daar geloofde ik natuurlijk niets van. Ik was gewend te free-linen of met schuiflood te vissen. Alles zo licht mogelijk. Vriend karper mocht niets voelen want anders werd het aas genegeerd. Ik geloofde er niets van. Je snapt dat toen ik hoorde dat Stephan door vrienden was uitgenodigd om een nachtje aan de Sloterplas te vissen dat ik mezelf aanbood om hem te brengen en een nachtje mee te vissen. Ik bood het zo resoluut aan dat hij eigenlijk niet kon weigeren. Ik moest bewijs hebben.
De week voordat we gingen kon ik nauwelijks slapen. Vissen van boven de twintig pond. Soms wel tien runs op een nacht. Dit alles door het vastlood. Ik zou ingeweid worden in het echte karpervissen.
Toen wij dan eindelijk aankwamen zaten zijn vrienden al aan de plas. Wat zag ik nu: tenten? Ik dacht dat we gingen vissen. Somigen waren zelfs aan het koken. Ik snapte er niets van. Nu ja, ik zou het wel meemaken.
Snel tuigde ik een hengel op volgens Stef zijn aanwijzingen. Ik zou er alleen niet bij kunnen zitten want er was geen plaats voor mijn hengel. Geen probleem, de hengel ging opgetuigd weer terug in de foudraal en ik zou wel kijken. Ik wilde namelijk niets missen van deze proffesionals. Ook maakte ik kennis met de boilie. Alleen hij hing onder de haak. Hier geloofde ik al helemaal niets van. De haakpunt moest juist weggestopt worden. En hij was zo hard. Ik begon het idee te krijgen dat ik gefopt werd.
Na enkele uren zitten, er had nog niemand wat gevangen maar dat zou zo wel gaan gebeuren, zeiden de jongens mij weltrusten.
Wat nu, gingen ze slapen? Ik dacht dat we zouden vissen? Nu ja, er zou zoveel gevangen gaan worden dat ik mij geen zorgen maakte toen ik mij in hun Bart Shitbootje vleide in afwachting op de runs.
'smorgens werd ik stijf wakker. Niemand had iets gevangen. Ik wist het wel. Dit was gewoon een complot. Hoe houden we iemand voor de gek. Vastlood van 70 gram, boilies en een kale haak. Hoe had ik ze kunnen geloven. Viel me nog mee dat er geen kameraman uit de bosjes sprong met de kreet Candid camera. Zachtjes sloop ik weg. Ik had geen zin in hun lachende gezichten als ze wakker zouden worden. Ze zouden me thuis nog wel genoeg pesten.
Thuisgekomen besloot ik wat aan mijn kajuitbootje te werken die in het kanaal lag. Ik had hem net gekocht en had een manier om overal te kunnen vissen. Een rod-podje had ik op het achterdek geplaatst. Ik zou ze wel eens laten zien hoe er gevist moest worden. De eerste hengel haalde ik uit de foudraal. Shit, daar zat het vastlood nog op en die boilie. Ach wat, ik gooi hem gewoon uit voor de gein, kan ik misschien nog een voorbijganger voor de gek houden. De tweede hengel kwam natuurlijk een flinke bal roggebrood met stroop aan. Ik zou ze wel eens leren wat vissen was. Ik was denk ik zo'n half uur aan het klussen ik de kajuit toen ik een gierende run kreeg. Zie je wel, mijn roggebrood. Wie kan er nu vissen. Snel spurte ik naar het achterdek en wilde de linkerhengel al pakken. Wat was dat nu? Het was de rechter. Het vastlood en de boilie. Dat was toch onmogelijk? Snel pakte ik de hengel uit de steun, hand op de spoel en de haak zetten. Nu mijn slip nog even afstellen. Tjee, wat ging die er vandoor. Er zaten toch geen walvissen in het kanaal? Wat een kracht. Zou ik een meerval gehaakt hebben? Al snel kon ik hem keren. Nu bleef hij maar rondjes draaien onder de top. Wat moest ik doen, hier had ik totaal geen ervaring mee. De kade stroomde langzaam vol van mensen die vanuit hun tuin het schouwspel gade hadden geslagen. Heb U een haai, meneer? riep een jongetje die niets wilde missen. Langzaam kreeg ik de vis van de bodem. Wat er op zo'n moment allemaal door je heen gaat. Angst voor losschieter, lijnbreuk en eigelijk alles wat er mis kan gaan. Deze keer niet, wat een bak kwam er boven. Nog twee korte runs maar de kracht was er al uit. Net eronder en YES. Dit was mijn absolute record. Een buurtbewoner opperde of hij zijn personenweegschaal moest halen en natuurlijk maakte ik daar graag gebruik van. Ik had zelf geeneens een weegschaal. 11 kilo. De man had gelukkig ook zijn fotocamera mee genomen en na een paar foto's kon hij weer terug het kanaal in.
'Savonds natuurlijk meteen Stef gebeld om hem te bedanken. Hij vroeg zich al af waarom ik weg was gegaan (hij zou sowieso met de andere jongens mee terug rijden). Mijn lot was hier wel mee gezegeld. Ik had vanaf nu de karperkoorts in mijn bloed.
groet,
edwin

