Uit de winterslaap.
Sneeuw, regen, hagel, het weerbeeld voor Pasen 2008. Niet echt lekker weer om eitjes te zoeken, de paashaas moet het ook fris hebben gehad in de nacht, het heeft zelfs eventjes gevroren laatste tijd. Niet echt een spetterend begin van het voorjaar, toch zit ik eraan te denken om te beginnen met voeren. Het kriebelt gewoon te erg, ik loop al weken langs de sloot waar ik wil gaan beginnen met vissen, zie altijd wel wat actieviteit maar heb gewoon het lef niet om te gaan zitten in dit barre weer. Ik wacht nog tot de temperaturen iets hoger liggen, en dan moet het gaan gebeuren.
Elke dag ongeveer 500 gram particles moet voldoende zijn om de vis op zijn plaats te houden, gelukkig heb ik afgelopen weken de aasperiode ontdekt en weet ik hoelaat ik moet voeren. De vissen die in deze sloot zwemmen zijn niet eens zo groot, hooguit een pondje of 17, daar doe ik het ook niet voor. De vissen die er zwemmen zijn namelijk puntgaaf en ( hoogswaarschijnelijk ) nog nooit gevangen. Nooit gevangen karpers in Nederland? Jazeker, er zijn zat plaatsen waar nog nooit of amper is gevist, trek er eens op uit met de fiets en probeer zo wat watertjes te vinden. Maargoed, ik dwaal af, ik zit in de testperiode op mijn school, veel leren en moeite om over te gaan, elke dag toch even langs het slootje lopen om te kijken of ik wat zie. Ik loop langs de houten kade in de sloot, af en toe zie ik wat giebels schrikken die tegen het kantje aan azen, leuke beestjes. ik heb een blik mais bij me, ik gooi 4 korreltjes tegen het kant, ik ga zitten en ga wachten. Ik weet niet precies wat ik nu aan het doen ben, maakt niet uit het voelt goed. Een beetje zomers voelt het, lekker in het gras genieten van het water en de visjes. Overal om me heen zie ik al bloemen, dat voelt goed, ook zie ik in het water wat jonge rietstengels omhoog komen, de lente zit er nu echt aan te komen. De giebeltjes eten de maiskorreltje op en schrikken daarna, ze hebben me gezien. Ik loop door en zie midden op de sloot wat aasbellen, duidelijk karper, als ik nog een stap dichtbij kom kroest een mooie schub over de oppervlakte. Ik schrok me dood, hij blijkbaar ook. Het is bar koud en er staat een stevige wind, ik ga naar huis.
Thuis moet ik steeds aan de zomer denken, ik kijk er echt weer naar uit. Lekker in de avond nog even je spinhengeltje pakken en even gaan baarzen in de avondzon, heerlijk!
Ik heb het nu gewoon echt gehad met de winter, samengevat was dit gewoon weer een smerige winter met amper vorst en sneeuw, he bah, tijd voor de zomer.
Zomerse tijden.
