Afgelopen weekend heb ik voor de eerste maal in bijna 25 jaar karperen aan een koppelwedstrijdje deelgenomen. Noem 't maar, bij gebrek aan motivatie bij anderen, enigszins mede georganiseerd.
Het was op een oever waar normaal niet op karper gevist mocht worden en daar hebben we 6 stekken a 100 van m'n grote passen voor gebruikt. Uiteindelijk vonden we dat met z'n allen te ongezellig en hebben de vakken terug gebracht naar 80 passen. Er bleek spontaan ook een sponsor zich gemeld te hebben met drie rugzakken als prijs en die bijkomstigheid viel me toch wat vreemd. Karperen en een prijs
!? Normaal waren het buiten zijn en de vis zelf de prijs!
Tijdens het opzetten van m'n plutje vroeg ik me eerlijk gezegd af wat ik op zo'n klein stukje oever tussen al die tenten deed, en gevoelsmatig deed het me denken aan het 'op voorhand bepaalde stek' idee wat ik van een betaalwater heb. Maar joh, ik heb me overgegeven aan 't mooie weer, m'n gezellige koppelpartner en enkele mij bekende mede vissers en heb m'n ding gedaan binnen de beperkingen die een wedstrijd met zich mee brengt. 'T leek wel een drukke zomerse sessie met 't gezin, maar dan met veel te veel tenten en hengels om me heen.
Overigens heb ik nog een gesprek gehad met een mede visser die m'n voorliefde voor solo sessietjes niet zo begreep, waarop ik hem maar de uitleg gegeven heb; Totale vrijheid, rust en scherp vissen. Hij begreep het wel, maar z'n blik en z'n latere woorden bevestigden wat ik veelal aan de waterkant constateer, en dat is dat deze factoren misschien wel voor het gros van de kv-ers naar de achtergrond verdreven zijn. Het is veelal een sociaal gebeuren, waarbij de één zich een stuk verder zal verliezen en zich meer bezig zal houden met ouwehoeren e.a. randverschijnselen, dan actief te reageren op tekenen van vis, dan de ander.
Zo kan ik niet anders dan concluderen dat het voor mij ook een zeer gezellig samenzijn was.., en ook niet meer of minder dan dat. Ik heb me kostelijk vermaakt! Maar of dit gebeuren voor mij de kern omvat welke m'n liefde voor het karpervissen omhelst.., verre van. Voor vele andere waarschijnlijk wel.
Ps; 19 uur vissen met 5,5 koppel, 22 hengels en slechts 1 karper op droge. Een kwartier voor tijd loste ik op nog geen meter water, en al vissen met een pennetje op een vast lood stek waar ik dikke aasbellen op ontdekte, direct na aanslaan een karper. En dames en heren. Lossen blijft gewoon kut.., daar was voor mij echt geen wedstrijdje met een prijsje voor nodig!
Ik wens de winnende dames en andere bezige wedstrijd en gezelschaps bijen alle plezier toe, maar vooral ook het inzicht dat er ook nog solisten in alle rust hun ding aan de waterkant wensen te doen.
Respect voor elkaars visserij blijft de basis
.