[Pieter de Jongh]

Prachtig edwin,

Mijn vangst komt nog wel op de site.
Zal voor hier iets te uitgebreid zijn.
Moet er nog over nadenken wat het word.
47 vissen met een gemiddeld gewicht van 26 pond of de vangst van 4 30-ers.
Niet op du der hoor.
Ik slaap er nog een nachtje over.

pieter

[Roger Feijen]

Hoi allemaal

Een memorabele vangst hoeft niet je zwaarste vangst te zijn J hoewel die er wel vaak bij zit bij die topherinneringen.

Ik viste al een aantal jaar op groot water. Had al 3 jaar het kanaal onveilig gemaakt, en was dat jaar op de maas begonnen. Nu was ik er langzaam achter dat ik met mijn oude 2 ponds hengels te weinig kracht kon zetten om een sterke vis in toom te houden. Dus werd besloten om nieuwe hengels aan te schaffen. Nu vis ik met werpreels. Daardoor kan ik met een gewone hengel niet weg, en moet je je heil zoeken in zelfbouw(of laten bouwen). Ik had dus in het voorjaar nieuwe hengels besteld. 2 ½-2 ¾ moest het worden. Na heel veel ellende(andere bouwer gezocht daar Co Sielhorst na 4 maanden nog steeds mijn stokken niet had afgeleverd) kreeg ik in het najaar eindelijk mijn zo fel begeerde nieuwe stokken. En zoals je je wel kunt voorstellen ging ik dus het eerstvolgende weekend meteen vissen. Ik had voorgevoerd, en was tijdens het voorvoeren al op springende vis gestoten op mijn voerstek. Ik had de voerhoeveelheid daarom ook al aangepast(meer) gedurende de week. Eindelijk was het vrijdag, en aangekomen op de stek draaide er al aardig wat karper. Ik begon met het optuigen van mijn splinternieuwe stok nummer 1. Rodpod opgezet, boilie aan de hair, en inwerpen. Zo die ligt. Stok nummer 2 klaarmaken. Hengel uit de hoes, run op stok 1, resultaat 24 pond. Ik in mijn nopjes natuurlijk!! Hengel 1 er weer in, en verder stok nr 2 in orde maken. Run nr 2!! Vrijwel direct is die vis erdoor(gadver wat heb ik daar de schurft aan). Hengel 1 weer inwerpen, en hengel 2 erbij. Daarna voer ik voor het eerst bij. Om 19:00 uur vang ik mijn eerste 30ger op 35 pond, super!!! Daarna blijft het s'nachts stil, maar ik vang om 7:30 een 27 ponder(evenaring van mijn oude PB). Mijn vismaat schiet een paar plaatjes van die vis, en gaat werken(laat wel zijn spullen achter, hij komt nog terug na het werk). Hij is nog niet thuis, of ik bel hem dat ik een 34ger heb J. Daarna vang ik nog 2 maal 21 pond. S’avonds is mijn vismaat terug. Ik krijg die nacht nog 1 run(om 0:30), en die is werkelijk supersterk! Op een gegeven moment is de vis zover weg(langs de kant weggezwommen) dat ik erachteraan moet. Op die grote maaskeien is dat geen pretje, en slaapdronken loopt daar een malloot over de keien te stuntelen. Eindelijk ben ik bij de vis, en is er weer direct contact(de lijn is al een aantal malen achter stenen uitgeschoten). Nu draait de vis, en zwemt net zo hard weer terug. En alweer loopt daar eentje over die keien te stuntelenJ. Aangekomen op mijn stek zwemt hij zo om het hoekje de andere lijn in. Zo als je wel kunt raden zit het lood van die andere lijn vast, en krijg ik er geen beweging meer in. Snel mijn maat bellen door op de herhaaltoets van de telefoon te drukken. Tjonge wat duurt dat lang, waar blijft hij!!! Geërgerd druk ik weer de herhaaltoets in, en kijk op het display. Shit, heb vanavond nog thuis gebeld, en door op die herhaaltoets te drukken doe ik dat nu weer(het is intussen 01:00). Nu bel ik wel het goede nummer, en in 20 seconden is hij daar. Samen komen we er wel uit, en ik kan de vis landen. 27 pond weegt hij, maar hij hoort wel bij mijn meest memorabele vangsten. Ik zal het nooit vergeten!

