Na een periode van 10 maanden waarin ik in een grote visdip zat met totaal geen zin meer om te vissen, en als er al een beetje zin was, ontbrak de zin om de moeite te nemen om weer is te gaan.
Was het nu eindelijk weer zover, het bloed stroomde weer en het vissen moest echt weer gaan gebeuren.
Het is immers al september en ik heb nog geen karper vast gehouden dit jaar.
Thuis werd er weer meer en meer gepraat over het vissen en mijn vriendin had na een bepaald moment genoeg verhalen gehoord over het vissen en zei in een opwelling dat ze dat wel eens mee wou maken.
Mijn plan werd dus direct gemaakt en zag er als volgt uit:
Aangezien er met de auto naar het water gegaan moest worden gegaan vroeg ik mijn vriendin heeeeel lief of ze mij wou brengen op vrijdag na mijn werk om dan vervolgens de auto mee terug te nemen om zaterdagmiddag na haar werk, weer terug te kunnen komen, om een nacht mee te maken, dit vond ze een prima plan!
Kortom ik zou dus 2 nachten gaan zitten en mijn vriendin zou 1 nacht meekomen, perfect gewoon!
De spullen werden gekocht, de boillies gedraaid, de datum geprikt!
Na een mooi verhaal op mijn werk te hebben verteld hoefde ik een vrijdagavond niet te werken en kon om half 5 weg van het restaurant, vlug naar huis om de ingepakte auto te pakken en naar het water te rijden.
Mijn meisje bracht me zoals afgesproken naar het water en nam daarna de auto mee terug.
Het gesleep kon weer beginnen, na een flink stuk wandelen kom ik aan op de stek die ik in gedachten had, en tot mijn verbazing zit er iemand te vissen
Snel word een andere stek gekozen en een flink stuk word terug gelopen.
Anderhalf uur later staat alles op, liggen de hengels in en begin ik mijn eten klaar te maken.
Tijdens het eten beginnen vissen al te rollen op de 2 aangevoerde stekken dus voor het gevoel kon het niet lang meer duren.
Toch moest ik nog tot half 11 wachten op een aanbeet, maar afin mn eerste run van het jaar en direct een leuk gevecht.
Na een mooie strijd ligt de eerste vis op de mat en herken ik direct als een vis die ik 2 jaar eerder voor het laatst ving op een veel lager gewicht, de vis is in 22 maanden 7.5 pond aangekomen en ziet er prachtig uit.
Foto's worden gemaakt en de vis word terug gezet.
Later vang ik nog een spiegel in eerste instantie herken ik de vis niet, maar na een uurtje te hebben liggen denken schiet me een vis in gedachte en na vergelijken blijkt ook dit dezelfde vis te zijn, en ook op een veel hoger gewicht dan het jaar ervoor binnen 12 maanden 6.4 pond aangekomen.
Het gaat goed met de vissen zo te zien:
's nachts verspeel ik 2 vissen, 1 schiet los de ander gaat na de aanslag zeer hard over het talud naar beneden waardoor de lijn kapot schuurt over de mosseltjes.
De ochtend begint prachtig met een heerlijk zonnetje in mn gezicht en ineens weet ik weer waarom ik vissen zo heerlijk vond!
Na een paar lekkere bakjes oploskoffie en een gebakken eitje met bacon krijg ik weer een volle run, maar na een gevecht van een minuut of 10 waarbij ik de vis nog niet gezien het schiet ook deze vis los, erg vreemd aangezien alles pico bello in orde is en de haak nog steeds vlijmscherp.
Een maatje van mij komt me opzoeken en we zitten zo een uurtje of 2 te praten over van alles en nog wat.
Zo komt ook de grootste vis van het water aan bod en minuten lang word hier uitvoerig over gesproken.
Deze vis heb ik helaas nog nooit mogen van in de 4 jaar dat ik op het water vis, waar anderen de vis 4 keer per jaar weten te vangen !!!
De vis is een paar maanden geleden voor het laatst eruit gekomen en vandaar dat ik een goede kans zou kunnen maken om deze vis eindelijk te kunnen vangen.
Helaas was de stek waar de vis het meest word gevangen bezet en de precieze stek waar ik zit, is de vis nog nooit uitgekomen mijn kans op deze vis was dus erg klein en eigenlijk zo goed als niet aanwezig.
Maar daar ging het mij ook nu niet ik was gewoon weer eens lekker aan het vissen en het voelde magnifiek weer!