Mvg

Roger Feijen

[Laurens Maasland]

Hoi allemaal!

Mag het ook over andere vissoorten gaan?

Kreeg al slepende namelijk in 1999 eens een gigantische ruk aan de hengel. De snoek was los en ik had er die dag al 3 gevangen!!

Ik voelde een zwaar en log gewicht, dacht eerst aan een boomstronk of zoiets.

Ik viste met een rapala Jointed, 7 centimeter lang en 2 dreggen.

Misschien voel je hem al hangen....

Toen hij in de buurt van de boot kwam begon ie toch te zwemmen. Wat ik toen boven zag komen ging werkelijk mijn fantastie te boven!!

Aan de plug hing namelijk niet 1, maar maar lieft 2 SNOEKEN (!!!!). Ik was eerst in de veronderstelling dat de grootste een aasvisje uitkotste (want dat had ik al eerder meegmaaakt tijdens een dril), maar bij nadee inspectie bleken ze werkelijk beiden aan een dreg te hangen.

De grootste was ongeveer 70 centimeter en die kleine ongeveer 35. Geen schokkende formaten, maar wel een bizarre gebeurtenis.

Omstanders die vanaf de kant keken dachten dat ik ze in de maling nam. Jammer dat ik geen foto toestel bij me had zeg, maar aan de andere kant zou ik dan ook vaak gehoord hebben dat het een in elkaar gezette/in scene gezette foto of zo was.

Truly amazing.

NOG een!

Ook zat ik in de achtertuin te witvissen met een soort slap plastic strip van ruim een meter lang. Wat al uniek was, was dat ik een kapitale brasem er aan kreeg. Kon de brasem van ongeveer 50 centimer nauwelijk houden aan die plastic strip. De lijn begaf het net niet, omdat het geloof ik 20 100ste was.

Nu riep ik mijn broer die binnen zat, die dacht dat ik hem voor de gek hield, maar ik kreeg die brasem niet binnen er verklaarde hulp nodig te hebben.

Toen mijn broer arriveerde voelde ik de druk alleen maar toenemen.... wat was hier aan de hand. Mijn broer zag dat het menens was en deed het net te water.

Aan de groter wordende kracht voelde ik dat het niet de brasem was die er aan trok. Ui alle macht trok ik aan de plastic strip en zag een grote snoek met de brasem zijdelings in de bek boven komen!!

In een flits was er een dood moment, de snoek hing stil en mijn broer wist hetr zaakje te scheppen.... oeff!!!

Bij nadere inspectie bleek het om een snoek te gaan die mijn broer enkele maanden eerder op 83 had gevangen aan een power bait, een plug.

Het was een onwerkelijke gebeurtenis. Witvissen met een plastic strip als hengel, plots een mega brasem en een snoek vangen. Raar gezicht, hoe ze daar in het net lagen zeg.

Met gemengde gevoelens zette ik de snoek en debeschadigde brasem terug in hun element.

Oef!!

Groeten Laurens

[Christiaan van Klaveren]

Mijn memorabele vangst(en)

Ik zou eigenlijk Luilak bij ons gaan doen.
Maar ik had afgesproken om een sessie te gaan doen.
naja beetje teleurgesteld hielt ik me aan me afspraak om te gaan vissen.
Net voordat het donker werd kreeg ik een run, duurde een 15min voor ik klaar was.
Het was warm weer dus ik zat nog lekker in me tshirtje te chillen, en na ik hem op de kant gewogen had, kwam er 20pond uit.

2e:

Eerste (en meteen laatste) sessie op een nieuwe stek/nieuw water.
Goed gevoerd van te voren.
De dag erna zou ik op vakantie gaan dus het was de eerste sessie daarzo, en meteen de laatste voor fftjes.
De zelfde nacht nog een 24Ponds schub uit het water halen, na helemaal lek gestoken geweest te zijn.
Ik had het daarvoor nog over met m'n vismaat dat als ik een grote zou vangen, dat ik voor enkele foto's gewoon te water zou gaan.
Ik heb me aan me woord gehouden en lekker in het water staan chillen met m'n Schubje...
Het was midden in de zomer, dus ik had schijt aan alles...



*(later kwam het toch iets minder goed uit, want de zelfde dag later hadden mensen al van onze goede vangensten gehoord (want verder vingen we in totaal 7vissen intotaal waarvan 2x 20pond.) en dezelfde dag zaten er al nieuwe vissers op onze stek.
Nadat ik terug kwam van vanakantie zouden we weer gaan vissen, maar neej hoor, daar zaten meteen weer 2weken acher elkaar 3verschillende vissers op "onze" stek.
Dus we zijn maar andere op gaan zoeken *

[Remko de Boer]

Hmm, dat verhaal over die snoeken deed me meteen denken aan iets wat ik een aantal (zeg 12-13) jaar geleden heb meegemaakt.

In die tijd was ook ik nog vervent snoek(jes)visser.
Ok, ik sta aan de waterkant, beetje met kunstaas te smijten, krijg ik uit 't niets een felle aanbeet op redelijke afstand.
Ik worstel een beetje met het snoekje en weldra is het pleit beslecht (jaja, in mijn voordeel ).
Hmm, best wel gulzig snoekie... Hij had de haaak weer eens diep in de bek . Ok, m'n tang! KUT, die ligt nog eterlijke meters verder, waar ik eerder een andere snoek moest ontdoen van ijzer in de bek.
Ok snoekje in het water (blijft toch in de buurt stil liggen, wist ik uit ervaring) en spullen halen.

Kom ik terug, pak de hengel, sluit de beugel en wil m'n vangst naar me toe halen. Maar... wtf? Het beestje heeft adrenaline gehad en begint weer van voor af aan te knokken, nog feller dan eerst notabene.
Ok drillen dan maar, zit nix anders op...
Na enkele minuten komt mijn buit me opnieuw voor de voeten, met een andere (nog gulzigere) snoek met zijn bek om mijn eerste buit heen!
Krijg nou wat denk ik, dit heb ik nog nooit meegemaakt (en ik had al wat snoek op m'n naam staan!). Ik til het hele zootje op de kant en leg het in het gras. lang heb ik er niet van kunnen "genieten", want die grotere begon wild te spartelen, kwam los en verdween binnen de kortste tijd weer terug in het water.

De kleine snoek had ongeveer 45-50cm en die "grote" ongeveer 70-75.

Dit is een van de verbazendste dingen, die ik bij vissen heb mogen meemaken, what's your's?

Groeten, Remko

[Bart Janssen]

DE GOUDVISSEN VAN M'N VADER!!!

Ik was een jaar of 9 geloof ik. Die tijd was mijn interesse enkel gericht op witvissen. Ik wilde wat aas en dobbertjes testen. Dus ik denk ga ff in de vijver van pa vissen. Nou ik kan je vertellen dat ik 3 dagen niet meer kon zitten. Wat was die kerel kwaad zeg. Hier nog een over het karpervissen, helaas was ik er zelf niet bij maar.... 2 maten van me zitten lekker te vissen. Een daarvan maakt een liter jenever kortjan. Je kunt je wel voorstellen hoever hij heen was. De andere trekt in de vroege uurtjes voor de gein aan z'n tuig waarop z'n sounderbox begint te loeien. De zuipert wordt wakker en pakt met z'n dronke kop z'n gsm en zegt, hallo met John. De ander trekt weer aan het tuig. John duf naar z'n gsm kijken waarop hij zegt, HALLO MET JOHN. Je kunt wel nagaan dat de ander in de modder heeft gelegen van het lachen.