Na was koffie gaat mn maatje weer op huis aan en zal ik nog een paar uur moeten wachten voor mijn vriendin er zal zijn.
Het is al enige uren erg rustig op het water en de aanbeten laten onverwachts wel erg lang op zich wachten......
Dan toch eindelijk rond half 3 's middags krijg ik een fluiter en de hengel word opgepakt.
Aangezien ik mijn lijnen uitloop en toch wel op een 150 meter afstand lig op iets dieper water, lijkt het alsof de vis zich rond 1 van de schaars aanwezige obstakels in het water heeft vast gezommen.
Na flink trek werk komt de vis toch los en begin de strijd, enige minuten later wil de vis achter een paar palen langs onder de zwemboeien van het water door, en dit begint hem aandig te lukken.
Stuntelend probeer ik met 1 hand mijn waadpak aan te trekken en met 1 hand de hengel strak te houden.
Na enig gestuntel zit ik in mijn waadpak en spring snel in het water om mij naar de vis te spoeden.
Eenmaal aangekomen haal ik mijn hengel onder de boeienlijn door en sta ik op borst hoogte een meter of 6 van de vis verwijderd een strijd te voeren.
De vis gaat constant heen en weer onder de lijn en om de palen, waar ik hem natuurlijk steeds volg.
Plots laat de vis zich zien in zie ik dat het een knappe schub is, ik begin te hopen maar weet eigenlijk beter.
De vis blijft de strijd aangaan en ik sta op ZIJN niveau dus enigzins in een iets zwakkere positie dan hijzelf, anderzijds heb ik de hengel in mijn handen en hij MIJN haak in zn lipje!
Eindelijk krijg ik de vis naar iets ondieper water toe waardoor ik meer en meer macht over de vis kan krijgen, gedurende een minuut of 10 sta ik vervolgens een vis af te drillen die niet verder dan 3 meter bij mij verwijderd is maar ik niet in het net krijg de vis is gewoonweg nog niet klaar voor het scheppen.
Tot 2 maar toe probeerd de vis zelfs tussen mijn benen door te zwemmen, en ik moet zeggen dat het toch wel een hele brute ervaring is om een vis op gelijk niveau kwa water af te drillen.
Diverse keren krijg ik de vis te zien maar ik herken deze niet, meer en meer zie ik ook in dat het een zeer knappe schub is, zou het dan toch . . . . ?
De strijd duurd voort en vis vis geeft niet op, steeds verplaats ik mijzelf naar ondieper water waardoor ik de vis keer op keer makkelijker kan keren en 'over de kop' kan laten gaan, na nog een flink aantal sterke vluchtpogingen word de strijd in mijn voordeel beslist en kan ik de schub scheppen.
De blik word geworpen, en ik herken de vis als de grootste van het water.
Ik besef mij dat ik deze vis nu dus ook eindelijk op de mat heb, en dat in een jaar waarin ik kwa visserij niets heb uitgevoerd, een enigzins dubbel gevoel hou ik hier dus aan over, maar goed een stukje beloning voor de jaren ervoor denk ik dan maar ??!
De vis word gewogen en zit niet iets boven z'n zomer gewicht, maar nog lang niet op het gewicht waarop een kennis van mij deze vis de laatste keer wist te vangen, afin snel word alles klaar gezet om even wat foto's te maken.
Eindelijk is ook deze vis bij mij geweest en ben ik even heel erg gelukkig.
's middag vang ik nog een kleine vis en een paar uur later arriveerd mijn vriendin.
Eten word gemaakt en onder het genot van een platic bekertje vino bianco nuttigen wij onze oplospasta
Alles word weer klaar gemaakt voor mijn 2e nacht waarin ik verwacht mijn vriendin te kunnen verbazen met een paar mooie vissen, helaas valt alles na de laatste vangst helemaal stil en komen er alleen nog 2 brasems en een mega voorn uitvandaan
Ach ja verder was het wel genieten hoor :
Mn vriendin vond het dusdanig jammer dat ze alles meemaakte behalve het vangen van karper dat zij een volgende keer weer meegaat
Das lekker warm 's nachts
Heren ik heb wat gemist de afgelopen 10 maanden, daarintegen heb ik mijn zin wel weer terug gevonden dus was het me het wel waard.
Ik groet u allen
![:D](./images/smilies/icon_biggrin.gif)