Vr.gr
Bart

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Bart Janssen op 02-02-2002 22:12 ]</font>

[Roger Feijen]

Nog eentje

Het is al een jaartje of 2 geleden dat ik voor het eerst hoor van het putje. Er zou een mooie spiegel zitten. Nou het heeft mijn interesse niet zo, dus lekker doorvissen op de Maas, en een ander putje. Vissend aan de Maas kom ik iemand tegen die 200 meter van mij af vist. helaas zijn ze aan het werken precies daar waar hij vist. Hij is dus op zoek naar een plekje om te vissen, en ik vertel hem over dat putje met die spiegel, en wat ik ervan gehoord heb. Hij gaat er eens kijken zegt ie. De week erna staat hij weer aan mijn tent, en zegt "daar kan zoiets toch niet zitten". Ik bevestig weer dat het wel waar schijnt te zijn, en hij zegt dat hij het toch eens gaat proberen. Eeen paar weken later zit hij weer op zijn oude stek, en s'morgens ga ik toch eens verhaal halen. "en hoe was het daar?". Ik krijg een paar foto's te zien van een geweldig mooie spiegel(notabene 6 pond zwaarder als ik eerst gehoord had). Die moet ik vangen!!

Door tijdgebrek blijft dat plan nog even liggen(je kunt geen 2 targets tegelijk bevissen). Na de vangst van mij andere target laat dat jaar is die tijd er wel.

Plannen worden gemaakt, en ik ben een vaste "bezoeker" aan het watertje. Veel kijken, veel praten leert me veel over het water, de vissers en de gebruikte methode's. het plan word geperfectioneerd.

Nu moet je weten dat ik een nogal grote bek heb(ik ben soms een beetje te overtuigt van mezelf). En ik vertel dus dat ik daar ben om die vis te vangen. Ik zie de vis regelmatig zwemmen, en er rijst een vermoeden waar ik hem kan vangen.

De voorbereidingen voor de eerste sessie zijn al ruim onderweg, en de eerste vissessie komt eraan, dit weekend ga ik het voor het eerst proberen. De spanning bouwt zich op. Eindelijk is het zover, ik heb 4 dagen lekker vissen voor de boeg. Na de nachtdienst word alles in de auto geladen, nog even douchen, en dan weg. Aangekomen aan het water blijken er al 2 te zitten, gelukkig niet op mijn stek . Het zijn intussen 2 bekenden van me(ik kwam er nogal vaak). Eerst even de spullen naar de stek slepen, dat betekend 3 maal lopen Even een praatje maken met de vissers. Ze staan bij elkaar te praten, en eenmaal aangekomen vertelt visser 1 me dat hij de vis al gevangen heeft. Ik prik door die leugen, en antwoord " als jij hem gevangen had, dan had je het allang over de vijver geschreeuwd". Visser nr 2 zegt ook dat hij hem gevangen heeft, maar een droog net en onthaakmat zijn daar geen getuige van geweest. Ik zeg "maar ik ga hem nu even vangen" en we lachen allemaal even hard.

Uitvertelt loop ik naar mijn spullen, en werp de hengels uit. Ik zet net de stretcher op als ik gebeld wordt door mijn vismaten die ergens anders vissen. Ik leg uit dat ik net inlig, en hun hebben ook niets gezien afgelopen nacht. Mijn strecher staat, en ik wil nu wel langzaam pitten. Bezoek van een derde visser. Deze visser legt me uit dat ik kansloos ben om een vis te drillen vanaf mijn stek. Ik vertel hem net dat dat geen probleem is als de optonic het uitschreewd.

Na 15 minuten ligt de spiegel op de kant! ik laat de vis nog in het net liggen in het water, en bel mijn vismaten. "met Niel" klinkt het. "ik heb hem!!" zeg ik. "ja ja" antwoord hij, "nee echt!!!!!" zeg ik. "meen je dat nou??", "echt ik heb hem", "ok we komen eraan"

2 uur later is de put verlaten, iedereen zat er voor die vis, en is vertrokken. Ik ook, ik ben naar de Maas.

Soms zit het mee

mvg

Roger

[Mike van Zijl]

Ach het werkt aanstekelijk dus een korte van mij dan.
Niet heel bijzonder hoor, maar voor mij memorabel.

Ik vistte al een paar jaar op een water en niet zonder succes mag ik wel zeggen.
Zodoende leerde ik wat collega's kennen en we wisselden op een gegeven moment ook wat foto's uit van de plaatselijke dikbuiken.
Heel leuk om te zien dat ik in ieder geval een fiks aantal vissen had gevangen die de anderen ook al hadden, maar ook een paar niet.
Een van de collega's laat mij een foto zien van mijn grootste lieveling "De Volschub" oftwel "Cyprinus Volschupinus".
Hoe vaak had ik in al die jaren niet watertandend gekeken in de magazines en niet te vergeten het boek van Rini naar de vis der vissen die ik (behalve ook nog een volmaakte leder) nog steeds niet gevangen had.
Rijen, schubs, gras, heel veel spiegels, maar geen volschub voor deze jongen.

Gewicht maakte me niks uit, ik moest ook een volschub vangen.
Die zat er dus en wat voor één!

Ik wist van horen vertellen uit betrouwbare bron dat er nog een volschub op dat water vertoefde, maar die was wel een stuk zwaarder als het exemplaar wat ik op de foto had gezien.
Dus ondanks al die jaren toch nog minstens 2 targets (zo je wilt) te gaan.

Het was voorjaar en ik had alweer een paar stekken lopen.
Een collega van mijn werk die ooit vroeger met een penhengel Haagse karpers het leven zuur maakte, maar door muzikale aspiraties, vrouwen en een carrière al jaren geen hengel meer had aangeraakt, had ik uitgenodigd me een keer te vergezellen op een nachtelijke sessie.
Materiaal, stek en vangstgarantie waren het credo.
Met mijn vismaat en gasten dril ik altijd om beurten zodat ieder evenveel kans maakt op een vis en zo zaten we gezellig achter een paar stokken op een mooie voorjaarsavond te wachten op de dingen die zouden gaan komen.
Plotseling een run op mijn hengel dus ben ik de eerste aan de beurt.
Ik weet niet meer hoe zwaar, maar een leuke schub was mijn deel.
Niet veel later weer een run.
Collega aan de beurt.
Drillen, instructies gegeven (die penvissers toch), netje eronder en ja hoor!!!
Den Kleinen Volschub van de foto.
Op mijn hengel, op mijn voerstek, op mijn water!!!

Balen?

Nee hoor, ik ben en blijf sportief en voor hem was het de ervaring van zijn vissersleven, want het was niet alleen de zwaarste die hij ooit gevangen had, maar voor hem tevens ook de mooiste omdat ik hem voordat we naar de stek toegingen nog even een paar boeken had laten zien en natuurlijk ook een volschub.

Maar wat is daar nu zo memorabel aan?
Nou, ik vistte gewoon door op dat water en ving zowaar een maand later en in 1 maand tijd beide volschubs.

Zou dat de beloning voor mijn hoffelijkheid geweest zijn?
Ik weet het niet, maar ik ben nog steeds erg blij dat ik in ieder geval beide volschubs liefkozend in mijn armen heb mogen sluiten.
Eindelijk!!!

Wie goed doet, goed ontmoet.

Nu die volmaakte leder nog

Mike

[Hoedemakers Mark]

Wel Mike, nodig me eens uit, dan zal ik 'm hopelijk eerst effe vangen.

MVG, Mark

[Mike van Zijl]

Wie weet Mark.
Keep smiling in ieder geval

Mike

[Hans-Peter van Ee]

1993

Het is maart, de maand van regen, wind en guur weer. Zondagavond, het regent (nog) niet, maar het waait flink, en door de donkere lucht jagen grijsgrauwe wolken. Vier lange maanden geleden was ik overgestapt op een andere boilie. Een opvallende constante had ik ontdekt aan de grote spiegel die mij nog ontbrak. Perzik hield ze van. De voorman van de puddingfabriek streek nog eens over zijn hart, en mijn boilie werd voorzien van perzik-smaak.

Meer dan honderdvijftig vissen hadden al kennis gemaakt met de binnenkant van mijn fijnmazige landingsnet, zij echter ontbrak nog steeds. Half december was ik begonnen met het voeren van mijn 'perfect peach' bollen. Elke keer weer koos ik een ander plekje om vandaan te vissen, maar altijd in de kom met de fontein.
Bijna alle vissen hadden hier hun winterkwartier.

En nu zat ik hier in maart, ziels alleen maar gelukkig, achter mijn stokken te wachten op de dingen die zouden gaan komen.
Plotseling gaat mijn linkerhengel af, de instant-fishmix boilie is genomen en ik neem mijn hengel ter hand.
Na een kortstondige dril laat ik de gestroomlijnde schubkarper voorzichtig weer terugzakken in zijn element.

Een half uur later gaat wederom dezelfde hengel af en ik vang aan met drillen.
Tijdens deze dril neemt ergens iets onder water het besluit dat mijn perzik-boilie ook een smakelijk hapje is.
Wat nu??
Aan twee hengels een vis, en perzik geniet de voorkeur bij het schone schepsel dat vat op mijn dromen heeft.
Zonder dralen leg ik mijn eerste stok neer op de steunen, en zet de slip los.
Gestaag begint de lijn de spoel te verlaten......

Snel pak ik de andere hengel en zoek contact met de vis. Iets te geforceerd begin ik te drillen, de vis verzet zich maar lijkt de strijd langzaam te verliezen. Een zich heftig verzettende vis komt langzaam mijn kant op.
Plotseling is het over, de vis is los, een vloek en een tier.
Dan hoor ik ineens een ratelend geluid, de slip van mijn Shakespear Sigma Pro 035 geeft nog steeds lijn af.

Enigzins nog in de ban van het voorgaande pak ik de hengel met inmiddels gierende slip.
De vis blijkt reeds de overkant van de kom hebben te bereikt, maar nadat het contact hersteld is met de vis, laat deze zich vrij makkelijk het net in dirigeren.
Groot is de verbijstering als ik het net optil, het is de grote spiegel.
En in haar mondhoek bungelt een vismeel boilie....

met nostalgische groet

HPE

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Hans-Peter van Ee op 2002-03-06 09:05 ]</font>

[Jorin De Hoon]

mijn mooiste herindering is tog nog mijn eerste karper (nie dat het er zo veel zin, maar dat komt wel)
in een snel stromend frans riviertje met geleende spullen van anderen camping gasten zou ik een karper gaan vangen
om 's ochtens 10 uur zat ik er, niet echt mooi weer maar het maakte niet uit.
na een uur of tien en 100 kano's later
nog niks en kwam mijn moeder tog maar ff kijken of ik nog leefde
en dan rond acht uur kwam dan eindelijk een paar piepen uit dat gekke ding (had er nog nooit een gezien) pakte ik de hengel en krom ging ie en ik schreewen dat ze me moesten komen helpen
want ik viste tegen de overkant en over een wierbak heen
dus ik het water in om mijn lijn vrij te maken ( was gelukkig niet dieper als 1,20m) zag ik de staart uit het wier steken dacht dat ik een hartaanval zou krijgen wat een beest, hij was 28 pond zwaar en een heel beest als je nog nooit een akrper gevangen heb.
hoop nog vaak zo'n grote of mooie te vangen
greetzzz jorin

[Ed van Peppen]

Mijn memorabele vangst is mijn eerste dertiger op een rivier in Frankrijk. Ik vistte al een paar jaar in frankrijk en vistte steeds achter het net. Op enkele kleine karpers en vele trieste sessies door heel frankrijk heen gek gemaakt door de indianen verhalen zijn we op een rivier gaan vissen en tegelijkertijd gaan voeren op een andere rivier. Ik wist enkele kleine karpers te landen maar de klapper kwam maar niet. Na drie dagen voeren zijn we verkast naar de tweede rivier en binnen een mum van tijd lag er een schub van 22 pond op de onthaakmat. Ik ving toen nog een kleintje en s'avonds tegen de schemer kwam vis nummer drie in het net. Een prachtige spiegel van 32,8 pond. Een collega visser uit Breda was nog erg behulpzaam met de fotosessie en deelde de vreugde. Na deze vangst is mijn visserij in Frankrijk gaan lopen en heb ik nog menig mooie karper mogen vangen in Frankrijk, bedankt rooie, zo doopte we deze spiegel die we twee jaar na vangst nogmaals mochten begroeten, deze keer ving mijn maatje hem, samen met een 37 ponds spiegel. Mijn eerste begroeting met de Rooie, eentje om nooit meer te vergeten.
Groetjes Ed.....

[Steven Van Holsbeke]

Mannen als ik dit allemaal lees, dan krijg ik het toch wel heel warm, vooral jouw verhaal Edwin, is gewoon super, mijn hengels liggen al in de wagen hier op de parking op het werk, ik kan amper wachten tot het 5 uur is, blijven neerpennen die verhalen... fantastisch gewoon.